بررسی میت ۲۰ هواوی – دیجیتال مارک در دیجیتال مارک

میت ۲۰ یکی از چهار پرچم‌دار سری میت ۲۰ برای سال ۲۰۱۸ است که شباهت‌ها و تفاوت‌های بنیادی زیادی با برادران خود دارد. پنج سال از تولد اولین گوشی از سری میت می‌گذرد و در این مدت، گوشی‌های این سری به محبوبیت زیادی در بین علاقه‌مندان فبلت‌‌ها دست‌ یافته‌اند. این خانواده از گوشی‌ها به نمایشگرهای بزرگ و باتری‌های حجیم خود شهره هستند و اعضای سال ۲۰۱۸ آن نیز از این قضیه مستثنی نیستند. در دو سال گذشته، تقریبا پرچم‌داران سایز کوچک به فراموشی سپرده شدند و مقاوت‌های نهایی سازندگان آن‌ها درهم شکسته شد. میت ۲۰ پرو و نسخه‌ی پورشه دیزاین با نمایشگرهای ۶.۳۹اینچی کوچک‌ترین اعضای جدید این سری هستند. میت ۲۰ ایکس نیز با نمایشگر ۷.۲اینچی خود بزرگ‌ترین میت تولیدشده تا‌به‌امروز است.

همان‌طورکه در بررسی میت ۲۰ پرو ذکر شد، این گوشی پرچم‌دار تمام‌عیاری است و رقبای خاص خود را دارد؛ اما نسخه‌ی عادی میت، درحقیقت جایگزین ارزانی برای نسخه‌ی پرو است. میت ۲۰ وارث برخی ویژگی‌های برادر خود، مانند تراشه‌ی ۷نانومتری کرین ۹۸۰، ترکیب دوربین و برخی از المان‌های طراحی آن است؛ اما تفاوت‌هایی اساسی نیز در این بین وجود دارد که در این بررسی به آن خواهیم پرداخت.

هواوی، دومین تولیدکنند‌ه‌ی بزرگ گوشی در دنیا، از استراتژی تولید گوشی‌های ارزان خود، به‌ویژه در رده‌ی پرچم‌داران، فاصله گرفته است؛ به‌طوری‌که میت ۲۰ پرو درعین داشتن ویژگی‌های متنوع یکی از گوشی‌‌های اندرویدی گران بازار است؛ اما میت ۲۰ با کاهش ۳۰۰یورویی قیمت این گوشی، بازار دیگری را هدف قرار داده است. آیا با وجود کنارگذاشته‌‌شدن ویژگی‌هایی همچون نمایشگر اولد، شارژ بی‌سیم، سیستم تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی و حسگر اثرانگشت، میت ۲۰ همچنان گوشی محترمی است؟ آیا میت ۲۰ برتری خاصی به نسخه‌ی پرو ندارد؟ برای پاسخ به این‌ سؤال‌ها با بررسی دیجیتال مارک از میت ۲۰ همراه باشید.

گوشی میت ۲۰ را دفتر هواوی در ایران برای بررسی دراختیار دیجیتال مارک قرار داده است.

طراحی

مهاجرت به نمایشگرهای بدون حاشیه که از سال ۲۰۱۷ آغاز شد، حال به جایی رسیده که دیگر دستیابی به نسبت نمایشگر به بدنه‌ی ۸۸درصدی ناممکن نیست. میت ۲۰ ازنظر فرم بدنه به‌سبب استفاده از نمایشگر تخت تفاوت درخورتوجهی با میت ۲۰ پرو دارد. استفاده از شیشه در پشت گوشی و ترکیب آن با فریم فلزی به‌وفور در پرچم‌داران سال‌های اخیر به‌چشم می‌خورد؛ اما هواوی با ارائه‌ی مدل‌هایی خاص از خانواده‌ی میت ۲۰،‌ تعریف دیگری از گوشی‌های شیشه‌ای ارائه کرد. یکی از اصلی‌ترین عقب‌گردهای طراحی میت ۲۰ درمقایسه‌با میت ۲۰ پرو، مقاومت کم آن دربرابر نفوذ آب است. میت ۲۰ برخلاف میت ۲۰ پرو که گواهی IP68 را کسب کرده، تنها درمقابل پاشش آب مقاوم است و همانند میت ۱۰ به گواهی IP53 اکتفا شده است.

استفاده از الگویی مورب در مدل Midnight Blue (آبی) میت ۲۰ علاوه‌بر کاهش لک‌پذیری دستگاه،‌ حس اطمینان بیشتری به کاربر القا می‌کند. میت ۲۰ آبی‌رنگ مورد بررسی ما به‌لطف این الگو به‌اندازه‌ی نمونه‌های شیشه‌ای مرسوم لغزنده نیست و این مسئله با وجود ابعاد بزرگ آن مزیت محسوب می‌شود. شایان ذکر است الگوی Hyper Optical فقط به نسخه‌ی آبی‌رنگ محدود شده و نسخه‌های مشکی و Twilight فاقد آن هستند. امضای امسال هواوی در طراحی میت‌ها، چینش مربعی دوربین‌ها و فلش LED در بخش مربعی در پشت دستگاه است. چینی‌‌‌ها این طراحی را الهام گرفته از چراغ‌های جلوی خودروهای پورشه می‌دانند و حفظ تقارن در طراحی پشت دستگاه را ویژگی مثبتی در طراحی میت‌های جدید می‌دانند.

غوطه‌وری در محتوا با بریدگی قطره‌ای نمایشگر

خبری از بریدگی بزرگ بالای نمایشگر در میت ۲۰ نیست و هواوی از بریدگی کوچک اشک‌مانندی استفاده کرده است. در دنیایی مملو از گوشی‌های دارای بریدگی، چنین فرمی از آن بهترین انتخاب است؛ زیرا علاوه‌بر حفظ زیبایی کلی دستگاه، فضای بیشتری در بالای نمایشگر برای نمایش آیکون‌ها به کاربر خواهد داد. امکان حذف نرم‌افزاری بریدگی همانند میت ۲۰ پرو در این گوشی نیز وجود دارد؛ با این تفاوت که حاشیه‌ی مشکی ایجادشده به‌دلیل استفاده از نمایشگر LCD با نگاهی دقیق به این بخش، مشاهده خواهد شد. هواوی حسگرهای نور و تک دوربین سلفی میت ۲۰ پرو را در همین بریدگی جای داده است. با وجود کوچک‌بودن فضای بالای نمایشگر، چینی‌ها چراغ اعلان را فراموش نکرده‌اند؛ ولی متاسفانه این چراغ ابعاد کوچکی دارد و در نگاه از زوایا و در روز به‌راحتی مشاهده‌کردنی نیست.

حاشیه‌های اطراف نمایشگر میت ۲۰ بسیار اندک است و ازنظر حاشیه‌های بالا و پایین نیز  میت ۲۰ در بین بهترین‌‌های بازار قرار می‌گیرد. بریدگی کوچک و این حاشیه‌های اندک، نسبت نمایشگر به بدنه‌ی ۸۸درصد را به‌همراه دارد که کمی بیشتر از میت ۲۰ پرو است. میت ۲۰ به‌دلیل استفاده از نمایشگر ۱۸.۷ به ۹ کمی عریض‌تر از میت ۲۰ پرو به‌نظر می‌رسد. شیشه‌ی ۲.۵D استفاده‌شده در جلوی گوشی از نوع گوریلا گلس انتخاب شده؛ ولی طبق روال گذشته، هواوی صحبتی از نوع آن نکرده است. وزن ۱۸۸گرمی برای گوشی ۶.۵اینچی با باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی مناسب ارزیابی می‌شود. در مقام مقایسه می‌توان به این نکته اشاره کرد که گلکسی نوت ۹ و آیفون ۱۰ اس مکس به‌ترتیب ۲۰۱ و ۲۰۸ گرم وزن دارند.

ارزان‌ترکردن میت ۲۰ درمقایسه‌با نسخه‌‌ی پرو به قیمت حذف برخی قابلیت‌ها مانند حسگر اثرانگشت زیر نمایشگر تمام شده است. حسگر اثرانگشت در میت ۲۰ به پشت گوشی و محلی ایده‌آل برای قرارگیری انگشت اشاره منتقل شده است. این حسگر به‌مانند دیگر نمونه‌های خازنی استفاده‌شده در گوشی‌های بالارده‌ی پیشین هواوی سریع و کم‌خطا است. ازنظر طراحی، حسگر ابعاد و محل مناسبی دارد و بسیار به سطح نزدیک است. دیدن جک ۳.۵میلی‌متری صدا در لبه‌ی بالایی میت ۲۰ ما را خشنود کرد و همچنین ماژول مادون‌قرمز نیز برای علاقه‌مندان به کنترل ابزار الکترونیکی کاربردی و مفید است. با وجود شیشه‌ای‌بودن گوشی، هواوی برای بهبود آنتن‌دهی از چهار خط آنتن کوچک در لبه‌های بالا و پایین گوشی‌های سری میت ۲۰ استفاده کرده است.

لبه‌ی پایین دستگاه میزبان خروجی صدای اسپیکر اصلی، میکروفون مکالمه و درگاه USB نوع C است؛ قرارگرفتن خروجی صدای اسپیکر در درگاه USB میت ۲۰ پرو یکی نقدهای مهمی بود که به این گوشی وارد کردیم. درگاه سیم‌کارت هیبریدی و محل قرارگیری حافظه‌ی Nano Memory در لبه‌ی سمت چپ قرار گرفته است. کلید‌های پاور و تغییر حجم صدا استحکام بسیار خوبی دارند؛ اما دسترسی به کلیدهای تغییر حجم صدا به‌دلیل قرارگیری در نیمه‌ی بالایی لبه‌‌ی گوشی در استفاده از گوشی با یک دست کار ساده‌ای نیست. عموما چنین مسئله‌ای برای گوشی ۶.۵اینچی نقص محسوب نمی‌شود. درپایان این بخش باید گفت میت ۲۰ و میت ۲۰ پرو ازنظر اِلِمان‌هایی مانند زیبایی و قرارگیری در دست و اِلِمان‌های طراحی یک پله بالاتر از نسل گذشته قرار می‌گیرد.

نمایشگر

شاید در ابتدا و با نگاه به فهرست مشخصات فنی میت ۲۰، نمایشگر این گوشی عقب‌گرد بزرگی درمقایسه‌با نسخه‌ی پرو به‌نظر برسد؛ اما واقعیت این است که میت ۲۰ به یکی از بهترین نمایشگرهای LCD مجهز شده است. هواوی همچون سال گذشته در نسخه‌ی عادی سری میت از نمایشگر اولد بهره نبرده و پنلی IPS LCD با چینش پیکسل‌های RGBW را برای میت ۲۰ برگزیده است. پیش‌ازاین در میت ۱۰ نیز چینش RGBW را شاهد بوده‌ایم که در آن یکی از دو پیکسل آبی چینش‌های مرسوم با پیکسل سفید جایگزین شده است. هدف از چنین چینشی دستیابی به روشنایی زیاد در نمایشگرهای ال‌سی‌دی و کاهش مصرف آن‌ها است. هواوی پنل‌های میت ۲۰ را از غول ژاپنی شارپ و ژاپن‌دیسپلی تأمین کرده است.

اختلاف فضای نمایشگر ۶.۵۳اینچی میت ۲۰ با نسبت تصویر ۱۸.۷ به ۹ و نمایشگر ۶.۳۹اینچی میت ۲۰ پرو با نسبت ۱۹.۵ به ۹ واضح است. رزولوشن ۲۲۴۴ در ۱۰۸۰ پیکسل برای نمایشگری با این ابعاد کمی اندک به‌نظر می‌رسد؛ اما در عمل و کاربری‌های روزمره پیکسل‌ها و مرزهای آن‌ها به چشم نمی‌آید. این نمایشگر با تراکم ۳۸۱ پیکسل در هر اینچ خود با هر دو فضای رنگی استاندارد sRGB و فضای رنگ گسترده‌ی DCI P3 سازگار است و برای نمایش محتوای با گستره‌ی دینامیکی بالا نیز از استاندارد HDR10 پشتیبانی می‌کند. با وجود منطقی‌نبودن تغییر رزولوشن چنین نمایشگر بزرگی به HD+، وجود چنین قابلیتی در میت ۲۰ اقدام مثبتی است.

نمایشگر LCD با روشنایی و دقت رنگ مناسب

میت ۲۰ در زمینه‌ی خوانایی در زیر نور شدید در بین بهترین نمایشگرهای ال‌سی‌دی بازار قرار می‌گیرد. با‌این‌حال، نمی‌توان آن را در رده‌ی میت ۲۰ پرو و دیگر گوشی‌های بالارده‌ی مجهز به نمایشگر اولد دانست. زاویه‌ی دید میت ۲۰ را نیز مناسب ارزیابی می‌کنیم و کاهش روشنایی از زوایای تند برای نمایشگر ال‌سی‌دی رضایت‌بخش است. هواوی تقریبا در تمام گوشی‌های خود از قابلیتی با نام Eye Comfort استفاده می‌کند که درکنار روشنایی حداقلی ایده‌آل آن‌ها به تجربه‌ی لذت‌بخش‌تر از گوشی در محیط‌های کم‌نور کمک شایانی می‌کند. حداقل روشنایی نمایشگر میت ۲۰ به ۱.۲ نیت می‌رسد که جزو کمترین اعداد ثبت‌شده در گوشی‌های هوشمند است. قابلیت Natural Tone با دریافت اطلاعات دمای رنگ محیط از حسگرها، رنگ‌ها و وایت‌بالانس را برای ارائه‌ی تجربه‌ی نزدیک به کاغذ و هماهنگ با بینایی انسان کالیبره می‌کند.

میت ۲۰ در آزمایش روشنایی دیجیتال مارک با ثبت رقم ۴۵۰ نیت در حالت تنظیم دستی و ۶۹۰ در حالت خودکار نسبتا موفق ظاهر شد. شاید رقم ۴۵۰ نیت بالاترین رقم به‌دست‌آمده برای نمایشگرهای ال‌سی‌دی موبایل نباشد؛ اما قطعا رسیدن روشنایی به ۶۹۰ نیت در حالت خودکار امیدوارکننده است. طبق انتظار ما، روشنایی در دو حالت ۵۰ و ۱۰۰درصد بودن فضای سفید الگوی آزمایش تغییر محسوسی نکرد. روشنایی رنگ مشکی در میت ۲۰ نزدیک به یک نیت اندازه‌گیری شد که باتوجه‌به محدودیت‌های پنل نمایشگر مناسب است. کنتراست Native میت ۲۰ افزایش چشمگیری درمقایسه‌با نسل قبل کرده و حالا با رسیدن به رقم ۴۶۰، درزمره‌ی بهترین‌ LCD‌ها قرار می‌گیرد. نکته‌ی جالب کاهش کنتراست در حالت تنظیم خودکار روشنایی است؛ به‌طوری‌که با افزایش روشنایی رنگ مشکی در این حالت کنتراست به ۲۸۰ کاهش می‌یابد.

محتوای نرم‌افزارها و بخش‌های مختلف سیستم‌عامل عموما برای فضای رنگی sRGB تدارک دیده‌ شده‌اند؛ اما در سال‌های اخیر شرکت‌ها فضای رنگی جدیدتر و گسترده‌تر DCI P3 را نیز به گوشی‌های بالارده‌ی خود افزوده‌اند. پشتیبانی از این فضای رنگ دستیابی به تجربه‌ی واقعی از محتوای HDR در گوشی‌ها را به واقعیت نزدیک‌تر کرده است. هواوی دو پروفایل Normal و Vivid را در گوشی‌های سری میت ۲۰ دراختیار کاربر قرار می‌دهد که به‌ترتیب دو فضای رنگی sRGB و DCI P3 را هدف قرار داده‌اند. علاوه‌براین، دو حالت اسلایدر دوبعدی تنظیم دمای رنگ نیز برای کالیبره‌کردن دستی نمایشگر همچنان وجود دارد. نمایشگر میت ۲۰ در دو حالت Normal و Vivid‌ به‌ترتیب ۹۹.۱ و ۹۶.۴ فضاهای رنگی sRGB و P3 را پوشش می‌دهد. در حالت Normal میت ۲۰ فقط ۷۴.۲ فضای P3 را پوشش می‌دهد که به‌خوبی تفاوت این دو فضا و پروفایل رنگ نمایشگر را نشان می‌دهد.

دقت نمایشگر در ارائه‌ی صحیح رنگ‌ها در فضای رنگی، دیگر معیار بااهمیت در بررسی این بخش از گوشی است. در حالت پیش‌فرض Vivid و در فضاهای رنگی P3 و sRGB به‌ترتیب شاهد خطای ۳ و ۳.۲ هستیم که اعدادی مناسب برای این حالت محسوب می‌شوند. رنگ سفید در این حالت به سردی گرایش دارد و درمقابل، حالت نرمال سفید را گرم‌تر از معیار نشان می‌دهد. با تغییر پروفایل رنگ به حالت نرمال، دقت نمایش رنگ‌ها افزایش پیدا می‌کند و خطا در فضاهای رنگی sRGB و P3 به‌ترتیب به ۲.۱ و ۲.۶ می‌رسد. همان‌طورکه انتظار می‌رفت، فعال‌بودن قابلیت Natural Tone دقت نمایش رنگ‌ها را اندکی کاهش می‌دهد؛ ولی این میزان همانند میت ۲۰ پرو چندان زیاد نیست.

اسپیکر

روی کاغذ، هواوی همانند میت ۲۰ پرو از دو اسپیکر اصلی و اسپیکر مکالمه برای تولید صدا استفاده می‌کند. باوجوداین، همان‌طورکه در بررسی نسخه‌ی پرو اشاره شد، نمی‌توان این ترکیب را در عمل استریو دانست؛ زیرا ابعاد کوچک اسپیکر مکالمه و حجم صدای اندک آن در ارائه‌ی چنین تجربه‌ای ناتوان است. حجم صدای کلی تولیدشده‌ی این اسپیکرها کمتر از میت ۲۰ پرو و بسیاری از پرچم‌داران بازار است و کیفیت آن نیز متوسط ارزیابی می‌شود. صداهای تولید عمق چندان زیادی ندارند و صدای بم نیز ضعیف‌تر از انتظارات ما بود. حفظ جک ۳.۵میلی‌متری صدا در میت ۲۰ را یکی از برتری‌های آن درمقایسه‌با برادرش می‌دانیم.

اسپیکر ضعیف‌تر از رقبا

هواوی از دالبی اتموس (Dolby Atmos) برای ارائه‌ی صدای فراگیرتر در میت ۲۰ بهره گرفته است. این قابلیت هم در حالت اتصال هدفون و هم در حالت اسپیکر فعال است؛ با این تفاوت که امکان غیرفعال‌کردن آن در حالت اسپیکر وجود ندارد. سه حالت کلی با فعال‌شدن دالبی اتموس در میت ۲۰ دردسترس خواهد بود:

• Smart: تشخیص خودکار محتوا و بهینه‌سازی صدا براساس آن
• Movie: ارائه‌ی صدای فراگیر و شفافیت بیشتر دیالوگ‌‌ها در فیلم‌ها
• Music: بهترین حالت برای شنیدن موسیقی با حالات پیش‌فرض Rich و Open و Focused

حالت Rich با ارائه‌ی صداهای بم بهتر، حس عمیق‌‌بودن بازتولید صدا را به کاربر القا می‌کند. درمجموع، بلندی صدا در زمان استفاده از هدفون در میت ۲۰ را رضایت‌بخش و درحد پرچم‌داران می‌دانیم؛ اما امیدواریم هواوی در ارائه‌‌ی تجربه‌ی صوتی در نسل‌های بعد بهتر عمل کند.

نرم‌افزار و رابط کاربری

سیاست شرکت‌های سازنده‌ی گوشی‌ها برای استفاده از پوسته‌های شخصی‌سازی‌شده‌‌ی خود در محصولاتشان را می‌توان از دو منظر بررسی کرد: برخی مانند وان‌پلاس رابط کاربری خود را با برپایه‌ی اندروید خالص توسعه داده و فقط به بهینه‌کردن آن و افزودن برخی ویژگی‌ها اکتفا می‌کنند و برخی دیگر مانند هواوی،‌ ال‌جی، سامسونگ و شیائومی رابط کاربری کاملا متفاوتی از اندروید را ارائه می‌دهند. پیش‌ازاین، اگر از طرفداران این رابط کاربری نبوده‌اید،‌ نسخه‌ی نهم EMUI نیز دل شما را به‌دست نخواهد آورد.

تغییر اساسی خاصی در نسخه‌ی جدید رابط کاربری هواوی دیده نمی‌شود. با‌این‌حال تغییرات کوچک اعمال‌شده همگی قدمی رو‌به‌جلو محسوب می‌شوند. رابط کاربری ساده‌تر از گذشته و کارکردن با اِلِمان‌های مختلف آن با یک دست ساد‌ه‌تر شده است. بخش اعلان‌ها زیباتر از گذشته شده و دیگر آن طراحی مشکی رنگ گذشته را در خود ندارد. امکان فعال‌سازی صفحه‌ی اپلیکیشن‌ها هنوز در رابط کاربری وجود دارد که فقط با لمس آیکون درنظر گرفته‌شده برای آن نمایش داده می‌شود.

اندروید پای با طعم EMUI

تراشه‌ی کرین ۹۸۰ و واحد پردازش عصبی آن به ادعای هواوی افزایش ۲۶درصدی پاسخ سیستم را در پی داشته است و اپلیکیشن‌ها سریع‌تر از گذشته اجرا می‌شوند. هواوی هوش مصنوعی را برای تخصیص منابع برای فناوری GPU Turbo نیز به‌کار گرفته است؛ این فناوری هم‌اکنون از بازی‌هایی همچون Arena of Valor ،NBA2K2018 ،PUBG Mobile و Rules of Survival پشتیبانی می‌کند. این قابلیت علاوه‌بر اجرای روان‌تر بازی‌ها، دمای نمایشگر و تأخیر لمسی را در بازی‌ها کاهش می‌دهد. شناسایی چهره‌ی افراد به‌کمک هوش مصنوعی در نرم‌افزار گالری از دیگر ویژگی‌های جدید نسخه‌ی نهم رابط کاربری هواوی در سری میت ۲۰ است.

قابلیت Huawei Share برای انتقال بی‌سیم فایل به کامپیوتر و اپلیکیشن Smart Remote برای کنترل لوازم خانگی به‌وسیله‌ی ماژول مادون‌قرمز و قابلیت PC Mode برای تجربه‌ای مشابه دسکتاپ فقط بخشی از قابلیت‌های نرم‌افزاری میت ۲۰ به‌شمار می‌روند. Digital Balance ابزاری برای پایش مدت‌زمان استفاده از گوشی است که به کاربر اجازه می‌دهد به تفکیک میزان مجاز استفاده از هر اپلیکیشن را مشخص کند. همان‌طورکه در بررسی میت ۲۰ پرو ذکر شد، ژست‌های حرکتی در رابط کاربری جدید هواوی هنوز جایگزین مناسبی برای کلیدهای ناوبری مرسوم اندروید نیستند. انیمیشن‌های ناوبری در میت ۲۰ نیز همان لگ‌های مشاهده‌شده در میت ۲۰ پرو را در خود دارند که امیدواریم هواوی در به‌روزرسانی آینده‌ این مسئله را برطرف کند.

حذف حسگرهای تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی در میت ۲۰ درمقایسه‌با نسخه‌ی پرو،‌ امنیت ویژگی Face Unlock را یک پله پایین‌تر از آن قرار داده است. تشخیص چهره‌ی دوبعدی میت ۲۰ از دوربین سلفی برای تطبیق چهره استفاده می‌کند و خبری از تاباندن پرتو مادون‌قرمز به چهره در آن نیست. سرعت بازگشایی قفل گوشی با Face Unlock هواوی بیشتر از نمونه‌های سه‌بعدی است؛ اما هنوز وان‌پلاس سریع‌ترین نمونه‌ی بازار از این نظر است. بررسی‌‌های عملکرد این قابلیت در محیط‌های کم‌نور را تأیید می‌کند؛ ولی بازکردن قفل گوشی در تاریکی مطلق نیازمند افزایش روشنایی نمایشگر است. امکان بازگشایی دومرحله‌‌ای و تک‌مر‌حله‌ای قفل گوشی در میت ۲۰ وجود دارد. دومرحله‌ای به این معنی است که برای رسیدن به صفحه‌ی خانه‌ی گوشی به تشخیص چهره و یک‌بار سوایپ نیاز خواهید داشت.

دوربین

با رواج عکاسی با موبایل در دنیای امروزی و فراگیرشدن شبکه‌های اجتماعی، تولیدکنندگان گوشی‌ انرژی بیشتری برای توسعه‌ی دوربین گوشی‌های خود صرف می‌کنند. هواوی با سری پی ۲۰ نه‌تنها دوربین گوشی‌های موبایل خود را متحول کرد؛ بلکه تعاریف جدیدی نیز همراه‌با این گوشی‌ها به دنیای عکاسی موبایل آورد. دوربین میت ۲۰ پرو میراث‌دار شایسته‌ای برای پی ۲۰ پرو بود؛ اما آیا میت ۲۰ ارزان و بی‌ادعا نیز علاقه‌مندان به عکاسی را خشنود خواهد کرد؟ میت ۲۰ از ترکیب حسگر و لنز متفاوت از برادر پرچم‌دارش بهره می‌برد؛ بااین‌حال، رزولوشن حسگرها کاهش یافته و فاصله‌ی کانونی لنزها کاملا متفاوت است.

حسگر ۴۰مگاپیکسلی و ۱.۷/۱ اینچی مجهز به فیلتر Quad Bayer جای خود را به حسگری کوچک‌تر با رزولوشن ۱۲مگاپیکسلی داده است؛ حسگر بزرگ و ۴۰مگاپیکسلی میت ۲۰ پرو امکان ثبت هم‌زمان عکس‌هایی با اکسپوژ کوتاه و طولانی را فراهم می‌کند. حسگر ۲.۳/۱ اینچی اصلی میت ۲۰ را لنزی ۲۷میلی‌متری با گشودگی f/1.8 همراهی می‌کند. هواوی برای فراهم‌ساختن زوم اپتیکال همانند میت ۲۰ پرو از حسگری ۸مگاپیکسلی و لنز تله‌فوتو بهره برده است؛ با این تفاوت که فاصله‌ی کانونی لنز مذکور ۵۴ میلی‌متر است. بنابراین، میت ۲۰ قادر به زوم سه‌برابری نخواهد بود. زوم هیبریدی پنج‌برابری نیز تنها به میت ۲۰ پرو و پی ۲۰ پرو محدود مانده است؛ ازاین‌رو، عقب‌گردی در بخش زوم درمقایسه‌با مدل پرو به‌چشم می‌خورد.

دوربین توانمند در تمامی شرایط

حسگر مونوکروم در دوربین خانواده‌ی میت ۲۰ جای خود را به حسگر رنگی و لنزی فوق‌عریض داده است. حسگر منوکروم عموما برای بهبود گستره‌ی دینامیکی تصاویر به‌کار می‌رود؛ اما ازنظر ما جایگزینی آن با حسگر رنگی و لنز واید کاربردی‌تر خواهد بود. دوربین سوم میت ۲۰ از حسگری ۱۶مگاپیکسلی با لنز فوق‌عریض ۱۷میلی‌متری بهره می‌برد. میت ۲۰ پرو از حسگری ۲۰مگاپیکسلی با لنز ۱۶میلی‌متری بهره می‌برد. میت ۲۰ با کمک دوربین سوم خود می‌تواند تصویر مایکرو تا فاصله‌ی ۲.۵سانتی‌متری ثبت کند. متأسفانه هیچ‌یک از سه دوربین میت ۲۰ به لرزش‌گیر اپتیکال تصویر (OIS) مجهز نشده‌اند.

ثبت عکس در حالت پرو برای کاربران عادی مسئله‌ساز است؛ از‌این‌رو، توسعه‌ی حالت خودکار کارآمد در گوشی‌های موبایل همواره اهمیت بسیاری دارد. تنظیم اِلِمان‌های دخیل در عکاسی، یکی از کاربردهای اصلی‌ هوش مصنوعی در گوشی‌های امروزی است که چینی‌ها قابلیت Master AI را برای گوشی‌های خود توسعه دادند. حال نسخه‌ی دوم این قابلیت با رفتاری متعادل‌تر از نسل پیشین را شاهد هستیم. Master AI به‌صورت پیش‌فرض فعال است و به‌لطف NPU تراشه کرین قادر به تشخیص ۱۵۰۰ سناریو و ۵۰۰۰ جسم در قالب ۲۵ گروه کلی است. این ویژگی به‌صورت خودکار بین حالت‌های متفاوت عکاسی سازگارترین آن را با شرایط تشخیص می‌دهد. یعنی در حالتی که فرد در فاصله‌ی مناسب با گوشی قرار دارد، به‌صورت خودکار حالت پرتره فعال‌ می‌شود یا با نزدیک‌کردن دوربین به سوژه‌ شاهد فعال‌شدن سوپرماکرو هستیم. Master AI مدیریت خوبی در کنترل نویز و ثبت تصاویر HDR و تنظیم اِلِمان‌هایی مانند وایت‌بالانس و ISO دارد.

در بحث ویدئو نیز همچنان نبود فیلم‌برداری ۴K با نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه در گوشی‌های بالارده‌ی هواوی احساس می‌شود و از این نظر، یک پله پایین‌تر از رقبای خود با تراشه‌‌های اسنپدراگون ۸۴۵ و اگزینوس ۹۸۱۰ قرار می‌گیرند. میت ۲۰ و میت ۲۰ پرو علاوه‌بر ضبط ویدئوهای ۴K با نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه، قادر به ثبت ویدئوهای صحنه آهسته‌ی ۹۶۰ فریم‌برثانیه با رزولوشن اچ‌دی هستند. همچنین دو حالت ۲۴۰ فریم‌برثانیه با رزولوشن اچ‌دی‌ و ۱۲۰ فریم‌برثانیه با رزولوشن فول اچ‌دی نیز دردسترس است. تشخیص خودکار حرکت سوژه در فیلم‌برداری صحنه‌ی آهسته، دخالت مؤثر EIS (لرزش‌گیر الکترونیکی تصویر)، دردسترس‌نبودن زوم اپتیکال در فیلم‌برداری ۶۰ فریم‌برثانیه و امکان انتخاب دوربین مجهز به لنز فوق‌عریض در تمام شرایط ازجمله ویژگی‌های میت ۲۰ در بحث فیلم‌برداری است.

نمونه عکس‌های دوربین سلفی میت ۲۰ در شرایط محیطی مختلف

دوربین سلفی سری میت ۲۰ همان چیزی است که پیش‌ازاین در پی ۲۰ دیده‌ایم. فوکوس ثابت، f/2.0، حسگر ۲۴مگاپیسلی و لنز عریض ازجمله‌ ویژگی‌های این دوربین هستند. استفاده از دوربینی با فوکوس ثابت به این معنی است که برای ثبت بهترین جزئیات چهره‌ی فرد باید در فاصله‌ی مناسبی از دوربین قرار گیرد. همانند مجموعه‌ی اصلی دوربین‌ها، دوربین سلفی نیز قادر به ایجاد افکت بوکه و عکاسی پرتره است؛ با این تفاوت که تنها به نرم‌افزار برای این کار بسنده شده است. به‌دلیل حذف سیستم تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی از نسخه‌ی معمولی میت ۲۰، خبری از قابلیت ۳D Qmoji در این گوشی نیست.

رابط کاربری دوربین تفاوت فاحشی با پی ۲۰ ندارد؛ با‌این‌حال تفاوت‌های اندکی همچون ایجاد افکت‌‌ در عکاسی پرتره و مواردی ازاین‌دست به‌چشم می‌خورد. در حالت کلی، هفت گزینه ازطریق سوایپ به چپ و راست در صفحه‌ی اصلی نرم‌افزار دوربین دردسترس است:

• Aperture: تغییر نرم‌افزاری دیافراگم بین f/0.95 تا f/16 و ایجاد افکت بوکه
• Night: حالت ویژه‌ی عکاسی در شب با نوردهی طولانی
• Portrait: بخشی متمرکز بر عکاسی پرتره از انسان با انواع نوردهی و افکت بوکه و افکت‌های جذاب دیگر
• Photo: حالت خودکار برای عکاسی
• Video: حالت مخصوص فیلم‌برداری
• Pro: تغییر دستی سرعت شاتر، سطح ایزو، حساسیت به نور و تراز سفیدی
• More: دسترسی به حالت صحنه‌آهسته، پانورما، مونوکروم، AR Lens ،HDR و نقاشی با نور

فعال‌سازی قابلیت Master AI در تنظیمات حالت Photo دردسترس است و در نمای اصلی نرم‌افزار دوربین مشاهده نمی‌شود. این قابلیت به‌صورت پیش‌فرض فعال است و ما نیز استفاده از آن را توصیه می‌کنیم. درصورت فعال‌بودن این قابلیت، دوربین به‌صورت خودکار سناریوی عکاسی را تشخیص و در پایین منظره‌یاب نمایش می‌دهد. در صفحه‌ی اصلی رابط کاربری دوربین، گزینه‌‌ای به‌نام HiVision به‌چشم می‌خورد که نمونه‌ای تقریبا مشابه با گوگل لنز است؛ یعنی با قرارگرفتن دوربین روی متن، بنایی مشهور یا غذا و کالایی خاص اطلاعات مرتبط با آن نمایش داده می‌شود.

استفاده از حسگرها و لنزهای متفاوت درمقایسه‌با میت ۲۰ پرو، تفاوت‌هایی ازنظر کیفیت تصاویر و عملکرد بین این دو گوشی ایجاد کرده است. در گرفتن عکس‌های معمولی و بدون بزرگ‌نمایی، تنها حسگر ۱۲مگاپیکسلی درگیر است. با‌توجه‌به اینکه رزولوشن تصاویر گرفته‌شده با زوم دوبرابر نیز ۱۲ مگاپیکسل است، این احتمال قوت می‌گیرد که در چنین تصاویری حسگر ۱۲مگاپیکسلی نیز به کمک حسگر ۸مگاپیکسلی و لنز تله‌فوتو آمده باشد. تصاویر عریض گرفته‌شده نیز باتوجه‌به حسگر ۱۶مگاپیکسلی لنز عریض دوربین، رزولوشن ۴۶۰۴ در ۳۴۵۶ معادل ۱۶ مگاپیکسل دارند.

نمونه عکس‌های میت ۲۰ در روز

عکس‌های بدون بزرگ‌نمایی و گرفته‌شده با حسگر اصلی میت ۲۰ همانند برادر خود ازنظر جزئیات، کنتراست، گستره‌ی دینامیکی و دقت رنگ‌ها عالی هستند. تفاوت ملموسی در عکس‌های روز این دو گوشی وجود ندارد. استفاده از Master AI با وجود جذاب‌تر عکس‌ها و کنترل بهتر کنتراست و HDR گاهی ممکن است در اولین تلاش ناامیدتان کند؛ اما عکس‌های گرفته‌شده‌ی بعدی و عملکرد دوربین در این حالت همان چیزی است که از دوربین گوشی پرچم‌دار انتظار دارید. اکسپوژر در تصاویر گرفته‌شده در روز به‌وسیله‌ی میت ۲۰ چیزی کمتر از برادر گران‌ترش ندارد؛ اما جزئیات تصاویر میت ۲۰ پرو و گستره‌ی دینامیکی، تصاویر آن را در برخی سناریوها بهتر از این گوشی است. نویز تصاویر گرفته‌شده با میت ۲۰ در نور کافی نیز به‌خوبی کنترل می‌شود.

بزرگ‌نمایی را باید یکی از برتری‌های پرچم‌داران جدید هواوی درمقایسه‌با رقبایشان دانست. میت ۲۰ پرو با زوم سه‌برابری اپتیکال و پنج‌برابری هیبریدی، برتری خود را به رخ رقبا کشید. تصاویر گرفته‌شده با زوم دوبرابری ازنظر کنتراست و گستره‌‌ی دینامیکی چیزی از عکس‌های عادی کم ندارد؛ ولی رنگ‌ها در این حالت کمی اشباع‌تر از حالت بدون بزرگ‌نمایی است. در نگاه موشکافانه، جزئیات عکس‌های گرفته‌شده با دوربین اصلی و زوم یک‌برابری کمی بیشتر از عکس‌های زوم دوبرابری هستند؛ اما این تفاوت کمتر از آن است که نکته‌ی منفی محسوب شود. شدت عمل الگوریتم کاهش نویز در میت ۲۰ و میت ۲۰ پرو درمقایسه‌با گوشی‌های سری پی ۲۰ ممکن است این تصور را ایجاد کند که جزئیات عکس‌ها در آن‌ها از اعضای جدید سری میت بیشتر است. باوجوداین، حقیقت آن است که عکس‌ها هنوزهم در بحث جزئیات در سطح بسیار مناسبی قرار دارند.

زوم دوبرابری و نمونه عکس واید میت ۲۰ در روز

زوم دوبرابری و نمونه عکس واید در شب

عکس‌های عریض گرفته‌شده با میت ۲۰ در نور کافی ازنظر جزئیات و کنتراست و نویز همچون میت ۲۰ پرو کاملا رضایت‌بخش هستند؛ به‌طوری‌که حذف حسگر مونوکروم و اضافه‌شدن این دوربین را تصمیم درستی می‌دانیم. میت ۲۰ پرو را به‌دلیل نمایش بهتر جزئیات در سایه‌ها کمی بهتر از میت ۲۰ ارزیابی می‌کنیم. تا زمان عرضه‌ی گوشی‌های بیشتر با لنز عریض،‌ میت ۲۰ و میت ۲۰ پرو در این بخش بی‌رقیب هستند. در عکس‌های ماکرو نیز به‌دلیل استفاده از لنز فوق‌عریض اگر سوژه در مرکز تصویر قرار گرفته باشند، بهترین نتیجه حاصل خواهد شد. افت جزئیات در حاشیه‌‌های عکس‌های واید به‌چشم می‌خورد که تأثیر آن در عکس ماکرو بیش از عکس‌های واید دیگر مانند منظره به‌چشم می‌آید. تصاویر پرتره با حالت‌های نورپردازی مختلف و تشخیص مناسب مرزها در بین بهترین‌های بازار قرار می‌گیرد. افکت بوکه ازنظر سطح مات‌کردن پس‌زمینه مناسب است؛ اما آنچه در آیفون‌های اپل تجربه کردیم، بهتر می‌دانیم.

نمونه عکس‌های پرتره‌ی میت ۲۰

نمونه عکس ماکرو میت ۲۰

تاریکی شب مشکلی قدیمی برای عکاسی محسوب می‌شود؛ به‌طوری‌که دیدن نویز زیاد و حذف جزئیات در عکس‌های گرفته‌شده با گوشی‌ها به عادت تبدیل شده است. حالت Night در گوشی‌های جدید میت ۲۰ و Night Sight پیکسل‌های گوگل بخشی از این محدودیت‌ها را برداشته‌اند. عکس‌های گرفته‌شده در شب در حالت Photo با فعال‌بودن Master AI کاملا برای محصولی در این محدوده‌ی قیمتی مناسب هستند. عکس‌های ثبت‌شده با دوربین اصلی ازنظر جزئیات و حفظ رنگ‌ها و کنترل نویز در سطح چشم‌نوازی قرار دارند. Master AI برای ثبت عکس در شب بیشتر به‌سراغ افزایش ایزو می‌رود و خبری از نوردهی طولانی برای ثبت عکس در این حالت نیست؛ از‌این‌رو، استفاده از حالت Night به‌شدت توصیه می‌شود. میت ۲۰ در این بخش به‌دلیل فقدان حسگر بزرگ به‌اندازه‌ی میت ۲۰ پرو توانمند نیست؛ با‌این‌حال عکاسی در شب همچنان ویژگی بزرگی برای این گوشی محسوب می‌شود.

نمونه عکس میت ۲۰ با و بدون حالت Night Mode

عکس‌های دوربین ۱۶مگاپیکسلی و واید میت ۲۰ در حالت Night کیفیت مناسبی دارند و جزئیات و رنگ‌ها درحد مطلوبی قرار ارزیابی می‌شوند. تصاویر دوربین معمولی این گوشی درصورت استفاده از حالت Night شارپ‌تر از تصاویر عریض هستند. نویز درصورت فعال‌نبودن Night ملموس و جزئیات کم‌تر از حدانتظار است؛ بنابراین، استفاده از دوربین عریض برای ثبت تصویر در شب را توصیه نمی‌کنیم. از زوم دوبرابری اپتیکال در شب خبری نیست و گوشی از دوربین اصلی با زوم دیجیتال استفاده می‌کند.

نمونه عکس‌های میت ۲۰ در طول شب

در حالت Night، شاتر عموما برای پنج ثانیه باز خواهد بود تا تصاویر مختلفی بگیرد و در پایان با یکدیگر ترکیب شوند. بنابراین، به‌دلیل لرزش دست ممکن است در نخستین تلاش خود برای ثبت تصویر موفق نباشید. جزئیات در تصاویر سلفی گرفته‌شده با میت ۲۰ فقط درصورت قرارگیری چهره در فاصله‌ی مناسب می‌تواند با پرچم‌داران رقابت کند. در بقیه‌ی اِلِمان‌های دخیل در کیفیت عکس عملکرد این دوربین متوسط ارزیابی می‌شود و قطعا بهترین در نوع خود نیست. همچنین، جداسازی سوژه از پس‌زمینه مانند دوربین اصلی سطح بالا نیست و مات‌شدن حاشیه‌های سوژه در برخی مواقع به‌چشم می‌خورد. دوربین سلفی میت ۲۰ در عکاسی شبانه تفاوت بسیاری زیادی با دوربین‌های اصلی دستگاه دارد و ازدست‌رفتن جزئیات و بی‌روح‌شدن تصویر به‌وضوح تشخیص داده می‌شود. استفاده از نور ایجادشده‌ی نمایشگر برای ثبت جزئیات بیشتر از چهره توصیه می‌شود.

بازده و عملکرد

هواوی طبق رسم سال‌های قبل، تمام نسخه‌های میت ۲۰ را با پردازنده‌ی یکسانی روانه‌ی بازارهای جهانی کرد. بدین‌ترتیب، نسخه‌ی عادی این گوشی هوشمند از پردازنده‌ی ۷نانومتری کرین ۹۸۰ به‌عنوان مغز محاسباتی خود استفاده می‌کند. این تراشه‌ به‌مدد چینش جدید آرم موسوم به DynamIQ از سه کلاستر، شامل یک کلاستر دوهسته‌ای قدرتمند با هسته‌های ۲.۶گیگاهرتزی Cortex-A76 و یک کلاستر دوهسته‌ای میانی با هسته‌های ۱.۹۲ گیگاهرتزی A76 و درنهایت، کلاستر چهارهسته‌ای با هسته‌های کم‌مصرف A55 بهره می‌برد.

هواوی ادعا می‌کند پردازنده‌ی مرکزی کرین ۹۸۰ درمقایسه‌با نسل پیش ۷۵درصد بهبود عملکرد و ۵۸درصد بهبود در بهره‌وری انرژی را به‌ارمغان می‌آورد. درضمن، واحد پردازش گرافیکی Mali G76MP10 به‌ترتیب بهبود ۴۶ و ۱۷۸درصدی را در عملکرد گرافیکی و بهره‌وری انرژی دراختیار کاربر قرار می‌دهد. پیش‌ازاین در بررسی میت ۲۰ پرو به‌صورت کامل پردازنده‌ی جدید چینی‌ها را معرفی کرده‌ایم؛ ازاین‌رو، بحث فنی درباره‌ی آن را به موارد یادشده خلاصه می‌کنیم. شما می‌توانید در جدول بالا، اطلاعات فنی Kirin 980 را دربرابر نسل‌های گذشته ببینید.

سریع و قابل‌اتکا

میت ۲۰ برای کاربران بازارهای جهانی در دو نسخه با حافظه‌ی رم ۴ یا ۶گیگابایتی و حافظه‌ی ذخیره‌سازی داخلی ۱۲۸گیگابایتی دردسترس کاربران خواهد بود. البته امکان ارتقای حافظه با کارت‌های نانومموری تا سقف ۲۵۶ گیگابایت وجود دارد، کارت حافظه‌ی نانومموری حاصل همکاری چینی‌ها با توشیبا است؛ بدین‌ترتیب هم‌اکنون نمی‌توان درخصوص عرضه‌ی انبوه و تجاری‌سازی آن اظهارنظر کرد. شایان ذکر است دیجیتال مارک نسخه‌ی ۶گیگابایتی Mate 20 را برای بررسی دراختیار داشت. شما می‌توانید سرعت خواندن و نوشتن حافظه‌ی این محصول را در جدول زیر مشاهده کنید.

حال نوبت به بررسی عملکرد قلب تپنده‌ی میت ۲۰ ازطریق اجرای بنچمارک‌ها و بازی‌های سنگین می‌رسد. باید دقت کنید باتوجه‌به یکسان‌بودن سخت‌افزار این گوشی با میت ۲۰ پرو، احتمالا شاهد رفتار مشابهی خواهیم بود. در بررسی نسخه‌ی پرو، از وجود اسلایدری به‌نام Performance Mode در تنظیمات باتری آن خبر دادیم که هدف از آن، بهبود عملکرد دستگاه به‌بهای کاهش عمر باتری و داغ‌شدن آن است. با‌توجه‌به وجود این اسلایدر در منوی تنظیمات میت ۲۰، عملکرد گوشی را در هر دو وضعیت فعال و غیرفعال اسلایدر Performance‌ می‌سنجیم.

توجه کنید برای یکسان‌بودن شرایط، رزولوشن نمایشگر میت ۲۰ را در حالت پیش‌فرض +FHD معادل ۲۲۴۴ در ۱۰۸۰ پیکسل قرار می‌دهیم. شما می‌توانید عملکرد فبلت جدید هواوی در اجرای بنچمارک‌های مختلف را در جدول زیر مشاهده کنید.

میت ۲۰ در اغلب بنچمارک‌ها، نتایجی نزدیک به برادر خود به‌جای می‌گذارد؛ اما بنا به‌دلایلی در وضعیت غیرفعال‌بودن حالت Performance، در دو آزمون Car Chase و Manhattan 3.1 با اختلافی فاحش از میت ۲۰ پرو عقب می‌ماند و در آزمون T-Rex Offscreen آن را شکست می‌دهد. این درحالی است که با فعال‌کردن حالت Performance، نتایجی نزدیک به نسخه‌ی پرو به‌دست می‌آید. بدین‌ترتیب، شاید بتوان چنین جمع‌بندی کرد که هواوی در نسخه‌ی عادی میت، به‌گونه‌ای متفاوت با میت ۲۰ پرو از منابع سخت‌افزاری استفاده می‌کند. 

باید بدانید بنچمارک‌ها ایده‌‌‌ای ابتدایی از عملکرد دستگاه را دراختیار ما قرار می‌دهند؛ اما کارکرد گوشی‌های هوشمند در دنیای واقعی بسیار متفاوت است. ما در عمل یا از گوشی‌ خود برای اجرای وظایف روزمره و عمومی، نظیر وب‌گردی و پخش فیلم و استریم موسیقی استفاده می‌کنیم یا بازی‌های نسبتا سنگین را در بازه‌های زمانی چنددَه‌دقیقه‌ای با آن‌ها انجام می‌دهیم. در دنیای امروز، اغلب گوشی‌های هوشمند می‌توانند وظایف روزمره را به‌صورت مطلوب اجرا کنند؛ اما برای ارزیابی عملکرد آن‌ها در اجرای مداوم بازی‌ها و زیر بارهای پردازشی شدید که طی آن‌ها دمای گوشی افزایش می‌یابد و تبعا بازدهی‌شان افت می‌کند، باید آزمون استرس را روی آن‌ها اجرا کرد.

برای بررسی عملکرد میت ۲۰ زیر بار پردازشی مداوم، ابتدا سعی کردیم آزمون استرس Antutu را روی آن اجرا کنیم؛ اما به‌دلایل نامعلوم حین اجرای آزمون، نمایشگر گوشی خاموش می‌شد؛ از‌این‌رو، خروجی ناپایدار و اتکا‌ناپذیری به‌دست می‌آمد. باوجوداین در آزمونی دیگر، بنچمارک GeekBench را در دمای اتاق و دو حالت Performance mode فعال و غیرفعال، پانزده بار به‌صورت پشت‌سرهم اجرا کردیم. در حالت Performance Mode off، درست‌ مانند آنچه از میت ۲۰ پرو سراغ داشتیم، برای حفظ دمای دستگاه در محدوده‌ای درخورتوجه، پس از چند دور عملکرد چندهسته‌ای پردازنده به‌میزان درخورتوجهی افت می‌کند. در حالت Performance Mode on، خروجی آزمون پایدار باقی می‌ماند و البته دمای دستگاه نسبتا افزایش می‌یابد. نکته‌ی جالب‌توجه دیگر، این است که در طول انجام آزمایش، چندین‌بار شاهد بهبود و سپس افت عملکرد چندهسته‌ای بودیم.

حال نوبت به آزمایش واحد پردازش گرافیکی میت ۲۰ می‌رسد. ما برای انجام این کار، آزمون Sling Shot Extreme – OpenGL ES 3.1 از بنچمارک ۳DMark را پانزده بار به‌صورت مداوم در دو حالت فعال و غیرفعال Performance Mode تکرار کردیم. حین اجرای آزمون گرافیکی ۳DMark، دمای بدنه‌ی میت ۲۰ در حالت غیرفعال Performance mode به‌اندازه‌ی وضعیتی افزایش نمی‌یابد که اسلایدر Performance در وضعیت فعال قرار دارد؛ اما امتیازی که در چند تکرار ابتدایی آزمون حاصل می‌شود، کمتر از حالت فعال Performance Mode است. نکته‌ی جالب توجه این است که میت ۲۰ به‌اندازه‌ی برادر خود تحت‌تأثیر حرارت تولیدی قرار نمی‌گیرد و افت عملکرد آن در حالت فعال Performance Mode به شدت میت ۲۰ پرو نیست.

صرف‌نظر از آنچه نمودارها نشان می‌دهند، میت ۲۰ به‌مدد پردازنده‌ی ۷نانومتری خود، به‌اندازه‌ای قدرتمند است که بتواند در تمام کاربری‌های امروزی، به‌خوبی عرض‌اندام کند و زمینه‌ساز تجربه‌ای سریع و روان برای کاربران باشد. فبلت چینی‌ها بازی سنگین را با تنظیمات گرافیکی High اجرا می‌کند و باعث بروز افت فریم خاصی نمی‌شود. حافظه‌ی رم ۶گیگابایتی میت ۲۰ نیز برای ارائه‌ی تجربه‌ی چندوظیفگی مطلوب کافی به‌نظر می‌رسد؛ به‌طوری‌که در طول بررسی گوشی، به‌ندرت شاهد بارگذاری مجدد اپلیکیشن خاصی بودیم.

باتری

در بررسی میت ۲۰ پرو، از شارژدهی فوق‌العاده‌ی آن بسیار راضی بودیم؛ بدین‌ترتیب انتظار داریم برادر این گوشی هوشمند نیز عملکرد شگفت‌انگیزی داشته باشد. میت ۲۰ برای تأمین انرژی لازم خود همانند نسل گذشته از باتری حجیم ۴۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی استفاده می‌کند که ۵درصد ظرفیت کمتری درمقایسه‌با نسخه‌ی پرو دراختیار کاربر قرار می‌دهد؛ اما با‌توجه‌به رزولوشن +FHD نمایشگر، احتمالا در آزمون‌های شارژدهی ما را هیجان‌زده خواهد کرد!

ابتدا سراغ آزمون پخش فیلم می‌رویم. درحالی‌که روشنایی نمایشگر روی ۲۰۰ نیت قرار دارد و حالت هواپیما برای غیرفعال‌سازی اتصالات بی‌سیم فعال و صدای خروجی اسپیکر قطع شده است، میت ۲۰ می‌تواند به‌مدت ۱۳ ساعت و ۵۵ دقیقه شارژدهی کند که نتیجه‌ی بسیار خوبی به‌حساب می‌آید؛ اما کمتر از میت ۲۰ پرو قرار می‌گیرد.

در بخش دوم، نوبت به اجرای آزمون‌های نرم‌افزاری باتری می‌رسد. در این قسمت، از بنچمارک‌های GeekBench و PCMark‌ و GFXBench استفاده می‌کنیم که نمونه‌ی اول، یکی از گزینه‌های توانمند در شبیه‌سازی استفاده‌ی روزمره‌ی کاربران از گوشی‌ها است و دو مورد دیگر، عملکرد باتری را با زیرفشار قراردادن پردازنده‌ی دستگاه می‌سنجند. شما در جدول بالا می‌توانید نتایج حاصل را مشاهده کنید.

تمام روز با میت ۲۰

همان‌طور که در جدول مشاهده می‌کنید، میت ۲۰ با وجود استفاده از باتری کوچک‌تر، در هر دو آزمون PCMark و GeekBench عملکرد به‌مراتب بهتری درمقایسه‌با برادر خود ثبت می‌کند. البته این برتری در آزمون GFXBench‌ نیز ادامه دارد. برای بررسی تأثیر حالت Performance فعال روی شارژدهی گوشی، این آزمون را در دو حالت فعال و غیرفعال‌بودن Performance اجرا کردیم.

نتایج آزمون باتری GFXBench حکایت از آن دارند که با فعال‌سازی حالت Performance، شارژدهی و تعداد فریم‌های پردازش‌شده به‌میزان درخورتوجهی کاهش پیدا می‌کند و گوشی به‌شدت داغ می‌شود؛ به‌طوری‌که دمای دستگاه به حدود ۴۲ درجه‌ی سلسیوس می‌رسد. این درحالی است که حالت غیرفعال Performance، دمای گوشی را به‌حدود ۳۸ درجه‌ی سلسیوس می‌رساند. شما می‌توانید نتیجه را در نمودارهای بالا مشاهده کنید.

هواوی برای کاهش قیمت تمام‌شده‌ی میت ۲۰، قابلیت‌هایی مانند شارژ بی‌سیم و شارژ سریع ۴۰واتی را کنار گذاشته و امکان شارژدهی با توان ۲۲.۵ وات را به‌وسیله‌ی شارژر SuperCharge با ولتاژ ۵ ولت و شدت جریان ۴.۵ آمپر فراهم کرده است. فبلت جدید چینی‌‌ها با شارژر یادشده در مدت ۳۰ دقیقه به شارژ ۵۰درصد می‌رسد و شارژ کامل آن حدود ۹۰ دقیقه زمان می‌برد که مسلما زمان بیشتری درمقایسه‌با میت ۲۰ پرو به‌حساب می‌آید؛ اما همچنان نرخ رضایت‌بخشی محسوب می‌شود.

جمع‌بندی

میت ۲۰ برادر بی ادعایی برای نسخه‌ی گران‌قیمت خانواده‌ی میت ۲۰ است و با وجود تفاوت قیمتی درخورتوجه درمقایسه‌با نسخه‌ی پرو، نماینده‌ی شایسته‌ای برای هواوی در بازار فبلت‌ها به‌شمار می‌رود. میت ۲۰ در بحث طراحی، شباهت زیادی به نسخه‌ی پرو دارد؛ اما بریدگی کوچک‌تر و قطره‌شکل آن دوست‌داشتنی‌تر از نسخه‌ی پرو است. بااین‌حال، نبود حسگر اثرانگشت ادغام‌شده با نمایشگر و نداشتن گواهی IP68 و نبود شارژ بی‌سیم از تفاوت‌های مهم‌ این دو گوشی محسوب می‌شود. تناسب خوبی میان وزن و ابعاد و اِلِمان‌های طراحی وجود دارد و میت ۲۰ ازنظر زیبایی چیزی از برادر خود کم ندارد. اسپیکر گوشی جدید چینی‌ها را فقط می‌توان نمونه‌ی متوسطی دانست که تناسبی با عملکرد دیگر بخش‌ها ندارد.

نمایشگر میت ۲۰ کنتراست زیادی دارد و ازنظر دقت رنگ و پوشش فضاهای رنگی مختلف درزمره‌ی بهترین‌ گوشی‌های مجهز به نمایشگر ال‌سی‌دی قرار می‌گیرد. روشنایی نمایشگر این گوشی کمتر از پرچم‌داران اولد بازار است؛ اما رقم ۷۰۰ نیت برای گوشی پرچم‌دار نیز کفایت می‌کند. اندروید پای در میت ۲۰ همان طعم اوریوی آشنای گذشته را تداعی می‌کند و تغییر بنیادینی در آن دیده نمی‌شود. تشخیص چهره در میت ۲۰ همچنان سریع است و هوش مصنوعی بیش‌ازپیش درگیر این رابط کاربری شده است. نسخه‌ی جدید EMUI هنوز تا تبدیل به بهینه‌ترین و زیباترین رابط کاربری اندروید فاصله دارد؛ اما نسخه‌ی کنونی همچنان انتخابی پذیرفتنی برای بسیاری از کاربران محسوب می‌شود.

دوربین میت ۲۰ در بین رقبای هم‌قیمت خود حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. حالت ویژه‌ی Night، اضافه‌شدن لنز واید، جزئیات دقیق تصاویر و کنترل نویز مناسب، تنها تعدادی از قوت‌های میت ۲۰ در بحث دوربین هستند. این دوربین در بیشتر سناریوها پایین‌تر از برادر خود قرار می‌گیرد؛ اما با تعدیل انتظارات می‌توان میت ۲۰ را در بخش عکاسی ستایش کرد. باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی میت ۲۰ طبق انتظار شارژدهی بسیار خوبی دارد؛ ولی نبود شارژر ۴۰واتی نسخه‌ی پرو به‌خوبی در این گوشی حس می‌شد. در بحث عملکرد، میت ۲۰ تفاوت چندانی با میت ۲۰ پرو ندارد؛ اما همان‌طورکه در بررسی نسخه‌ی پرو ذکر شد، انتظار ما از تراشه‌ی ۷نانومتری کرین ۹۸۰ بیشتر بود.