بررسی می ۹ لایت شیائومی در دیجیتال مارک

به‌نظر می‌رسد قطار مشتقات خانواده‌ی می ۹ پایانی ندارد؛ زیرا شیائومی امسال چندین‌و‌چند گوشی هوشمند را با طراحی‌های مشابه و سخت‌افزار نزدیک به‌هم به‌عنوان نسخه‌های مختلفی از پرچم‌دار سری Mi 9 معرفی کرده است؛ از گوشی‌ قدرتمند می ۹ پرو گرفته تا محصولاتی همچون می ۹ تی و می ۹‌ اس‌ ای. اکنون نیز نوبت به می ۹ لایت رسیده است.

می ۹ لایت را می‌توان ارزان‌ترین عضو خانواده‌ی می ۹ دانست؛ اما برخلاف برچسب قیمتی مقرون‌به‌صرفه، این گوشی هوشمند تجربه‌ای فراتر از محصول اقتصادی با کیفیت نازل را برای کاربر به‌ارمغان می‌آورد. از بدنه‌ی شیشه‌ای گرفته تا دوربین سه‌گانه و پردازنده‌ی توانمند، همگی نوید محصولی خوش‌ساخت و البته مقرون‌به‌صرفه را می‌دهند. درادامه، با دیجیتال مارک همراه باشید تا می ۹ لایت را بررسی کنیم.

شیائومی می ۹ لایت را شرکت تسک‌میران برای بررسی دراختیار دیجیتال مارک قرار داده است.

طراحی

در طراحی‌‌ می ۹ لایت از همان فرمولی استفاده شده است که در سال‌های اخیر، تمامی شرکت‌های تولیدکننده بدان پایبند بوده‌اند؛ یعنی فریمی آلومینیومی که قطعات گوشی را در دل خول دارد و پنل‌هایی شیشه‌ای که از دو سمت این فریم را محدود کرده‌اند و البته نمایشگری که با ترفندهای مختلف از ایجاد بریدگی گرفته تا به‌کارگیری مکانیزم کشویی و دوربین سلفی پریسکوپی، حاشیه‌های قطور گذشته را ندارد. تکرار دوباره‌ و دوباره‌ی یک زبان طراحی با ایجاد تغییرات بسیار جزئی در آن، راهکار بسیاری از شرکت‌ها به‌حساب می‌آید و شیائومی نیز به‌ بهترین صورت انجامش می‌دهد؛ می ۹ اکسپلورر، می ۹ اس‌ ای، می ۹ پرو، می ۹‌ تی و می ۹ لایت، همگی مشتقاتی از می ۹ و با ظاهری مشابه با این محصول پرچم‌دار هستند.

شباهت‌های می ۹ لایت و می ۹ فقط به ظاهر آن‌ها ختم نمی‌شود و ابعاد فیزیکی آن‌ها نیز اختلاف بسیار اندکی دارد. می ۹ لایت درمقایسه‌با برادر پرچم‌دارش، ۰/۷ میلی‌متر کوتاه‌تر و ۰/۲ میلی‌متر کم‌عرض‌تر و ۰/۹ میلی‌متر قطورتر است. افزایش ضخامت گوشی درمقایسه‌با می ۹ به استفاده از باتری بسیار حجیم‌تر بازمی‌گردد؛ موضوعی که حدود ۶ گرم نیز به وزن دستگاه (۱۷۹ دربرابر ۱۷۳ گرم) می‌افزاید.

استفاده از گوریلا گلس ۵ در دو سوی گوشی و آلومینیوم در فرایند تولید درکنار انحنای پنل پشتی، از می ۹ لایت دستگاهی بسیار باکیفیت ساخته است؛ دستگاهی که به‌خوبی در دست جای می‌گیرد و حس بسیار خوبی نیز به کاربر انتقال می‌دهد. پنل پشتی گوشی از دوربین سه‌گانه‌ای با چینش عمودی میزبانی می‌کند که اندکی برآمدگی دارد؛ البته نه به‌اندازه‌ای که استفاده از گوشی روی سطوحی نظیر میز را به تجربه‌ای آزاردهنده بدل سازد.

می ۹ لایت در سه رنگ سفید صدفی و آبی شفقی و خاکستری عرضه می‌شود که رنگ دو مدل نخست گرادیانی و الگودار و رنگ مدل سوم ساده است. می ۹ لایت خاکستری که برای بررسی دراختیار ما قرار دارد، به‌دلیل رنگ براق، استعداد بسیار زیادی در جذب لک و اثرانگشت دارد؛ اما فریم خاکستری دستگاه به‌لطف پوشش ماتش این‌گونه نیست.

لبه‌ی پایین می ۹ لایت دریچه‌ی اسپیکر و میکروفون و پورت USB 2.0 Type-C را درون خود دارد؛ درحالی‌که کلیدهای پاور و کنترل حجم صدا در لبه‌ی سمت راست، درگاه سیم‌کارت در لبه‌ی سمت چپ و جک ۳/۵ میلی‌متری هدفون به‌همراه ماژول اینفرارد در لبه‌ی بالایی گوشی دیده می‌شود. توجه کنید ما برای دسترسی به کلیدهای سخت‌افزاری گوشی مشکلی نداشتیم.

طراحان شیائومی محل حسگر اثرانگشت را از پنل پشتی در نسل گذشته به زیر نمایشگر انتقال داده‌اند. حسگر اپتیکال می ۹ لایت در زیر نیمه‌ی پایینی نمایشگر جای دارد و با بلندکردن گوشی یا لمس نمایشگر، به‌نمایش درمی‌آید. کارکرد حسگر در اغلب مواقع مناسب و صحیح و سریع است؛ اما در مواردی همچون خیس‌بودن انگشت، مانند سایر حسگرهای اپتیکال دچار اختلال می‌شود.

نمایشگر

۶/۳۹ اینچ ابعادی است که بارها‌و‌بارها در مشخصات فنی نمایشگرهای گوشی‌های میان‌رده و پرچم‌دار شیائومی دیده‌ایم. می ۹ لایت نیز این قضیه مستثنی نیست و به پنلی AMOLED با قطر ۶/۳۹ اینچ مجهز شده است. رزولوشن نیز طبق انتظار ۲۳۴۰ در ۱۰۸۰ پیکسل یا FHD+ است که در تمامی میان‌رده‌ها و گوشی‌های گران‌تر شیائومی نیز مشاهده کرده‌ایم. تراکم ۴۰۳ پیکسل در هر اینچ نمایشگر این گوشی را برای استفاده‌ی عادی کاملا مناسب می‌دانیم و مشکلی ازنظر دندانه‌دار نمایش‌ داده‌شدن محتوا مشاهده نکردیم.

استفاده از DC Dimming در حال افزایش است و تولیدکنندگانی همچون شیائومی و هواوی و وان‌پلاس اخیرا با به‌روزرسانی‌هایی این تکنیک را برای نوردهی نمایشگر افزوده‌اند. PWM یا Pulse Width Modulation که هنوزهم در بین نمایشگرهای OLED رایج است، به‌دلیل افزایش فرکانس در روشنایی‌های کم باعث سردرد و ناراحتی‌هایی در برخی کاربران می‌شود؛ از‌این‌رو، شرکت‌های سازنده با وجود اندکی کاهش طراوت رنگ در روشنایی‌های کم مشکلات روش پیشین را ندارد. ناگفته نماند می ۹ لایت به قابلیت Anti-Flicker برای استفاده از DC Dimming مجهز شده است.

می ۹ لایت همچون دیگر برادرانش در آزمایش روشنایی دیجیتال مارک موفق عمل کرد؛ به‌گونه‌ای که در حالت دستی، روشنایی نمایشگر ۷۸۰ نیت و در حالت خودکار، ۱،۰۴۰ نیت به‌دست آمد. در حالتی که الگوی ۱۰۰ درصد سفید نیز استفاده شد، روشنایی‌های بسیار خوب ۶۹۵ و ۱،۰۰۰ نیت به‌دست آمد. در فضای باز مشکلی ازنظر خوانایی نمایشگر نخواهید داشت و خوانایی محتوا رضایت‌بخش است. روشنایی حداقل ۳ نیتی نیز تقریبا مشابه دیگر گوشی‌های میان‌رده‌ی شیائومی است.

سه حالت Auto و Saturated و Standard در بخش Colour scheme تنظیمات به‌چشم می‌خورد. این سه حالت درحقیقت جایگزین Automatic Contrast و Increased Contrast و Standard در MIUI 10 هستند. حالت Auto به‌عنوان حالت پیش‌فرض ۹۹/۶ درصد فضای رنگی DCI-P3 را پوشش می‌دهد و خطای معقول ۳/۹ را در این فضا ثبت می‌کند. این پوشش را به‌منزله‌ی پشتیبانی از فضای رنگی گسترده بدانید. حالت Standard با خطای بسیار کم ۰/۸ دقیق‌ترین حالت محسوب می‌شود که ۹۵ درصد فضای sRGB را پوشش می‌دهد.

اسپیکر می ۹ لایت به‌صورت تک‌کاناله در لبه‌ی پایینی آن جای دارد و به‌لحاظ بلندی صدا، عملکرد بسیار خوبی به‌نمایش می‌گذارد؛ اما شفافیت و رسایی صدای خروجی در حد محصولات پرچم‌دار نیست. شیائومی جک ۳/۵ میلی‌متری هدفون را نیز برای علاقه‌مندان به موسیقی در نظر گرفته است؛ هرچند خروجی صدا حین اتصال هدفون شگفت‌زده‌تان نخواهد کرد.

رابط کاربری

اگرچه می ۹ لایت به‌صورت پیش‌فرض با سیستم‌عامل اندروید ۹ و رابط کاربری MIUI 11 فروخته می‌شود، در طول بررسی گوشی، به‌روزرسانی MIUI 11 را برای آن دریافت کردیم. بی‌شک باید شیائومی را به‌‌دلیل عملکرد درخشان این شرکت درزمینه‌ی انتشار بسته‌های به‌روزرسانی بسیار برای گوشی‌های هوشمندش تحسین کرد. چینی‌ها حتی محصولات میان‌رده‌ی سه سال قبل خود، مانند ردمی نوت ۴X را نیز در جریان انتشار بسته‌ی به‌روزرسانی MIUI 11 فراموش نکرده‌اند. چندی پیش نگاهی عمیق به رابط کاربری MIUI 11 انداخته‌ایم که پیشنهاد می‌کنیم برای آشنایی بیشتر با آن، مقاله‌ی زیر را مطالعه کنید.

دوربین

می ۹ لایت دوربین سه‌گانه‌ای با چینش عمودی در پشت خود دارد؛ اما برخلاف برادر پرچم‌دارش، از دوربین تله‌فوتو در آن خبری نیست. دوربین اصلی از حسگر ۴۸ مگاپیکسلی و ۱/۲ اینچی IMX586 سونی با لنز f/1.8 بهره می‌برد و به‌صورت پیش‌فرض عکس‌هایی ۱۲ مگاپیکسلی می‌گیرد، دوربین دوم با حسگر ۸ مگاپیکسلی، لنز اولتراواید و ۱۳ میلی‌متری f/2.2 را مقابل خود می‌بیند و درنهایت، حسگر ۲ مگاپیسلی دوربین سوم فقط وظیفه‌ی تشخیص عمق برای پیاده‌سازی جلوه‌ی بوکه را برعهده دارد. هیچ‌کدام از دوربین‌ها نیز از سیستم لرزش‌گیر اپتیکال بهره نمی‌برند.

نرم‌افزار دوربین می ۹ لایت تفاوت چندانی با محصولات دیگر شیائومی ندارد. با سوایپ به سمت چپ و راست، می‌توان بین حالت‌های استفاده از دوربین جابه‌جا شد؛ درحالی‌که در لبه‌ی دیگر، کلیدهای فلش، HDR، هوش مصنوعی، فیلتر زیباسازی و منوی همبرگری برای دسترسی به مواردی همچون تنظیمات و حالت عکاسی ۴۸ مگاپیکسلی دیده می‌شود. کلید مجزایی برای جابه‌جایی بین حالت‌های زوم ۱x/2x/0.6x وجود دارد؛ اما بزرگ‌نمایی دوبرابری براثر فقدان دوربین تله‌فوتو، به‌صورت دیجیتال انجام می‌شود.

واید دربرابر اولتراواید در طول روز

در شرایط نوری ایدئال عکس‌های ۱۲ مگاپیکسلی دوربین اصلی، جزئیات فراوان و رنگ‌های طبیعی و گستره‌ی دینامیکی نسبتا وسیع دارند. درضمن، میزان شارپ‌بودن آن عکس‌ها مناسب ارزیابی می‌‌شود. حالت عکاسی ۴۸ مگاپیکسلی نیز برای علاقه‌مندان در نظر گرفته شده است؛ اما تفاوت فاحشی را به‌لحاظ جزئیات با حالت ۱۲ مگاپیکسلی نمی‌توان یافت.

دوربین اولتراواید می ۹ لایت در طول روز ضعف فاحشی درمقایسه‌با دوربین اصلی ندارد و سطح جزئیات آن درکنار گستره‌ی دینامیکی رضایت‌بخش است. همان‌طورکه اشاره کردیم، کلید بزرگ‌نمایی دوبرابری درحقیقت نسخه‌ای کراپ‌شده از عکس‌های دوربین اصلی را ارائه می‌دهد؛ بنابراین، نمی‌توان از انتظار جزئیات خارق‌العاده‌ای داشت.

گالری نمونه‌عکس‌های می ۹ لایت

دوربین اصلی می ۹ لایت در تاریکی شب نیز ناامیدکننده ظاهر نمی‌شود و سطح جزئیات عکس‌ها در آن به‌لطف زیاده‌روی‌نکردن الگوریتم پردازش چینی‌ها در کاهش سطح نویز پذیرفتنی است. البته شیائومی مانند سایر میان‌رده‌های خود، در می ۹ لایت نیز حالت عکاسی شب را ارائه می‌دهد که نتیجه‌ی آن عکس‌هایی با توزیع مناسب روشنایی و عاری از نوردهی بیش‌از‌حد به‌حساب می‌آید؛ هرچند نمی‌توان حاصل کار را در سطح پرچم‌داران دانست.

دوربین اولتراواید بیشتر گوشی‌های هوشمند در تاریکی پاشنه‌ی آشیل آن‌ها به‌حساب می‌آید و این موضوع درباره‌ی می ۹ لایت نیز صدق می‌کند. عکس‌های عریض گوشی در محیط‌های تاریک مملو از نویز و عاری از جزئیات کافی است؛ درحالی‌که حالت عکاسی Night با دوربین اولتراواید دردسترس نیست.

حالت Night‌ دربرابر حالت Photo

همان‌طورکه اشاره کردیم، می ۹ لایت برای پیاده‌سازی جلوه‌ی بوکه به حسگری ۲ مگاپیکسلی متکی است. حالت پرتره‌ی می ۹ لایت در روشنایی روز جزئیات مناسبی ارائه می‌دهد و تفکیک سوژه از پس‌زمینه نیز در آن نسبتا راضی‌کننده است. 

می ۹ لایت برای ثبت عکس‌های سلفی به دوربینی ۳۲ مگاپیکسلی اتکا دارد که عکس‌هایی با جزئیات بسیار زیاد و رنگ‌های جذاب ثبت می‌کند؛ البته باتوجه‌به خلأ فوکوس خودکار، باید گوشی را با فاصله‌ی مناسبی از چهره‌ی خود نگه دارید.

کارایی و عملکرد

شیائومی توان پردازشی موردنیاز می ۹ لایت را ازطریق اسنپدراگون ۷۱۰ تأمین می‌کند؛ پردازنده‌‌ای ۶۴ بیتی و ۸ هسته‌ای که ضعیف‌ترین عضو از خانواده‌ی میان‌رده‌ی اسنپدراگون ۷۰۰ به‌حساب می‌آید. بنابراین، روی کاغذ می‌توان چنین استدلال کرد می ۹ لایت به‌لحاظ بازده و کارایی پایین‌تر از می ۹‌ تی یا حتی می ۹ اس‌ ای قرار می‌گیرد. در جدول زیر، مشخصات فنی پردازنده‌های به‌کاررفته در هر سه گوشی را مشاهده می‌کنید:

جدول بالا نشان می‌دهد تفاوت بین اسنپدراگون ۷۱۰ با اسنپدراگون ۷۱۲ (پردازنده‌ی می ۹ اس‌ ای) به اختلاف ۱۰۰ مگاهرتزی فرکانس هسته‌های A76 بازمی‌گردد. ما از عملکرد می ۹ اس‌ ای در دنیای واقعی رضایت داشتیم و پیش‌بینی می‌کنیم می ۹ لایت نیز تجربه‌ی مشابهی به‌ارمغان آورد. درادامه، تفاوت‌های بین دو پردازنده در آزمون‌های نرم‌افزاری بیش‌ازپیش برایمان نمایان خواهد شد.

می ۹ لایت در دو نسخه با رم ۶ گیگابایتی و حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۶۴ یا ۱۲۸ گیگابایتی عرضه می‌شود. درضمن، می‌توان حافظه‌ی آن را ازطریق درگاه microSD مشترک با سیم‌کارت دوم تا ۲۵۶ گیگابایت نیز ارتقا داد. رم ۶ گیگابایتی می ۹ لایت تجربه‌ی چندوظیفگی مناسبی به‌ارمغان می‌آورد؛ به‌طوری‌که به‌ندرت می‌توان شاهد بارگذاری مجدد اپلیکیشنی حین فراخوانی از حافظه شد. جدول زیر نرخ خواندن و نوشتن داده در نسخه‌ی ۶۴ گیگابایتی گوشی را نشان می‌دهد.

بنچمارک‌ها معیاری قطعی برای تعیین برتری یا ضعف دستگاه‌های مختلف درمقایسه‌با یکدیگری نیستند؛ اما می‌توانند ذهنیتی از توان‌ سخت‌افزاری خام هر محصول ایجاد کنند. ما در دیجیتال مارک از آزمون انتوتو (ارزیابی عملکرد کلی دستگاه)، PCMark (شبیه‌سازی کاربری‌های روزمره)، GeekBench (سنجش عملکرد پردازنده‌ی مرکزی) و دو آزمون ۳DMark و GFXBench (ارزیابی عملکرد واحد پردازش گرافیکی) برای ایجاد چنین ذهنیتی از گوشی‌های هوشمند کمک می‌گیریم.

کوالکام ادعا می‌کند اسنپدراگون ۷۱۲ به‌لطف فرکانس کاری بیشتر CPU و GPU، حدود ۱۰ درصد بهتر از اسنپدارگون ۷۱۰ عمل می‌کند. اگرچه برتری یادشده را می‌توان در نتایج به‌دست‌آمده نیز مشاهده کرد، در دنیای واقعی، به‌سختی می‌توان تفاوتی بین کارایی می ۹ لایت و می ۹ اس‌ ای یافت. جابه‌جایی در منوهای رابط کاربری می ۹ لایت و اجرای اپ‌ها و جابه‌جایی بین آن‌ها به‌نرمی اتفاق می‌افتد و به‌سختی می‌توان کُندی یا لگی در عملکرد دستگاه مشاهده کرد.

باتری

یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌ها حین خرید هر دستگاه الکترونیکی قابل‌حمل، به شارژدهی باتری آن مربوط می‌شود. می ۹ لایت برای تأمین انرژی موردنیاز خود به باتری ۴،۰۳۰ میلی‌آمپرساعتی متکی است که براساس ادعای چینی‌ها، می‌تواند تا دو روز کاربری با «استفاده‌ی عادی» را همراهی کند؛ هرچند مشخص نیست شیائومی چه استفاده‌ای را عادی می‌داند. برای بررسی صحت‌و‌سقم ادعای شرکت سازنده، آزمون‌های متداول دیجیتال مارک را روی می ۹ لایت اجرا می‌کنیم. 

ابتدا روشنایی نمایشگر می ۹ لایت را روی ۲۰۰ نیت قرار می‌دهیم و سپس در شرایطی که خروجی صدا و اتصالات بی‌سیم قطع شده است، ویدئو معیار دیجیتال مارک با وضوح HD را به‌صورت مداوم تا اتمام کامل شارژ باتری روی گوشی پخش می‌کنیم. گوشی میان‌رده‌ی شیائومی در این آزمون، ۱۷ ساعت و ۵۳ دقیقه دوام آورد؛ زمان فوق‌العاده‌ای که می ۹ لایت را در آزمون پخش فیلم دیجیتال مارک در ردیف بهترین‌هایی همچون گلکسی ای ۷۰ و می ۹‌ تی قرار می‌دهد.

در مرحله‌ی بعدی نوبت به دو آزمون نرم‌افزاری PCMark و GFXBench‌ می‌رسد تا به‌ترتیب شارژدهی می ۹ لایت را در کاربری‌های روزمره (Screen-on-Time) و پردازش مداوم محتوای گرافیکی سنگین ارزیابی کند. بنابر نتیجه‌ی ۱۲ ساعت و ۶ دقیقه‌ای آزمون PCMark که درحقیقت مدت‌زمان روشن‌ماندن نمایشگر با روشنایی ۲۰۰ نیتی را نشان می‌دهد، می‌توان نتیجه گرفت می ۹ لایت در کاربری‌های عادی حتی دو روز نیز شخص را همراهی خواهد کرد. آزمون GFXBench پایداری بسیار خوب دستگاه زیر بارهای سنگین و شارژدهی راضی‌کننده‌ی آن، حین اجرای بازی را به ما گوشزد می‌کند.

میا‌ن‌رده‌ی اقتصادی شیائومی از فناوری شارژ بی‌سیم بهره‌ای نمی‌برد؛ اما از شارژ سریع Quick Charge کوالکام پشتیبانی می‌کند و چینی‌ها آن را به‌صورت پیش‌فرض با شارژری ۱۸ واتی عرضه می‌کند. می ۹ لایت با این شارژر در ۳۰ دقیقه به ۴۰ درصد شارژ دست می‌یابد که عملکرد مناسبی به‌حساب می‌آید.

جمع‌بندی

شیائومی باردیگر ثابت کرد دستگاهی با عملکرد رضایت‌بخش لزوما به پرداخت هزینه‌های گزاف نیازی ندارد. می ۹ لایت از بسیاری جنبه‌ها نمره‌ی قبولی می‌گیرد. کیفیت ساخت بسیار خوب، نمایشگر OLED، پردازنده‌ای توانمند، باتری حجیم و دوربینی با عملکرد راضی‌کننده ویژگی‌های اصلی این گوشی هوشمند به‌حساب می‌آیند. شاید بتوان اصلی‌ترین ضعف می ۹ لایت را خلأ دوربین تله‌فوتو دانست.

شما کاربران دیجیتال مارک می‌توانید گوشی هوشمند می ۹ لایت را از فروشگاه اینترنتی تسک‌میران تهیه کنید.