چرا مهاجرت اپل از پردازنده‌های اینتل به آرم، منطقی به نظر می‌رسد؟

گزارش‌های متعدد رسانه‌های فناوری ادعا می‌کنند که اپل در تعدادی از لپ‌تاپ‌های خود در سال آینده، از پردازنده‌های اختصاصی مبتنی بر معماری ARM استفاده خواهد کرد. اخبار مهاجرت اپل در گروه مشتریان اینتل، از سال ۲۰۱۸ در رسانه‌ها مطرح شد و گزارش‌های اخیر، آن‌چنان عجیب نیست. به‌هرحال، با انتشار هر خبر و گزارش جدید، احتمال قطعی بودن تصمیم اپل بیشتر می‌شود و شاید در WWDC پیش رو، شاهد اعلام رسمی تصمیم شرکت باشیم.

مایکروسافت نیز از جمله‌ی شرکت‌هایی است که استفاده از پردازنده‌های مبتنی بر معماری ARM را مورد آزمایش قرار داده است. ردموندی‌ها سال‌ها پیش استفاده از پردازنده‌های آرم در سخت‌افزارهای خود را شروع کرد. اقدام آن‌ها به سال ۲۰۱۱ و پروژه‌ی شکست‌خورده‌ی ویندوز RT باز می‌گردد. ردموندی‌‌ها امروز بسیاری از مشکلات RT را در ویندوز ۱۰ برطرف کرده‌اند و دیگر شاهد سیستم‌عامل محدودی نیستیم. از دستاوردهای مهم سال‌های اخیر برای اکوسیستم مبتنی بر آرم می‌توان به دستگاه‌هایی همچون گلکسی بوک اس و سرفیس پرو ایکس اشاره کرد که قابلیت اتصال دائم به اینترنت را به دستگاه‌های پردازشی آورده‌اند. قابلیتی که هیچ‌گاه با پردازنده‌های اینتل و AMD ممکن نبود. چنین دستگاه‌هایی با هدف رفع نیازهای یک بازار خاص و البته قابل‌توجه، ساخته می‌شوند.

با مهاجرت اپل به آرم، تقاضا برای لپ‌تاپ‌های مجهز به این معماری در همه‌ی بخش‌های بازار بیشتر می‌شود

عرضه‌ی رایانه‌های شخصی مبتنی بر پردازنده‌ ARM توسط اپل، نتایج شیرین و درعین‌حال ناخوشایندی را برای مایکروسافت به‌همراه دارد. تراشه‌ی ۶ هسته‌ای اپل A12 Bionic Chip قدرت پردازشی بسیار بیشتری را حتی نسبت به پردازنده‌ی مایکروسافت SQ1 ساخت کوالکام در سرفیس پرو ایکس به کاربر ارائه می‌کند. ازطرفی، برتری‌های iPadOS و سخت‌افزار اختصاصی اپل نیز نسبت به مایکروسافت، همیشه ثابت شده است.

اپل برای استفاده از پردازنده‌های مبتنی بر آرم، برتری‌ها و شانس‌های بیشتری دارد. آن‌ها احتمالا موفقیت اولیه‌ی بیشتری را نسبت به مایکروسافت تجربه خواهند کرد. اگر پردازنده‌ی مبتنی بر آرم، در نسخه‌های پایین‌رده‌ی لپ‌تاپ مک‌بوک ایر استفاده شود، می‌توان انتظار موفقیت قابل‌توجهی را در بازار داشت. این کامپیوتر شخصی اکنون هم در نسخه‌هایی مجهز به پردازنده‌ی دوهسته‌ای اینتل (Core i3-1000NG4) به بازار عرضه می‌شود. اگر پردازنده‌ای قدرتمند همچون Snapdragon ۸cx در آن استفاده شود، حتی در شبیه‌سازی اجرای برنامه‌های x86-32-bit هم کارایی خوبی خواهد داشت.

استفاده از آرم در کامپیوترهای شخصی اپل هم مانند تولیدکننده‌های دیگر نیاز به بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری دارد. احتمالا سیستم‌عامل مک نیز در هماهنگ شدن با آرم با چالش‌هایی روبه‌رو خواهد بود. اپلیکیشن‌های مشهور از شرکت‌هایی همچون ادوبی، احتمالا چالش توسعه‌ای جدی خواهند داشت و برای پورت شدن کامل به سیستم جدید، به زمان قابل‌توجهی نیاز دارند. کاربران مک اکنون هم درحال مهاجرت از اکوسیستم ۳۲ بیتی هستند چون مک کاتالینا دیگر از این معماری پشتیبانی نمی‌کند. درنهایت، ترکیب تغییرات سیستم‌عامل و سخت‌افزار، چالش‌هایی را ازلحاظ هماهنگ شدن برای کاربران به‌همراه دارد.

اپل نسبت به مایکروسافت ارتباط بهتری با جامعه‌ی توسعه‌دهنده‌ها دارد. درنتیجه هرگونه مهاجرت بین سیستم‌‌ها، برای کوپرتینویی‌ها آسان‌تر خواهد بود. هرگاه اپل حرکتی را در سمت نرم‌افزار و سیستم‌عامل انجام می‌دهد، جامعه‌ی توسعه‌دهنده‌ها به‌سرعت با شرکت هماهنگ می‌شوند. به‌علاوه، آن‌ها اپلیکیشن‌های iPadOS را هم برای مک عرضه خواهند کرد که تأثیر مهمی در پیشرفت اکوسیستم دارد.

تهدید احتمالی اپل در مهاجرت به آرم، در طراحی داخلی مبتنی بر معماری آرم دیده می‌شود. اینکه شرکت در مدت کوتاه چند ساله بتواند پردازنده‌هایی قدرتمند طراحی و تولید کند، خارق‌العاده به‌نظر می‌رسد. به‌هرحال کوپرتینویی‌ها با ورود به مسیر جدید، مشکلاتی را برای درآمدزایی اینتل ایجاد می‌کنند و با ادامه یافتن مهاجرت کامپیوترهای شخصی شرکت، بازار تیم آبی با چالش جدی روبه‌رو می‌شود.

نتیجه‌ی خوب تغییر مسیر اپل از اینتل به آرم، در توسعه‌ی بازار و گسترش نفوذ شرکت آرم دیده می‌شود. با اضافه شدن شرکت‌های جدید به جمع مشتریان طراحی آرم، آن‌ها اکوسیستم گسترده‌تری خواهند داشت. مایکروسافت به‌عنوان یکی از مشتریان اصلی تاکنون مشارکت‌های قابل‌توجهی در توسعه‌ی آرم داشته است. آن‌ها همچنین در سال ۲۰۲۱ احتمالا از دستاورد مهم پشتیبانی Win32-64bit هم رونمایی می‌کنند که تأثیر عمیقی بر هماهنگی اپلیکیشن‌ها با معماری پرطرفدار خواهد داشت.

وقتی اپل برای محصولات خود از طراحی آرم استفاده کند، در بازار کامپیوترهای شخصی دیگر هم شاهد افزایش تقاضا برای چنین کامپیوترهایی خواهیم بود. خوشبختانه مایکروسافت و تعدادی از شرکایش اکنون در آن سمت بازار قرار دارند و رقابت به‌صورت نزدیک‌تری ادامه پیدا می‌کند. حتی اینتل هم امروز واکنش‌های جدی به تهدید آرم را شروع کرده است. به‌عنوان مثال، ریزمعماری نسل بعدی آن‌ها موسوم به Tremont که با Lakefield عرضه می‌شود، بسیاری از قابلیت‌ها و مزیت‌های آرم را با کمترین چالش و نقاط ضعف، به ویندوز می‌آورد.

همان‌طور که گفته شد، اکنون مایکروسافت هدایت حرکت آرم به سمت لپ‌تاپ‌ها را برعهده دارد. ازطرفی اپل به احتمال زیاد در سال ۲۰۲۱ سهم عمده‌ای از اعتبار این حرکت را به خود اختصاص می‌دهد. باتوجه‌به روندهای کنونی می‌توان این ایده را برای آینده‌ی دنیای کامپیوترهای شخصی همراه، روشن و قطعی دانست که با دو دسته‌ی مشخص، تعیین می‌شود: کامپیوترهای نازک با قابلیت اتصال دائمی ۴G و ۵G و لپ‌تاپ‌های ضخیم‌تر و بزرگ‌تر با پردازنده‌های قدرتمند اختصاصی. درنهایت احتمالا شاهد ادامه‌دار شدن روند کنونی در ساختار جدید بازار هم خواهیم بود. اپل، بخش مصرف‌کننده‌ی بازار را تصاحب می‌کند و مایکروسافت هم در جذب مشتریان با نیازهای بهره‌وری و وظایف کاری، موفق می‌شود.