بررسی ردمی ۷ و ردمی ۷A شیائومی – دیجیتال مارک

شیائومی شاید به اندازه‌ی هواوی، بازارهای جهانی را هدف قرار نداده باشد اما بازیگری خطرناک در برخی از بازارهای کلیدی محسوب می‌شود. ردمی به‌عنوان زیربرندی از شیائومی با هدف تصاحب بازار گوشی‌های اقتصادی متولد شده است و با توجه به شناخته‌شده‌بودن این برند در برخی بازارها مانند هند، چینی‌ها امید زیادی به این این برند بسته‌اند. قیمت مناسب در مقایسه با مشخصات فنی را باید اصلی‌ترین مشخصه‌ی گوشی‌های سری ردمی دانست و این مسئله در هر سه خانواده‌ی ردمی، ردمی نوت و اخیرا سری کی یک خط قرمز محسوب می‌شود. 

ذکر پسوند A در سری ردمی عموما نشانگر اقتصادی‌ترین عضو این خانواده است و ۷A نیز این قضیه مستثنی نیست. گوشی‌های ردمی‌ امسال به تراشه‌های اسنپدراگون مهاجرت کرده‌اند و همین مسئله در کنار افزایش ظرفیت باتری بهبود قابل‌توجهی را نسبت به گذشته نوید می‌دهد. ردمی ۷ و ردمی ۷ ای با ارائه‌ی برخی ویژگی‌های بهتر نسبت به گذشته، قیمت را حفظ و حتی کمی کاهش داده‌اند؛ اما آیا واقعا گوشی‌های پایین‌رده‌ی امسال شیائومی محصولات بهتری نسبت به گذشته هستند؟ آیا کاستی‌های این دو محصول به اندازه‌ای مهم هستند که به تجربه‌ی کاربران عادی لطمه‌ بزنند؟ با بررسی ردمی ۷ و ردمی ۷A همراه دیجیتال مارک باشید.

طراحی

بی‌شک نمی‌توان انتظار طراحی مدرن و بدنه‌ی خوش‌ساخت را از محصولی داشت که در دسته‌ی اقتصادی قرار می‌گیرد. چینی‌ها ردمی ۷ و ردمی ۷A را با بدنه‌ای تماما پلاستیکی روانه‌ی بازار کرده‌اند؛ البته از بین دو گوشی، مدل ردمی ۷ ظاهر به‌روزتری دارد. در نمای جلویی گوشی نمایشگری ۶.۲۶ اینچی با پوشش محافظ گوریلا گلس ۵ دیده می‌شود که ۸۱.۵ درصد از نمای مقابل را پوشانده و ضمن داشتن بریدگی قطره‌ای کوچکی در ضلع بالایی خود، از لبه‌ی پایین با حاشیه‌ی نسبتا قطوری محدود شده است.

پنل پشتی ردمی ۷ از جنس پلاستیکی با پوشش براق ساخته شده و از دو طرف با انحنای کمی به فریم پلاستیکی و مات گوشی می‌رسد؛ جنس این فریم مات به گونه‌ای است که در دست‌گرفتن گوشی را ساده‌تر و احتمال افتادن آن از دست را کمتر کرده است. پنل پشتی در سه رنگ گرادیانی آبی، مشکی و قرمز تولید می‌شود و به‌شدت اثر انگشت را به‌ خود جذب می‌کند، از سوی دیگر، ساختار پلاستیکی پنل پشتی، آن را در برابر خراشیدگی و سایش آسیب‌پذیر می‌کند. در نمای پشتی، دستگاه دوربین دوگانه به‌همراه فلش LED گوشه‌ی سمت چپ را در اختیار دارد و اندکی پایین‌تر، حسگر اثر انگشت به‌ چشم می‌خورد که عملکرد نسبتا سریعی نیز در احراز هویت به‌نمایش می‌گذارد؛ این حسگر در محل مناسبی قرار گرفته است و عمق مناسبی دارد.

کلیدهای فیزیکی ردمی ۷ در لبه‌ی سمت راست فریم پلاستیکی گوشی قرار دارند. درگاه دو سیمکارت و کارت حافظه‌ی microSD در لبه‌ی سمت چپ دیده می‌شود. پورت شارژ microUSB و دریچه‌ی اسپیکر در لبه‌ی پایین دستگاه قرار گرفته است؛ درحالی‌که درگاه هدفون در لبه‌ی بالای فریم به‌ چشم می‌خورد. چراغ اعلان بسیار کوچکی در حاشیه‌ی پایینی گوشی تعبیه شده است. هر دو گوشی به‌مانند نسل گذشته بسیار خوش‌دست هستند؛ این موضوع به‌خصوص در مدل ۷A کاملا ملموس است؛ با توجه به ثابت بودن ابعاد ۷A نسبت به ۶A و افزایش ۱۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی باتری، ضخامت بالا ۹.۶ میلی‌متری آن دور از ذهن نیست. بهایی که ردمی ۷A برای افزایش ظرفیت باتری پرداخته، برای طیف وسیعی از کاربران شیرین و پذیرفتنی است.

برچسب قیمتی ارزان‌تر ردمی ۷A باعث می‌شود تا حتی از برادر بزرگ‌تر خود به‌لحاظ ساختاری و طراحی عقب‌تر باشد. ردمی ۷A حتی به‌لحاظ ظاهری نیز شباهتی به گوشی‌های شیشه‌ای ندارد و بدنه‌ی آن به‌صورت یکپارچه از جنس پلاستیک مات ساخته شده است. محصول فوق‌اقتصادی چینی‌ها از نمایشگری ۵.۴۵ اینچی بهره می‌برد و در آن خبری از بریدگی نمایشگر نیست؛ متاسفانه پوشش شیشه‌ای جلو همانند ردمی ۷ از گوریلاگلس ساخته نشده، بنابراین مراقبت بیشتری نیاز است. حاشیه‌های نسبتا عریض بالا و پایین نمایشگر یادآور گوشی‌های سال‌ ۲۰۱۷ است و خبری از طراحی مدرن در آن نیست. ردمی ۷A از دوربین تکی بهره می‌برد که در گوشه‌ی سمت چپ پنل پشتی قرار دارد.

جلوی دستگاه، شباهت زیادی به ردمی ۶A دارد اما در بخش طراحی پشت دستگاه شاهد عقب‌گرد هستیم. همانند نسل گذشته، خبری از حسگر گذشته در سری A ردمی‌ها نیست؛ پس اگر داشتن حسگر اثر انگشت برای شما مهم است، ردمی ۷A را از فهرست خود حذف کنید. ردمی ۶A را از نظر القای حس کالای باکیفیت موفق‌تر از ردمی ۷A می‌دانیم اما از یک محصول با قیمت تقریبی ۱۰۰ دلار انتظار زیادی نباید داشت. ردمی ۷A به لطف ابعاد مناسب خود علاقه‌مندان به گوشی‌های کوچک و خوش‌دست را راضی خواهد کرد؛ متاسفانه این روزها با بزرگ‌شدن ابعاد گوشی‌ها، امکان استفاده از گوشی با یک دست به فراموش سپرده شده است.

نمایشگر و اسپیکر

ردمی ۶ و ۶A هر دو به‌نمایشگرهای ۵.۴۵ اینچی مجهز بودند؛ اما امسال شیائومی برای به‌دست‌آوردن دل کاربران فبلت‌ها، ردمی ۷ را با نمایشگری ۶.۲۶ اینچی روانه‌ی بازار کرده است. رزولوشن تغییری نسبت به نسل قبل نکرده است و همچنان تراکمی کمتر از ۳۰۰ پیکسل را شاهد هستیم؛ شاید این تراکم پیکسلی روی کاغذ کم باشد اما در عمل و کاربرانی که حساسیتی روی این موضوع ندارند، پایین‌بودن تراکم پیکسلی را احساس نخواهند کرد؛ قطعا استفاده از نمایشگر FHD تجربه‌ی بهتری را به کاربر ارائه می‌دهد اما قیمت نیز به همان نسبت افزایش پیدا خواهد کرد. امیدواریم ردمی‌های سال آینده به نمایشگرهایی با رزولوشن بالاتر مجهز شوند. با وجود استفاده از پنل IPS، زاویه‌ی دید هنوز یک نقص برای نمایشگر ردمی‌‌های ارزان‌قیمت محسوب می‌شود؛ این مسئله را در ردمی ۶A نیز تجربه کرده‌ بودیم. 

از همان لحظه‌ی نخست که هر دو گوشی را در دست می‌گیریم، پایین‌تر بودن روشنایی نمایشگر نسبت به برخی از گوشی‌های هم سطح و البته گران‌تر احساس می‌شود. حداکثر روشنایی ثبت‌شده در هر دو تست ۵۰ و ۱۰۰ درصد سفید دیجیتال مارک، به ترتیب برای ردمی ۷ و ردمی ۷ ای ۲۶۵ و ۲۶۰ نیت است؛ استفاده از دو گوشی در زیر نور خورشید چالش‌برانگیز ولی هنوز امکان‌پذیر است. متاسفانه همانند بسیاری از نمایشگرهای LCD در گوشی‌های میان‌رده و اقتصادی، شاهد افزایش روشنایی نمایشگر در نور شدید محیط نیستیم. روشنایی رنگ مشکی در هر دو گوشی در حد قابل‌قبولی حفظ می‌شود؛ البته روشنایی پایین نمایشگر نیز در این مسئله بی‌تأثیر نیست. روشنایی حداقل نمایشگرهای ردمی ۷ و ردمی ۷A به ترتیب ۱.۳۵ و ۰.۶ نیت است که هر دو ارقامی بسیار عالی برای استفاده در محیط‌های تاریک هستند. 

در بحث رنگ‌ها هم ردمی ۷ تقریبا پوشش کاملی از فضای sRGB ارائه می‌دهد؛ این در حالی است که ردمی ۷ ای نزدیک به ۹۳.۵ درصد از فضای رنگی sRGB را به‌صورت میانگین پوشش می‌دهد؛ این تفاوت در حالت عادی چندان قابل تشخیص نیست و هر دو گوشی به‌خصوص ردمی ۷ از نظر رنگ‌ها نمره‌ی قبولی می‌گیرند؛ در نگاه از زوایا کاهش طراوت رنگ‌ها در ردمی ۷ ای محسوس‌تر است.

شاید رنگ‌‌ها، طراوت گوشی‌های مجهز به نمایشگر OLED مانند محصولات سامسونگ را نداشته باشند اما این امر قطعا در این بازه‌ی قیمتی قابل‌قبول است. در کمال تعجب، ردمی ۷A در حالت Standard خطای میانگین ۱.۹ را ثبت می‌کند؛ اعداد و ارقام به‌دست‌آمده در بخش دقت رنگ، همان‌طور که در جدول نیز مشخص است، کاملا برای گوشی اقتصادی و پایین‌رده مناسب هستند و باید به شیائومی در این بخش تبریک گفت.

ردمی ۷

ردمی ۷A

در بحث اسپیکر، ردمی ۷ یک پله بالاتر از نسل قبل جای می‌گیرد و صدایی شفاف و بلند تولید می‌کند؛ البته در حد بالایی حجم صدا اعوجاج یا دیستورشن محسوس است که نمی‌توان به آن چندان خرده گرفت. ردمی ۷A صدای سطحی‌تری نسبت به برادر گران‌‌تر خود ارائه می‌دهد و از نظر حجم صدا نیز بازی را به ردمی ۷ می‌بازد. در مجموع ردمی ۷ و ردمی ۷A در بحث اسپیکر موفق ظاهر می‌شوند. متاسفانه خبری از هدفون در جعبه‌ی هیچ یک از دو گوشی نیست؛ تجربه‌ی موسیقی با هدفون‌های ارزان‌قیمت همراه محصولات رقیب شاید دلنشین نباشد اما فقدان‌‌های این‌چنینی یک نقص محسوب می‌شود.

رابط کاربری

رابط کاربری گوشی‌های چینی، همواره طرفداران و مخالفان سرسخت خود را دارد؛ برخی رابط‌هایی همچون MIUI و EMUI را بیش از حد شخصی‌سازی‌شده می‌دانند و تجربه‌ی کاربری این نمونه‌ها را نمی‌پسندند اما عده‌ای، امکانات زیاد و قابلیت‌های آن‌ها را می‌ستایند. ردمی ۷ و ردمی ۷ ای هر دو با اندروید ۹ پای و نسخه‌ی دهم MIUI روانه‌ی بازار شده‌اند. قابلیت‌هایی همچون Dual App برای استفاده‌ی هم‌زمان از چند حساب‌کاربری در اپلیکیشن‌ها، App Lock برای قفل‌گذاری روی اپلیکیشن‌ها، انتخاب ترنیزیشن‌ صفحات و جای خالی صفحه‌ی اپلیکیشن‌ها، تنها برخی از مواردی هستند که در MIUI شاهد آن هستیم. 

برای آشنایی بیشتر با این رابط کاربری و قابلیت‌های آن، شما را به مطالعه‌ی مقاله‌ی بررسی رابط کاربری MIUI 10 دعوت می‌کنیم.

دوربین

دوربین گوشی‌های پایین‌رده، جهش خاصی نسبت به سال‌های گذشته نکرده و پیشرفت‌ها عموما به گوشی‌های بالارده و میان‌رده اختصاص داشته است. ردمی ۷ به یک حسگر ۱۲ مگاپیکسلی و لنزی با گشودگی f/2.2 مجهز شده است و حسگر ۲ مگاپیکسلی مجزایی نیز کار سنجش عمق را برعهده دارد: حالت «Portrait» به کمک این حسگر، جلوه بوکه را تولید می‌کند اما این حالت در عکاسی سلفی تماما نرم‌افزاری است. دوربین سلفی ۸ مگاپیکسلی دستگاه طبق انتظار با فوکوس خودکار عمل می‌کند و می‌توان از آن برای تشخیص چهره نیز استفاده کرد. در طرف دیگر ردمی ۷A به حسگر ۱۲ مگاپیکسلی با لنز f/2.2 مجهز شده؛ با این تفاوت که خبری از حسگر عمق‌سنج نبوده و حالتی تحت عنوان پرتره در دسترس نخواهد بود؛ شیائومی برای عکس‌برداری سلفی به یک دوربین ۵ مگاپیکسلی اکتفا کرده است. 

رابط کاربری نرم‌افزار دوربین ساده و مشابه دیگر گوشی‌های شیائومی است؛ سوایپ به طرفین، وظیفه‌ی تغییر در حالت‌های عکاسی را برعهده دارد و منوی بالایی نیز برخی ویژگی‌های مهم مانند HDR، فلش و AI را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. ردمی ۷ به کمک هوش مصنوعی قادر به تشخیص ۳۳ صحنه برای عکاسی است؛ این قابلیت در ردمی ۷A در دست نیست. خبری از حالت Night در نرم‌افزار دوربین نیست اما به نظر می‌رسد حالت AI در عکاسی شبانه دخیل می‌شود و سعی در بهبود تصاویر دارد.

نمونه عکس‌های روز ردمی ۷

عکس‌های گرفته‌شده در روز با ردمی ۷ از نظر رنگ و تاحدودی جزئیات رضایت‌بخش هستند اما گستره‌ی دینامیکی پایین و از دست‌رفتن جزئیات در سایه‌ها و مناطق تاریک صحنه تقریبا در تمام عکس‌های گرفته‌شده مشخص است. فوکوس صحیح روی سوژه گاهی نیاز به چندین بار تکرار دارد. خوشبختانه تولید جلوه بوکه و تشخیص سوژه با درنظر گرفتن قیمت محصول بسیار خوب است. از سوی دیگر، عکس‌های گرفته‌شده در روز با ۷A از نظر جزئیات تفاوت چندانی با ردمی ۷ ندارند اما وضعیت گستره‌ی دینامیکی ضعیف‌تر از آن ارزیابی می‌شود. رنگ‌ها در عکس‌های ثبت‌شده با ردمی ۷A کمی اشباع‌تر از برادرش به نظر می‌رسند که احتمالا به تفاوت پردازش‌‌های تصویر مربوط است. در مجموع، ردمی ۷ را در عکس‌های روز اندکی بهتر از ردمی ۷A می‌دانیم و این انتخاب با توجه به برچسب قیمتی کاملا معقول ارزیابی می‌شود.

نمونه عکس‌های روز ردمی ۷A

نوبت به چالش همیشگی دوربین‌های پایین‌رده‌ می‌رسد؛ ردمی ۷ به لطف قبلیت AI رنگ‌‌های زنده‌تری نسبت به ردمی ۷A ثبت می‌کند؛ این موضوع به‌راحتی در نمونه‌ی تصاویر قابل تشخیص است. هر دو گوشی به دلیل فقدان حالت اختصاصی Night جزئیات کمی را ثبت می‌‌کنند و بافت‌ها به‌خصوص در فواصل جزئیات خاصی ندارند. فوکوس در فضای کم‌نور چالش بزرگی است که متاسفانه هر دو گوشی در حل آن شکست می‌خورند. احتمالا هیچ یک از گوشی‌های هم‌قیمت ردمی ۷ و ردمی ۷ ای چیزی فراتر را در شب ارائه نخواهند داد؛ در نتیجه پیش از خرید هر یک از محصولات این رده، خود را برای چنین فاجعه‌ای آماده کنید. 

نمونه عکس‌های شب ردمی ۷

نمونه عکس‌های روز ردمی ۷A

عکس‌های سلفی در روشنایی کافی، جزئیات بالایی دارند و باید به شیائومی برای چنین سلفی‌هایی تبریک گفت. طبق انتظار، تولید جلوه بوکه توسط دوربین سلفی ردمی ۷ به دلیل نرم‌افزاری‌بودن آن به خوبی دوربین پشتی نیست اما وجود آن خالی از لطف نیست. عکس‌های سلفی شبانه با وجود استفاده‌ از نمایشگر به‌عنوان فلش، قابل استفاده نیست. در ادامه می‌توانید نمونه‌ عکس‌های گرفته‌شده با دوربین‌ سلفی ردمی ۷ و ردمی ۷ ای را مشاهده کنید. 

بازده و عملکرد

اعضای ارزان‌قیمت سری ردمی، مهاجرت موفقی از تراشه‌های ساخت مدیاتک به تراشه‌های اسنپدراگون کوالکام داشته‌اند. ردمی ۷ و ردمی ۷A به ترتیب به تراشه‌های اسنپدراگون ۶۳۲ و ۴۳۹ مجهز شده‌اند. اسنپدراگون ۴۳۹ به‌عنوان عضوی از سری تراشه‌های پایین‌رده‌ی ۴۰۰ با فناوری ۱۲ نانومتری ساخته شده است؛ این تراشه به لطف ۸ هسته‌ی ۲ گیگاهرتزی Cortex-A53 قوی‌ترین تراشه‌ی سری ۴۰۰ کوالکام و رقیبی برای تراشه‌های قدیمی و ضعیف سری ۶۰۰ محسوب می‌شود. کوالکام از واحد گرافیکی نسل گذشته‌ی آدرنو ۵۰۵ در این تراشه استفاده کرده است.

در طرف مقابل، ردمی ۷ برای انجام پردازش‌های مورد نیاز به تراشه‌ی اسنپدراگون ۶۳۲ اتکا دارد که یک پردازنده‌ی میان‌رده‌ی با لیتوگرافی ۱۴ نانومتری است؛ ۸ هسته‌ی Kyro 250 (مبتنی بر Cortex-A53) با حداکثر فرکانس ۱.۸ گیگاهرتز نقش پردازنده‌ی مرکزی (CPU) را برعهده دارند؛ درحالی‌ که آدرنو ۵۰۶ به‌عنوان واحد گرافیکی این تراشه ایفای نقش می‌کند. در ادامه، مشخصات فنی کامل هر دو پردازنده‌ی اسنپدراگون ۴۳۹ و اسنپدراگون ۶۳۲ آمده است:

ردمی ۷ در سه مدل با حافظه‌ی رم ۲، ۳ و ۴ گیگابایتی و حافظه‌های ۱۶، ۳۲ و ۶۴ گیگابایتی روانه‌ی بازار شده است؛ ما نسخه‌ی ۳ گیگابایت رم و ۳۲ گیگابایت حافظه را در اختیار داشتیم. همچنین ردمی ۷ ای در دو نسخه‌ی ۲ و ۳ گیگابایت رم با حافظه‌های ۱۶ و ۳۲ عرضه شده؛ مدل ۲ گیگابایت رم و ۱۶ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی مورد بررسی قرار گرفته؛ توصیه‌ی ما در دیجیتال مارک به دلیل چندوظیفگی‌ بهتر، نسخه‌های با حداقل رم ۳ گیگابایت است. خوشبختانه کمبود حافظه‌ی ذخیره‌سازی با درگاه اختصاصی برای کارت MicroSD تا حدودی قابل حل است. در جدول زیر می‌‌توان سرعت انتقال داده در این دو گوشی را مشاهده کرد. ردمی ۷A از نظر سرعت حافظه ذخیره‌سازی طبق نتایج به‌دست‌آمده، ضعیف‌ترین محصول میان‌رده و پایین‌رده‌ی بررسی‌شده‌ی ما طی یک سال اخیر است؛ اما داستان در مورد ردمی ۷ امیدوارکننده‌تر است.

در جدول زیر، عملکرد دو گوشی ارزان‌قیمت شیائومی در آزمون‌های نرم‌افزاری Antutu و PCMark (کارایی کلی گوشی)، گیک‌بنچ (کارایی پردازنده‌ی مرکزی) و ۳DMark و GFXBench (کارایی GPU) آمده است:

همان‌طور که در جدول نیز مشخص است، ردمی ۷ در برابر رقبایی همچون گلکسی M30 به‌خصوص در بخش پردازش‌های گرافیکی قوی‌تر عمل می‌کند؛ همچنین اختلاف اندک در تست‌های GFXBench و ۳DMark حاکی از نزدیک‌بودن عملکرد ردمی ۷ و ردمی ۷ ای در بخش گرافیکی است.

در کاربری روزمره، مشکلی از بابت کندی در محیط رابط‌کاربری،‌ وب‌گردی و مواردی از این دست با چنین تراشه‌هایی نخواهید داشت و بازی‌هایی با گرافیک سطح پایین و گاه متوسط روی این دو گوشی قابل اجرا خواهند بود؛ در مجموع بخش پردازنده را یکی از نقاط قوت ردمی ۷ و برادر ارزان‌ترش می‌دانیم زیرا برای چنین عملکردی در گوشی‌‌های دیگر حداقل نیاز به پرداخت ۵۰ دلار بیشتر است.

باتری

در طول سالیان اخیر، شارژدهی یکی از مواردی بوده است که گوشی‌های ردمی به آن افتخار کرده‌اند. شیائومی ظرفیت باتری هر دو گوشی را نسبت به سال گذشته ۱۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت افزایش داده است. هر دو محصول مورد بررسی با شارژر ۱۰ وات (۵ ولت، ۲ آمپر) همراه بودند و شارژ کامل آن‌ها توسط این شارژها حدود ۲ ساعت زمان می‌برد. استفاده نکردن از درگاه USB نوع C در این دو دستگاه احتمالا به دلیل پایین‌نگاه داشتن هزینه‌ی تولید بوده است. 

برای ارزیابی شارژدهی ردمی ۷ و ردمی ۷A، آزمون‌های متداول دیجیتال مارک را روی این گوشی‌ها اجرا کردیم. در آزمون پخش فیلم که پخش ویدئوی معیار HD با روشنایی ۲۰۰ نیت نمایشگر و صدای قطع‌شده و اتصالات بی‌سیم غیرفعال را شامل می‌شود، ردمی ۷ و ۷ ای به ترتیب ۱۵ ساعت و ۲۰ دقیقه و ۱۶ ساعت و ۴۰ دقیقه دوام می‌آورند که باتوجه‌به ظرفیت باتری، نتیجه‌‌ی خوبی محسوب می‌شود. 

دو گوشی در بنچمارک باتری PCMark که با شبیه‌سازی کاربری‌های روزمره شامل وب‌گردی و پخش فیلم یا ویرایش عکس، درحقیقت آزمونی معیار برای تخمین زمان روشن‌ماندن نمایشگر (Screen on Time) با روشنایی ۲۰۰ نیت به‌حساب می‌آید، با ثبت زمان ۹ ساعت و ۵۵ و ۱۰ ساعت و ۴۰ دقیقه نتایج قابل‌قبولی ثبت کسب کرده‌اند. 

جمع‌بندی

روند صعودی قیمت گوشی‌ها در بازار، فرصت مناسبی را برای دقت بیشتر در شناخت نیازها و توجه به معیارهای خرید فراهم کرده است؛ ردمی ۷ و ردمی ۷A گوشی‌های ارزان‌قیمتی در سبد محصولات برند ردمی شیائومی هستند. ردمی ۷ و ردمی ۷ ای گوشی‌های بهبودیافته‌ای نسبت به نسل گذشته خود هستند؛ هر دو گوشی تراشه‌ی بهتری نسبت به گذشته دارند و ظرفیت باتری آن‌ها نیز افزایش قابل‌توجهی داشته است. طراحی تنها در ردمی ۷ رنگ مدرن‌تری به خود گرفته ولی ردمی ۷ ای هنوز شکل و شمایل محصولی از سال‌ ۲۰۱۷ را با خود یدک می‌کشد. تجربه‌ی کلی ما از نمایشگر هر دو گوشی رضایت‌بخش بود اما روشنایی پایین آن‌‌ها گاه چالش‌برانگیز می‌شود. اسپیکرهای استفاده‌شده در این دو محصول با توجه به قیمت آن‌ها کاملا رضایت‌بخش است اما همانند گذشته خبری از هدفون در داخل جعبه گوشی نیست. 

هنوز تا عرضه‌ی گوشی‌های اقتصادی با دوربین‌های خوب فاصله داریم و پیشرفت در این دسته محصولات بسیار کندتر از دیگر بخش‌های بازار صورت می‌گیرد. عکس‌های روز رضایت‌بخش هستند و اگر عکاسی با دوربین موبایل اولویت مهم شما نباشد، از عملکرد دوربین‌ها راضی خواهید بود؛ اما عکاسی شب همچون کابوسی قدیمی بر سر این دو محصول و بسیاری از رقبای آن سایه افکنده است. 

گوشی‌های ردمی ۷ و ردمی ۷ ای را از فروشگاه تسک میران نمایندگی شیائومی در ایران می‌توانید تهیه کنید.