بررسی میت ۲۰ پرو هواوی – دیجیتال مارک

هواوی پس از گذشت ۱۵ سال از ورود به صنعت گوشی موبایل، اکنون فرسخ‌ها با جایگاه ابتدایی خود فاصله دارد؛ شرکتی که در ابتدا عمدتا روی ساخت محصولات پایین‌رده و اقتصادی تمرکز داشت؛ اکنون محصولات بالارده و نوآورانه‌ای را عرضه می‌کند که بهترین‌های بازار را به تکاپو می‌اندازد؛ به‌عنوان مثال، می‌توان به گوشی پرچم‌دار P20 Pro اشاره کرد که پس از گذشت هشت ماه و از راه رسیدن دستگاه‌های گران‌قیمتی همچون آیفون XS و گلکسی نوت ۹، به‌لطف دوربین سه‌گانه‌ی منحصربه‌فرد خود هنوز هم در صدر بهترین‌های وب‌سایت DxOMark قرار دارد.

کم‌تر از نیم دهه‌ی پیش، زمانی که عرضه‌ی فبلت ۵.۵ اینچی گلکسی نوت ۲، حرکتی متهورانه از جانب سامسونگ تلقی می‌شد، هواوی در نمایشگاه CES سال ۲۰۱۳، فبلت Ascend Mate را با نمایشگر ۶.۱ اینچی و باتری حجیم معرفی کرد؛ محصولی که زمینه‌ساز تولد خانواده‌ی محبوب Mate‌ شد و آغاز نبردی ادامه‌دار را در دسته‌ی فبلت‌ها کلید زد. اسند میت در آن زمان بخشی از برنامه‌ی چینی‌ها برای گذار به‌سمت دستگاه‌های پریمیوم‌تر بود و ریچارد یو، مدیرعامل هواوی، به‌لطف ماهیت «All-in-One» این فبلت غول‌پیکر، آن را آینده‌ی گوشی‌های هوشمند می‌دانست.  

خانواده‌ی Mate از دوران شکل‌گیری تاکنون تغییرات بسیاری را به‌خود دیده و اکنون در سال ۲۰۱۸ با سری میت ۲۰ به اوج بلوغ رسیده است. هواوی اکتبر امسال برخلاف گذشته، چهار عضو جدید را به خانواده‌ی فبلت‌های پرچم‌دار خود اضافه کرد که از بین آن‌ها، میت ۲۰ پرو با انبوه ویژگی‌هایی همچون سیستم تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی، حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر، دوربین سه‌گانه با رزولوشن بالا و فناوری شارژ سریع فوق سریع ۴۰ واتی، کامل‌ترین گوشی هوشمندی محسوب می‌شود که چینی‌ها در تاریخ ۱۵ ساله‌ی فعالیتشان در دنیای موبایل، روانه‌ی بازار کرده‌اند.

حال با فاصله‌ی کوتاهی از روز رونمایی خانواده‌ی میت ۲۰، دفتر هواوی در ایران، میت ۲۰ پرو را در اختیار دیجیتال مارک قرار داده است، با ما همراه باشید تا مانند بررسی‌های گذشته، پرچم‌دار تمام‌عیار چینی‌‌ها را زیر ذره‌بین قرار دهیم و توانایی‌های آن را در سناریو‌های مختلف به چالش بکشیم.

طراحی

محصولات سری میت همواره ویترینی جذاب از آخرین دستاوردهای فنی هواوی بوده‌اند و میت ۲۰ پرو نیز دقیقا از همان قاعده پیروی می‌کند؛ اما کالبد آن زیباتر و باشکوه‌تر از هر زمان دیگری است. فُرم کلی پرچم‌دار جدید چینی‌ها شباهت بسیاری به گلکسی اس ۹ پلاس دارد؛ بدنه‌ی متقارن و انحنادار، صفحات شیشه‌‌ای سه‌بعدی با لبه‌های خمیده که با پیشروی از هر دو سوی دستگاه، ضخامت فریم آلومینیومی را کاهش داده‌اند و نمایشگری تمام صفحه‌ با گوشه‌های گرد، همگی المان‌هایی هستند که پیش از این با کهکشانی سامسونگ نیز تجربه کرده‌ایم.

میت ۲۰ پرو به‌مقدار کمی بلندتر (۳.۶ میلی‌متر) و ضخیم‌تر (۰.۷ میلی‌متر) از نسل گذشته شده است؛ اما به‌لطف بهره‌گیری از نسبت تصویر کشیده‌تر ۱۹.۵:۹، اکنون عرض کمتری دارد و از نمایشگر بزرگ‌تری (۶.۳۹ در برابر ۶.۰ اینچ) استفاده می‌کند. عرض مناسب گوشی در کنار حاشیه‌های فوق‌العاده باریک نمایشگر باعث می‌شود تا فبلت جدید هواوی ارگونومی بسیار خوبی داشته باشد و در اغلب اوقات بتوان با یک دست از آن استفاده کرد. پرچم‌دار چینی‌ها با وجود بهره‌گیری از نمایشگر بزرگ‌تر، همانند اس ۹ پلاس، ۱۸۹ گرم وزن دارد و این موضوع باعث می‌شود تا در دست‌گرفتن Mate 20 Pro برای مدت طولانی، آزاردهنده نباشد.

استفاده از ترکیب شیشه و فلز مدت‌ها است که حکم فرمول طلایی ساخت گوشی‌های پرچم‌دار را دارد، اگرچه این ترکیب به‌خوبی حس کالایی گران‌قیمت را به کاربر القاء می‌کند و مزایایی همچون شارژ بی‌سیم و آنتن‌دهی را به‌همراه دارد؛ اما لک‌پذیری چنین گوشی‌هایی همواره مورد انتقاد بوده است، چینی‌ها برای رفع این مشکل، در رنگ‌های آبی و سبز میت ۲۰ پرو، روی پنل پشتی، بافت نسبتا زبری با خطوط مورب، موسوم به Hyper Optical Pattern به‌کار برده‌اند که آن را به‌میزان قابل توجهی در برابر لک و اثر انگشت مقاوم می‌کند و از احتمال سُر خوردن دستگاه نیز می‌کاهد.

صرف‌نظر از الگوی خاص بدنه، نمای پشتی میت ۲۰ پرو از دوربین سه‌گانه‌ی گوشی نیز میزبانی می‌کند که به‌همراه فلش LED دوگانه‌ی دستگاه، در قالب چینشی مربعی، میانه‌ی بالایی گوشی را به اشغال خود درآورده‌ و به میزان ناچیزی از سطح بدنه بیرون زده‌اند. هواوی دلیل استفاده از چنین چینشی را، الهام‌گرفتن از چراغ جلو در خودروهای سوپراسپرت پورشه عنوان می‌کند. چه چینش نامأنوس دوربین میت ۲۰ پرو برایمان خوشایند باشد، چه آن را زشت تلقی کنیم، این آرایه‌ی چهارتایی ساختار متقارن گوشی را حفظ می‌کند و اکنون امضای سری Mate 20 محسوب می‌شود.

نمای پشتی میت ۲۰ پرو به‌غیر از مجموعه‌ی دوربین در کنار لوگوی دو شرکت هواوی و لایکا، المان دیگری را در بطن خود ندارد و همان‌طور که در تصاویر نیز مشاهده می‌کنید؛ ماژول حسگر اثر انگشت در پنل پشتی یا هیچ قسمت دیگری از گوشی دیده نمی‌شود؛ چرا که شرکت سازنده، به‌جای استفاده از حسگرهای مرسوم، پرچم‌دار گران‌قیمت خود را با سنسور اثر انگشت زیر نمایشگر روانه‌ی بازار کرده است. در بخش‌های بعدی، بحث مفصل‌تری پیرامون سیستم هویت‌سنجی فبلت جدید و پیشرفته‌ی فبلت پرچم‌دار Huawei خواهیم داشت.

میت ۲۰ پرو از نمایشگری ۶.۳۹ اینچی بهره می‌برد که ۸۷.۹ درصد از سطح مقابل گوشی را در اختیار دارد و از دو طرف به حاشیه‌‌های بسیار باریکی محدود می‌شود، این حاشیه‌ها با همان قطر تا لبه‌ی بالای نمایشگر ادامه پیدا می‌کنند و در نهایت به بریدگی نسبتا عریضی می‌رسند که اکنون علاوه‌بر دوربین سلفی و اسپیکر، سیستم تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی هواوی را نیز در بطن خود دارد. حاشیه‌ی پایین نمایشگر نسبت به آنچه در پی ۲۰ پرو تجربه کرده بودیم، بسیار باریک‌تر شده است. از نمای جلویی Mate 20 Pro، شیشه‌‌ی گوریلا گلس با لبه‌های خمیده محافظت می‌کند؛ اما متأسفانه چینی‌ها نوع این شیشه را مشخص نکرده‌اند.

فریم آلومینیومی میت ۲۰ پرو پوششی براق و هم‌رنگ با بدنه را به‌روی خود می‌بیند و به‌تبعیت از لبه‌های خمیده‌ی نمایشگر، سطحی محدب دارد تا بدین ترتیب، به پیوستگی گوشی آسیبی وارد نشود. کلیدهای کنترل صدا و پاور در لبه‌ی سمت راست جای گرفته‌اند و فشردن آن‌ها فیدبک بسیار خوبی را به‌همراه دارد. متأسفانه کلید پاور روی سطح خود بافت خاصی ندارد تا آن را از کلید کنترل حجم صدا متمایز کند؛ اما رنگ قرمز این کلید، جلوه‌ی زیبا و خاصی را به‌دستگاه می‌دهد. ماژول مادون قرمز و درگاه سیم‌کارت به‌ترتیب در لبه‌های بالا و پایین گوشی جای گرفته‌اند و نوارهای آنتن نیز برای حفظ تقارن دستگاه، به‌صورت دو به دو در این دو لبه قرار دارند. مانند گذشته، خبری از جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون نیست و اسپیکر اصلی گوشی نیز داخل پورت USB-C پنهان شده است.

پوشش شیشه‌ای پشتی و جلویی میت ۲۰ پرو به‌لطف لبه‌های انحنادار خود به‌‌خوبی با فریم گوشی پیوند خورده‌‌‌ و در مجموع، ساختاری مستحکمی را به‌وجود آورده‌اند؛ به‌طوری که سطح مقاومت دستگاه در برابر آب و گردوغبار نسبت به نسل گذشته ارتقاء پیدا کرده است و اکنون با استاندارد IP68 هم‌خوانی دارد؛ بدین مفهوم که میت ۲۰ پرو می‌تواند به‌مدت ۳۰ دقیقه، فشار آب در عمق دو متری را تحمل کند. هواوی پرچم‌دار جدید خود را در چهار رنگ آبی، مشکی، سبز و Twilight روانه‌ی بازار کرده‌اند که نسخه‌ی Twilight‌ همانند آنچه در پی ۲۰ پرو دیده بودیم، گرادیانی از رنگ‌های آبی و بنفش را به‌نمایش می‌گذارد.

صفحه‌نمایش

وقتی صحبت از نمایشگر در پرچمداران به میان می‌آید، ناخودآگاه به یاد اولدها خواهیم افتاد؛ نمایشگرهایی با روشنایی بالا، مشکی عمیق، زاویه‌ی دید فوق‌العاده و قابل استفاده در زیر نور خورشید که با وجود گران بودن در بازار کنونی به تدریج خود را به انتخاب اول سازندگان گوشی‌های پرچمدار و بالارده مبدل ساختند. هواوی نیز برای تزریق روح یک پرچمدار به گوشی‌هایش راهی جز مهاجرت به این نمایشگرها ندارد از این رو در چند نسل نسل گذشته‌ی گوشی‌های سری پی و میت از اولدها بهره گرفت. هواوی پنل امولد و خمیده‌ی استفاده شده در میت ۲۰ پرو را از همکار قدیمی خود یعنی BOE و همچنین LG تهیه کرده است.

نمایشگر ۶.۳۹ اینچی میت ۲۰ پرو رزولوشنی معادل ۳۱۲۰ در ۱۴۴۰ پیکسل دارد و همین موضوع تراکم بالای ۵۳۸ پیکسل در هر اینچ را برای آن به ارمغان آورده است؛ تصاویر در این نمایشگر بسیار شارپ به نظر می‌رسند و میت ۲۰ پرو در زمره‌ی بهترین‌ها در این بخش قرار می‌گیرد. نسبت تصویر ۱۹.۵ به ۹ میت ۲۰ پرو نسبت به پی ۲۰ پرو و نسل قبل افزایش یافته و همین مساله باعث شده است تا گوشی کمی کشیده‌تر از دیگر ساخته‌های هواوی به نظر برسد. با توجه به پر مصرف بودن نمایشگر در حالت WQHD+، هواوی امکان تغییر خودکار و دستی رزولوشن را نیز همانند دیگر گوشی‌‌هایش به میت ۲۰ پرو آورده است:

• رزولوشن ۱۵۶۰ × ۷۲۰ (HD+)
• رزولوشن ۲۳۴۰ × ۱۰۸۰ (FHD+)
• رزولوشن ۳۱۲۰ × ۱۴۴۰ (WQHD+)

در میت ۲۰ پرو تنها شاهد پشتیبانی از استاندارد HDR10 هستیم و خبری از دالبی ویژن در آن نیست. تجربه‌ی محتوای با گستره‌ی دینامیکی بالا به لطف پشتیبانی نمایشگر از فضای رنگی گسترده‌ی DCI P3 و روشنایی بالا و کنتراست آن بسیار لذت‌بخش بود اما هنوز فقدان محتوا در این بخش حس می‌شود. زاویه‌ی دید را عالی ارزیابی می‌کنیم، نه تنها پدیده‌ی «Blue Shift» مشاهده نشد بلکه کاهش روشنایی از نگاه از زوایا نیز بسیار اندک بود. میت ۲۰ پرو در شرایط شبیه‌سازی شد‌ه‌ی نور شدید خورشید نیز موفق عمل کرد و گوشی کاملا در زیر نور قابل استفاده بود و انعکاس نور از سطح نمایشگر نیز آزاردهنده نبود. نکته‌ای که در استفاده از نمایشگر میت ۲ پرو نظر ما را به خود جلب کرد، مشکل شناسایی لمس‌ لبه‌های خمیده‌ی گوشی بود؛ این مساله در نسل‌های جدید پرچمداران سامسونگ حل شده است و امیدواریم هواوی نیز در تلاش‌های بعدی خود چاره‌ای برای آن بیاندیشد.

میت ۲۰ پرو در بررسی‌‌های روشنایی ما با ثبت روشنایی حداکثر ۸۸۰ نیت در حالت خودکار و الگوی ۵۰ درصدی (الگوی شطرنجی با ۵۰ درصد سطح سفید و سیاه) کمی بهتر از نسل پیش عمل کرد. با تنظیم روشنایی روی ۱۰۰ درصد نیز با الگوی ذکر شده روشنایی ۶۴۵ نیتی ثبت شد که از هر دو گوشی میت ۱۰ پرو و پی ۲۰ پرو بیشتر است. در زمان استفاده از الگوی ۱۰۰ درصد سفید برای سنجش روشنایی نیز به ترتیب در حالت دستی و خودکار روشنایی‌‌های ۵۳۰ و ۶۸۰ نیت ثبت شد؛ این کاهش روشنایی نسبت به حالت ۵۰ درصد از خاموش بودن پیکسل‌ها و پخش شدن جریان در پیکسل‌های کمتر نشات می‌گیرد. شایان ذکر است که حالت‌های Vivid و Normal تاثیر چندانی در روشنایی ثبت شده توسط ما نداشتند. گزارش‌های برخی کاربران مبنی بر مشاهده‌ی نشت نور سبز از لبه‌های نمایشگر ما را بر این داشت تا این موضوع را بررسی کنیم؛ ما در محیط کاملا تاریک آزمایش اثری از عدم توازن نور و رنگ سبز در لبه‌های نمایشگر مشاهده نکردیم.

هواوی برای نخستین بار قابلیتی با نام «Natural tone» را در پی ۲۰ پرو به گوشی‌های خود اضافه کرد؛ قابلیتی شبیه به True Tone اپل که برای ارائه‌ی تجربه‌ای‌ نزدیک به مشاهده‌ی کاغذ و هماهنگ با بینایی انسان متولد شد. رنگ‌ها در زمان فعال بودن این قابلیت کمی گرم‌تر به نظر می‌رسند و سنسورها با ثبت اطلاعات دمای رنگ محیط پیوسته در حالت تغییر وایت بالانس و کالیبراسیون رنگ‌ها هستند. حداقل روشنایی نمایشگر میت ۲۰ پرو تنها ۲ نیت است و این روشنایی با فعال بودن حالت Eye Comfort تا میزان ۱.۵ نیت نیز کاهش پیدا می‌کند؛ این ارقام و تلاش‌های هواوی در توسعه‌ی قابلیت Eye Comfort میت ۲۰ پرو را به گزینه‌ای مناسب برای کار در محیط‌های تاریک مبدل ساخته است.

میت ۲۰ پرو علاوه بر دو پروفایل رنگ Normal برای فضای رنگی sRGB و Vivid برای فضای رنگ گسترده‌ی DCI P3 به اسلایدری دو بعدی برای تنظیم دمای رنگ مجهز شده است؛ البته دو حالت پیش‌فرض «Warm» و «Cold» نیز برای کاربران در نظر گرفته شده است. در حالت رنگ Normal رنگ‌ها طبیعی‌تر و دقت بهتری دارند و در طرف مقابل حالت Vivid رنگ‌‌های اشباع‌تر و زنده‌تری ارائه می‌کند. نمایشگر در حالت Normal و Vivid به ترتیب ۹۹.۲ و ۹۹.۴ فضاهای رنگی sRGB و DCI P3 را پوشش می‌دهد که رقمی عالی برای یک گوشی هوشمند محسوب می‌شود؛ برای درک بهتر عملکرد دستگاه در این دو حالت باید گفت با انتخاب حالت Vivid و انجام تست با الگوهای sRGB شاهد پوشش ۱۴۰ درصدی خواهیم بود.

در هر دو حالت رنگی، سرد بودن رنگ سفید مشاهده می‌شود؛ فعال کردن حالت «Warm» نیز باعث گرم‌تر شدن رنگ سفید نسبت به معیار شده در نتیجه این کار تاثیری در افزایش دقت نمایشگر نخواهد داشت. خطای میانگین ۲.۲ و بیشینه خطای ۵.۲ کمی در حالت Normal و در فضای رنگ sRGB بهترین دقتی است که میت ۲۰ پرو به آن دست پیدا می‌کند؛ این رقم کمی بیشتر از پی ۲۰ پرو است با این حال هنوز در بین بهترین‌‌های بازار قرار می‌گیرد. خطای ۵.۳ در فضای DCI P3 و حالت Vivid نیز به عنوان فضای گسترده‌ی نمایشگر مناسب و در حد یک پرچمدار است. بر خلاف آیفون‌‌های اپل که با فعال بودن حالت True Tone دقت نمایش رنگ‌ها تا حد زیادی افت می‌کرد، استفاده از Natural Tone تاثیر چندان زیادی در دقت رنگ‌ها ندارد.

اسپیکر

همانند میت ۱۰ پرو و پی ۲۰ پرو، پرچم‌دار جدید هواوی نیز از اسپیکرهای دو کاناله‌ای بهره می‌برد. اسپیکر مکالمه‌ی داخل بریدگی نمایشگر، به‌عنوان یکی از کانال‌های خروجی صدا عمل می‌کند و کانال دیگر برای نخستین بار داخل پورت USB-C کار گذاشته شده است؛ تصمیمی عجیب که چینی‌ها علت آن را حفظ ساختار متقارن گوشی و استفاده از پورت USB به‌عنوان یک محفظه‌ی آکوستیک عنوان می‌کنند. اگرچه خروجی صدای میت ۲۰ پرو در حد مناسبی ارزیابی می‌شود؛ اما به‌دلیل کوچک بودن اسپیکر مکالمه، نمی‌توان مجموعه‌ی اسپیکرها را استریو دانست؛ چرا که شدت صدای خروجی از لبه‌ی بالای نمایشگر بسیار پایین‌تر از لبه‌ی پایین است، ضمن اینکه با اتصال شارژر به گوشی، خروجی صدا از کانال اصلی را نیز به‌مقدار قابل توجهی کاهش می‌دهد.

با وجود پیشرفت‌های هواوی در زمینه‌های مختلف، باید گفت که گوشی‌های این شرکت از حیث اسپیکر، حرکت روبه‌جلویی نداشته‌اند و به‌سختی می‌توان آن‌‌ها را با اسپیکرهای به‌کار رفته در بهترین‌های بازار، نظیر آیفون XS مقایسه کرد. در پایان خاطرنشان می‌کنیم که پرچم‌دار جدید چینی‌ها از جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون بی‌بهره‌اند؛ بنابراین یا باید به‌دنبال راهکاری بی‌سیم باشید یا از دانگل موجود در جعبه‌ی محصول برای اتصال هدفون شخصی خود استفاده کنید.

نرم‌افزار و رابط کاربری

میت ۲۰ پرو به‌صورت پیش‌فرض با سیستم‌عامل اندروید ۹.۰ روانه‌ی بازار می‌شود؛ اما آنچه در این دستگاه تجربه می‌کنید، پوسته‌‌ی EMUI 9.0، جدیدترین نسخه‌ی رابط کاربری اختصاصی هواوی را بر تن دارد و به هیچ‌وجه به نسخه‌ی خالص اندروید شباهت ندارد. هواوی از EMUI 9.0 به‌عنوان رابطی مینیمالیستی یاد می‌کند که در طراحی آن از طبیعت الهام گرفته شده است. اگرچه در نگاه نخست به چینش آیکون‌ها و شکل آن‌ها، ممکن است تصور کنید که EMUI 9.0 تفاوتی با نسخه‌های گذشته ندارد؛ اما با نگاهی دقیق‌تر متوجه تغییرات صورت‌گرفته در بخش‌های مختلف و ساختار اپلیکیشن‌های اختصاصی هواوی خواهید شد. در ادامه به تعدادی از ویژگی‌های رابط کاربری میت ۲۰ پرو می‌پردازیم.

در نسخه‌ی نهم EMUI رابط کاربری ساده‌تر از گذشته شده است؛ به‌عنوان مثال در هر دسته از منوی تنظیمات، پارامترهایی که کارایی کمتری دارند، به داخل یک زیرمنو منتقل شده‌اند، کلیدهای اصلی در اپلیکیشن‌های اختصاصی گوشی نیز از بالای صفحه‌نمایش به پایین آن نقل مکان کرده‌اند تا بدین ترتیب راحت‌تر از گذشته بتوان با یک دست از دستگاه استفاده کرد. در ادامه‌ی ساده‌سازی‌ها، بخش اعلان‌ها نیز اکنون ظاهری مینیمالیستی دارد و زمینه‌ی مشکی نسخه‌‌های گذشته، جای خود را به رنگ سفید داده است. همانند قبل، با یک بار سوایپ، می‌توان به پنج کلید تنظیمات سریع و اسلایدر تغییر روشنایی دسترسی داشت و با سوایپی دیگر، مجموعه‌ای ۱۵تایی از تنظیمات سریع دسترسی داشت.

همگام با تغییرات صورت‌گرفته در اندروید ۹، هواوی به کاربر امکان استفاده از کلیدهای ناوبری سنتی، داک شناور یا سیستم ناوبری مبتنی بر ژست‌های حرکتی را می‌دهد، بدین ترتیب که با سوایپ از لبه‌ی پایین صفحه‌‌نمایش می‌توان از محیط هر اپلیکیشن به صفحه‌ی هوم بازگشت، با سوایپ و مکث، به فهرست اپلیکیشن‌های در حال دسترسی داشت و با سوایپ از لبه‌ی سمت چپ یا راست تصویر (چه در حالت عمودی چه افقی) به مرحله‌ی قبل بازگشت، ضمن اینکه با سوایپ از گوشه‌های لبه‌ی پایین صفحه، می‌توان گوگل اسیستنت را فرا خواند.

با وجود تلاش‌های هواوی برای بدیهی به‌نظر رسیدن ناوبری مبتنی بر ژست‌های حرکتی، ما استفاده از این سیستم را چندان راحت نیافتیم؛ به‌طوری که ترجیح می‌دادیم تا از کلیدهای ناوبری سنتی اندروید برای کار با گوشی استفاده کنیم. صرف‌نظر از راحتی استفاده، انیمیشن‌های پیاده‌شده در ناوبری جدید هواوی اجرای نرمی ندارند و نرخ فریم آن‌ها پایین‌تر از رقبا به‌نظر می‌رسد. ما تصور می‌کنیم که در حال حاضر بعد از سیستم ناوبری جدید iOS، راهکار وان‌پلاس عملکرد بسیار بهتری را ارائه می‌دهد. 

EMUI 9.0 کماکان به‌صورت پیش‌فرض منوی اپلیکیشن‌ها را در اختیار کاربر قرار نمی‌دهد و مانند iOS برای دسترسی به اپ‌ها باید بین صفحات جابه‌جا شد؛ البته می‌توان از داخل منوی تنظیمات، App Drawer را فعال کرد، اما اپ‌دراور EMUI برخلاف نسخه‌های جدید اندروید با سوایپ به بالا در دسترس قرار نمی‌گیرد و مانند نسخه‌های قدیمی، کلیدی برای آن در نظر گرفته شده است.

برای آن دسته از کاربرانی که علاقه‌ای به دیدن بریدگی نمایشگر ندارند، قابلیت مخفی کردن آن در بخش تنظیمات نمایشگر تدارک دیده شده است، با فعال‌سازی این قابلیت، نواری مشکی با گوشه‌های گردی برای همیشه و در تمامی محیط‌های رابط کاربری اطراف بریدگی را پر می‌کند؛ البته در این نوار، وضعیت آنتن، باتری و اعلان‌ها به‌نمایش درمی‌آید.

هواوی با EMUI 9.0 تأکید بسیاری بر هوش مصنوعی دارد، این شرکت ادعا می‌کند که در نسخه‌ی جدید رابط کاربری خود به‌مدد AI، سرعت پاسخ سیستم حدود ۲۵.۸ درصد افزایش یافته است، اپلیکیشن‌های مختلف به‌صورت متوسط ۱۰۲ میلی‌ثانیه سریع‌تر اجرا می‌شوند و نرمی کلی اجرای دستورها در سیستم بهبودی ۱۲.۹ درصدی را نشان می‌دهد.

به‌لطف EMUI 9 میت ۲۰ پرو از فناوری شتاب‌دهنده‌ی GPU Turbo 2.0 نیز بهره می‌برد که هم‌اکنون از بازی‌های سنگینی همچون PUBG Mobile ،Vainglory ،NBA2K18 ،Arena of Valor و Rules of Survival‌ پشتیبانی می‌کند و با تخصیص منابع به‌کمک هوش مصنوعی، امکان اجرای روان‌تر بازی‌های یادشده را در اختیار کاربر قرار می‌دهد؛ چینی‌ها ادعا می‌کنند که GPU Turbo 2.0 حدود ۳۶ درصد تأخیر لمسی را می‌کاهد و بالغ بر ۳.۶ درجه‌ی سانتی‌گراد از دمای نقاط گرم روی نمایشگر حین اجرای بازی‌ها کم می‌کند.

قابلیت Huawei Share به‌ کاربر اجازه می‌دهد تا به‌صورت بی‌سیم فایل‌های مختلف را به یک کامپیوتر به‌اشتراک بگذارد یا نسبت به پرینت اسناد اقدام کند. EMUI 9.0 قابلیت جدیدی به‌نام Digital Balance در بطن خود دارد که به‌کاربر امکان پایش مدت‌زمان استفاده از گوشی را با تفکیک تمام اپلیکیشن‌ها می‌دهد و به او کمک می‌کند تا این زمان را محدود کند، بدین ترتیب که با پایان‌یافتن مدت‌‌زمان تعیین‌شده، صفحه‌نمایش گوشی به حالت سیاه‌وسفید درمی‌آید.

گالری رابط کاربری جدید هواوی نیز بهبود پیدا کرده است، بدین ترتیب که اکنون هوش مصنوعی چهره‌ی افراد را شناسایی کرده و برای هرکدام، هایلایت‌های مجزایی را تولید می‌کند. میت ۲۰ پرو از ماژول مادون قرمز نیز بهره می‌برد، از این رو به‌لطف اپلیکیشن Smart Remote می‌توانید لوازم خانگی منزلتان را با آن کنترل کنید. فبلت پرچم‌دار چینی‌ها همانند نسل قبل، قابلیت PC Mode را نیز برای ارائه‌ی تجربه‌ی دسکتاپ در بطن خود دارد.

در حالت کلی، EMUI 9.0 تغییرات غیرمحسوس بسیاری را تجربه کرده است و قابلیت‌های متعددی را ارائه می‌دهد؛ اما تغییرات بصری آن به‌اندازه‌ای نیست که بتوان آن را به‌صورت کامل از نسخه‌های قبلی تفکیک کرد، از این رو کسانی که علاقه‌ای به EMUI ندارند، احتمالا در نسخه‌ی نهم آن نیز نظر خود را تغییر نخواهند داد.

سیستم هویت‌سنجی

پس از گوشی میت RS پورشه دیزاین، میت ۲۰ پرو دومین محصول هواوی با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر نوری به‌حساب می‌آید. با توجه به نوظهور بودن چنین قابلیتی، فرآیند رجیستر کردن اثر انگشت کمی بیشتر از حسگرهای مرسوم به‌طول می‌انجامد، ضمن اینکه برای استفاده از آن باید کمی انگشت خود را روی نمایشگر فشار دهید. پس از فرآیند ثبت اثر انگشت، برای باز کردن قفل گوشی، نیازی به روشن‌کردن صفحه‌نمایش نخواهید داشت، چرا که با هر بار بلند کردن گوشی، نشانی روی صفحه‌ی خاموش ظاهر می‌شود که با فشردن انگشت روی آن، هویت کاربر احراز خواهد شد. حسگر میت ۲۰ پرو دقت مناسبی دارد؛ اما به‌اندازه‌ی حسگرهای عادی سریع نیست، ضمن اینکه خیس بودن انگشت یا نمایشگر، عملکرد آن را مختل می‌کند. ممکن است وجود خش روی نمایشگر نیز برای کارکرد حسگر مشکل‌ساز باشد.

اگر تمایلی به استفاده از حسگر زیر نمایشگر ندارید، می‌توانید از سیستم تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی میت ۲۰ پرو استفاده کنید که برخلاف پی ۲۰، دیگر به تشخیص چهره‌ی نرم‌افزاری توسط دوربین سلفی متکی نیست؛ پرچم‌دار جدید هواوی از تمام ماژول‌های مورد نیاز برای کارکرد سیستمی مشابه Face ID‌ اپل، داخل بریدگی نمایشگر بهره می‌برد و می‌تواند برای احراز هویت کاربر، بیش از ۳۰ هزار پرتو مادون قرمز را به چهره‌ی او می‌تاباند.

فرآیند رجیستر کردن چهره با سیستم تشخیص چهره‌ی میت ۲۰ پرو به آنچه با آیفون تجربه کرده بودیم، شباهت بسیاری دارد، بدین ترتیب که از کاربر خواسته می‌شود تا با نگاه به نمایشگر، سر خود را به‌صورت دایروی  بچرخاند، این فرآیند بسیار کوتاه است و ظرف چند ثانیه چهر‌ه‌ی شما ثبت می‌شود. سیستم تشخیص چهره‌ی میت ۲۰ پرو عملکرد بسیار سریعی دارد و در اغلب سناریوها، اعم از محیط‌های تاریک، روشن، با و بدون عینک می‌تواند چهره‌ی کاربر را شناسایی کند، این سیستم برخلاف آیفون، در حالتی نیز که گوشی افقی است، عملکرد موفقی خواهد داشت. 

برای باز کردن قفل گوشی با استفاده از سیستم تشخیص چهره، نیازی به روشن کردن دستی صفحه‌ی گوشی نیست، چرا که با بلند کردن دستگاه، نمایشگر به‌صورت خودکار روشن می‌شود و سیستم تشخیص چهره فرآیند احراز هویت را آغاز می‌کند، پس از انجام شناسایی، کافی است تا از هر بخش صفحه، سوایپ کنید تا به محیط رابط کاربری وارد شوید؛ البته هواوی امکان ورود مستقیم بدون نیاز به سوایپ را نیز فراهم کرده است. در نهایت باید اشاره کنیم که امکان مشاهده‌ی محتوای اعلان‌ها در صفحه‌ی لاک‌اسکرین در صورت شناسایی کاربر وجود دارد.

به‌‌ لطف سیستم هویت‌سنجی پیشرفته‌ی میت ۲۰ پرو، هواوی قابلیت‌های امنیتی گوناگونی را نیز در اختیار کاربر قرار می‌دهد، App Lock به کاربر اجازه می‌دهد تا اپلیکیشن‌های خود را قفل کند و به آن‌ها از طریق حسگر اثر انگشت، رمز عبو یا سیستم تشخیص چهره دسترسی داشته باشد، قابلیت File Safe امکان مشابهی را برای محافظت از عکس‌ها، ویدیوها، قطعات موسیقی یا هر فایل دیگر فراهم می‌کند و در نهایت قابلیت بسیار جالب توجه PrivateSpace به کاربر اجازه می‌دهد تا دو محیط کاملا مجزا را داخل گوشی ایجاد کند و با تخصیص اثر یکی از انگشتان خود یا یک رمز عبور جدید، در صورت نیاز به یکی از آن‌ها وارد شود.

دوربین

اوایل سال جاری میلادی هواوی با ساختار سه‌گانه و نامأنوس دوربین پی ۲۰ پرو که حاصل همکاری با لایکا در زمینه‌ی توسعه‌ی لنزها بود، تمامی توجهات را به‌سوی خود جلب کرد؛ در حالی که اغلب محصولات پرچم‌دار از دوربین دوگانه با قابلیت‌هایی مشابه، همچون زوم اپتیکال دو برابری بهره می‌برند، پرچم‌دار چینی‌ها به‌مدد سنسور ۴۰ مگاپیکسلی خود عکس‌هایی با جزئیات بالا ثبت می‌کرد، با لنز تله‌فوتوی معادل ۸۰ میلی‌متری، زوم اپتیکال سه‌برابری را در اختیار کاربر قرار می‌داد و سنسور سیاه‌وسفید ۲۰ مگاپیکسلی، کیفیت تصاویر محیط‌های تاریک را بهبود می‌بخشید.

با توجه به عملکرد تحسین‌برانگیز دوربین پی ۲۰ پرو، سران هواوی تصمیم گرفتند تا فرمول موفق گذشته را با ایجاد تغییراتی در میت ۲۰ پرو نیز به‌کار بگیرند، پرچم‌دار سری میت ۲۰ از همان سنسور ۴۰ مگاپیکسلی پی ۲۰ پرو با ابعاد ۱/۱.۷ اینچی در کنار لنزی با دیافراگم f/1.8 و فاصله‌ی کانونی معادل ۲۷ میلی‌متری به‌عنوان دوربین اصلی بهره می‌گیرد و برای جلوگیری از لرزش تصویر، به فناوری لرزش‌گیر مبتنی بر هوش مصنوعی اتکا دارد. سنسور ۴۰ مگاپیکسلی از فیلتر Quad Bayer استفاده می‌کند که در ادامه توضیح مختصری درباره‌ی کارکرد آن ارائه می‌دهیم.

پیکسل‌های سنسور دوربین برخلاف آنچه از نمایشگرها سراغ داریم، زیرپیکسل ندارند و از فیلترهای تک‌رنگی برای دریافت اطلاعات یکی از سه رنگ اصلی آبی، قرمز و سبز بهره می‌برند. فیلترهای بایر عادی از چینش موزاییکی با الگوی ۵۰ درصد پیکسل سبز، ۲۵ درصد قرمز و ۲۵ درصدی آبی استفاده می‌کنند، زیرا چشم انسان به رنگ سبز حساسیت بیشتری دارد؛ پس سنسوری ۲۰ مگاپیکسلی از ۱۰ میلیون پیکسل سبز، ۵ میلیون پیکسل قرمز و ۵ میلیون پیکسل آبی بهره می‌برد؛ اما چرا تصویر نهایی از ۲۰ میلیون پیکسل RGB تشکیل می‌شود؟ در پاسخ باید گفت که هر پیکسل، اطلاعات مربوط به دو رنگ دیگر را از پیکسل‌های همسایه‌ی خود دریافت می‌کند که در تصویر زیر می‌توانید نمونه‌ای از این فرآیند را مشاهده کنید:

در فیلتر Quad Bayer چهار پیکسل به‌صورت گروه درآمده‌اند و از یک فیلتر تک‌رنگ مشترک بهره می‌برند؛ البته در این حالت نیز هر گروه چهارتایی از پیکسل‌ها باز هم اطلاعات مربوط به دو رنگ دیگر را از گروه‌های چهارتایی دیگر دریافت می‌کند؛ بدین ترتیب دوربین ۴۰ مگاپیکسلی مانند ترکیبی از دو سنسور عمل می‌کند که به‌صورت همزمان از سوژه دو عکس با اکسپوژرهای کوتاه و طولانی ثبت می‌کنند که از این داده‌ها می‌توان برای گرفتن تصاویر HDR بهره برد. درحالی‌که میت ۲۰ پرو تصاویر با نوردهی متفاوت را به‌صورت همزمان ثبت می‌کند، گوشی‌های دیگر، ابتدا با یک نوردهی تصویر را ثبت و آن را پردازش می‌کنند، سپس به ثبت تصویر دیگر با نوردهی دوم می‌پردازند و این مسئله باعث Blur شدن تصویر نهایی مربوط به سوژه‌های متحرک می‌شود.

با توجه به موارد گفته‌شده، توصیه می‌کنیم برای ثبت تصاویر بهتر، تنظیمات دوربین را در حالت ۱۰ مگاپیکسل قرار دهید؛ زیرا برخلاف آنچه اعداد نشان می‌‌دهند، در حالت ۴۰ مگاپیکسلی، تصاویر چندان شارپ نخواهند بود. چنانچه شما رزولوشن بالاتر را برای داشتن جزئیات بالاتر حین زوم‌ کردن ترجیح می‌دهید، توصیه می‌کنیم که از زوم اپتیکال سه برابری میت ۲۰ پرو استفاده کنید.

سنسور دوم همانند گذشته با رزولوشن ۸ مگاپیکسلی در پسِ لنزی با دیافراگم f/2.4، لرزش‌‌گیر اپتیکال تصویر و فاصله‌ی کانونی معادل ۸۰ میلی‌متری قرار دارد، ضمن اینکه امکان زوم اپتیکال سه‌برابری را فراهم می‌کند. تفاوت اصلی به سنسور ۲۰ مگاپیکسلی بازمی‌گردد که با توجه به توانایی ISP در تجمیع فریم‌ها با هدف کاهش نویز، برخلاف پی ۲۰ پرو دیگر از نوع سیاه‌وسفید نیست، در عوض یک لنز اولتراواید ۱۶ میلی‌متری با دیافراگم f/2.2 و لرزش‌گیر الکترونیکی مبتنی بر هوش مصنوعی را مقابل خود می‌بیند که علاوه‌بر ثبت تصاویری با زاویه‌ی دید عریض، قابلیت ثبت عکس‌های ماکرو از فاصله‌ی ۲.۵ سانتی‌متری را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. 

نمونه‌ی تصویر ماکرو

اگرچه هواوی همانند پی ۲۰ پرو، زوم اپتیکال را ۳X (نسبت ۸۰ میلی‌متر به ۲۷ میلی‌متر) و زوم هیبریدی حاصل از تجمیع اطلاعات سنسورها را ۵X (نسبت ۱۳۴ میلی‌متر به ۲۷ میلی‌متر در گوشی پی ۲۰ پرو) می‌نامد؛ اما اکنون به‌لطف دوربین اولتراواید ۱۶ میلی‌متری، از لحاظ فنی، میت ۲۰ پرو می‌تواند تصاویری با زوم اپتیکال ۵ برابری (نسبت ۸۰ میلی‌متر به ۱۶ میلی‌متر) ۵ و زوم هیبریدی حدودی ۸ برابری (نسبت ۱۲۳ میلی‌متر به ۱۶ میلی‌متر) را ثبت کند. چینی‌ها نام حالت اولتراواید را نیز در منظره‌یاب دوربین میت ۲۰ پرو، ۰.۶X (نسبت ۱۶ میلی‌متر به ۲۷ میلی‌متر) نامیده‌اند.

عملکرد زوم در طول روز

عملکرد زوم در طول شب (Night mode)

میت ۲۰ پرو برای ثبت هوشمندانه‌ی تصاویر در حالت خودکار، از فناوری نسخه‌ی دوم فناوری Master AI استفاده می‌کند؛ این فناوری با کمک‌‌گیری از واحد پردازش عصبی پردازنده، می‌تواند ۱۵۰۰ سناریوی مختلف و ۵۰۰۰ جسم را در قالب ۲۵ دسته‌بندی، مانند مناظر، ساختمان‌های تاریخی، حیوانات و… شناسایی کند و بسته به سوژه، پارامترهای عکاسی را برای ثبت تصویری ایده‌آل تغییر دهد. Master AI در حالت پیش‌فرض فعال است؛ از این رو ما در ثبت عکس‌ها از این حالت استفاده کردیم، شما می‌توانید در دو تصویر زیر، تأثیر فعال یا غیرفعال بودن Master AI بر تصویر خروجی را مشاهده کنید:

رابط کاربری دوربین تغییرات فاحشی را به‌ خود نمی‌بیند؛ همانند پی ۲۰ پرو می‌توان با سوایپ‌کردن بین حالت‌های مختلفی همچون فیلم‌برداری، عکاسی حرفه‌ای با امکان تغییر دستی پارامترهایی همچون سرعت شاتر (بین ۱/۴۰۰۰ تا ۳۰ ثانیه)، تغییر سطح ایزو (بین ۵۰ تا ۱۰۲۴۰۰)، حساسیت به نور (بین ۴- تا ۴+) و تراز سفیدی، عکاسی خودکار، عکاسی Night Mode که با اکسپوژر طولانی، بر روشنی و جزئیات تصویر می‌افزاید، حالت پرتره برای اشخاص با امکان تغییر نوع افکت بوکه، حالت Aperture برای اشیاء با امکان تغییر نرم‌افزاری دیافراگم بین f/0.95 تا f/16 پس از ثبت تصویر، دسترسی داشت.

نمونه‌ی تصاویر پرتره با افکت‌ها

البته گزینه‌ای برای دسترسی به حالت‌های دیگری نیز وجود دارد که در داخل آن می‌توان مواردی همچون عکاسی پاناروما، عکاسی HDR، عکاسی سیاه‌وسفید، عکاسی از اسناد و AR Lenz اشاره کرد که مورد آخر قابلیتی به‌نام ۳D Qmoji را در بطن خود دارد که با بهره‌بردن از سیستم تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی، نسخه‌‌ای کپی از انیموجی اپل را پیاده می‌کند.

اموجی‌های پویای هواوی توانایی پایش حرکات زبان و پلک‌ها را دارند؛ اما عملکرد آن‌ها به پویایی انیموجی نیست. ۳D Qmoji به کاربر امکان ایجاد تصویر متحرک GIF یا ضبط فیلم را نیز می‌دهد. هواوی در جریان رونمایی از خانواده‌ی میت ۲۰، حالتی برای اسکن سه‌بعدی اشیاء و پویاسازی آن‌ها نیز به نمایش گذاشت؛ اما در حال حاضر این حالت در نرم‌افزار دوربین میت ۲۰ پرو در دسترس نیست.

در گوشه‌ی بالای منظره‌یاب می‌توان گزینه‌ی HiVision را نیز یافت که نقش یک لنز هوشمند را ایفا می‌کند و به‌موجب این قابلیت می‌توان با نشانه‌گرفتن دوربین به سمت یک ساختمان مشهور، یک کالا یا غذایی خاص، اطلاعاتی در مورد آن به‌دست آورد. های‌ویژن امکان اسکن کدهای QR و ترجمه‌ی متون را نیز به کاربر می‌دهد؛ اما متأسفانه در حال حاضر از زبان فارسی پشتیبانی نمی‌کند.

میت ۲۰ پرو در بالاترین حالت، توانایی ضبط ویدیوهای ۴K با نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه را دارد؛ در حالی که رقبای این گوشی هوشمند می‌توانند تا نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه نیز به‌ فیلم‌برداری برپردازند. در حالت فیلم‌برداری به کمک هوش مصنوعی می‌توان جلوه‌هایی مانند Blur کردن پس‌زمینه یا سیاه‌وسفید کردن کل ویدیو به جز رنگی خاص را انتخاب کرد. پرچم‌دار جدید هواوی توانایی ضبط ویدیوهای صحنه‌‌ آهسته‌ی اچ‌دی با نرخ ۹۶۰ یا ۲۴۰ فریم‌برثانیه یا فول اچ‌دی با نرخ ۱۲۰ فریم‌برثانیه را دارد، توجه کنید که در حالت فوق آهسته‌ی ۹۶۰ فریم‌برثانیه‌ای تنها می‌توان ۲ ثانیه فیلم‌برداری کرد؛ اما خوشبختانه هواوی امکان تشخیص خودکار حرکت سوژه را به کاربر می‌دهد.

پرچم‌دار جدید هواوی برای ثبت تصاویر سلفی درست‌مانند برادر خود از سری P، به دوربینی ۲۴ مگاپیکسلی با لنز f/2.0‌ و فوکوس ثابت اتکا دارد؛ بنابراین برای گرفتن عکس‌هایی با جزئیات مناسب، باید در بازه‌ی فوکوس ثابت دوربین قرار داشته باشید. دوربین سلفی میت ۲۰ پرو همانند دوربین عقب امکان عکاسی پرتره را به‌صورت نرم‌افزاری ارائه می‌دهد و می‌توان نوع افکت‌های بوکه را تغییر داد. تصاویر سلفی در محیط‌های روشن و با HDR فعال، جزئیات و رنگ‌های مطلوبی دارند؛ اما در محیط‌های تاریک، کیفیت آن‌ها به‌میزان قابل توجهی تنزل می‌کند، ضمن اینکه جداسازی سوژه از پس‌زمینه در دوربین سلفی به‌اندازه‌ی دوربین اصلی قابل اتکا نیست.

گالری تصاویر روز

تصاویر ثبت‌شده در طول روز چه با دوربین واید چه دوربین اصلی چه تله‌فوتو، همان‌طور که از یک پرچم‌دار انتظار می‌رود، گستره‌ی دینامیکی بسیار خوب، سطح جزئیات بالا، رنگ‌هایی طبیعی و نویز بسیار پایینی دارند. با نگاهی به بررسی پی ۲۰ پرو، می‌توان مشاهده کرد که نسخه‌ی دوم Master AI، تصاویر را به‌اندازه‌ی گذشته شارپ نمی‌کند و باعث اشباع بیش از حد عکس‌ها نمی‌شود؛ اما چنانچه به هیچ‌وجه تمایلی به دیدن جلوه‌های مصنوعی در عکس‌های خود ندارید، می‌توانید سیستم تشخیص سوژه‌ی مبتنی بر هوش مصنوعی را از تنظیمات دوربین غیرفعال کنید یا از حالت عکاسی Pro با اِعمال تنظیمات دلخواه خود کمک بگیرید.

نکته‌ی جالب توجه، خروجی ۱۰ مگاپیکسلی عکس‌های پرتره و زوم اپتیکال سه‌برابری از دوربین تله‌فوتوی ۸ مگاپیکسلی است؛ بنابراین احتمالا میت ۲۰ پرو از داده‌های هر سه سنسور برای ثبت چنین تصاویری استفاده می‌کند. به‌لطف وجود سنسور ۴۰ مگاپیکسلی، زوم بین حالت ۱X و ۳X نیز جزئیات مطلوبی دارد؛ اما زوم هیبریدی، همان‌طور که انتظار می‌رود، نتایج درخوری را به‌دست نمی‌دهد. در اغلب سناریوها، مرز بین سوژه و پس‌زمینه‌ی تصاویر پرتره به‌خوبی تفکیک می‌شود و از این حیث می‌توان میت ۲۰ پرو را یکی از بهترین‌ها دانست. 

دوربین واید میت ۲۰ پرو به‌دلیل بهره نبردن از لرزش‌گیر اپتیکال تصویر و کوچک‌تر بودن قطر دیافراگم f/2.2، در محیط‌های تاریک عکس‌هایی محو با جزئیات پایین ثبت می‌کند؛ اما به‌لطف حالت Night و نوردهی طولانی آن، کیفیت تصاویر خروجی بسیار بهبود پیدا می‌کند؛ البته توجه داشته باشید که با وجود تلاش‌های هواوی، باز هم در حالت Night باید تا حد امکان از شدت لرزش دستان خود بکاهید، ضمن اینکه سوژه‌های متحرک، باعث محو شدن تصویر می‌شوند.

گالری تصاویر شب

تصاویر ۱۰ مگاپیکسلی دوربین اصلی با لنز f/1.7 در محیط‌های تاریک، جزئیات بسیار بالایی دارند و مرز بین منابع نور و تاریکی در آن‌ها به‌خوبی قابل تشخیص است؛ البته در حالت Photo تصاویر کمی نویز دارند؛ اما در حالت Night نویز تصاویر به‌میزان قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند؛ اما نتیجه‌ی خروجی در حالت کلی تحسین‌برانگیز است. در حالت کلی، می‌توان میت ۲۰ پرو و پی ۲۰ پرو را از برترین‌های عکاسی در محیط‌های تاریک نامید.

بازده و عملکرد

اگرچه اکنون آیفون XS لقب نخستین گوشی هوشمند دنیا با پردازنده‌ی هفت نانومتری را در اختیار دارد؛ اما هواوی نخستین شرکتی بود که از پردازنده‌ای با لیتوگرافی هفت نانومتری پرده‌برداری کرد. کرین ۹۸۰ شهریور امسال و در نمایشگاه IFA برلین رونمایی شد، پردازنده‌‌ای که عنوان نخستین تراشه‌ی موبایل دنیا با هسته‌های Cortex-A76 و گرافیک G76 آرم را نیز یدک می‌شود و اکنون قلب تپنده‌ی خانواده‌ی میت ۲۰ به‌حساب می‌آید. HiSilicon، واحد طراح پردازنده‌های هواوی، بعد از ناکامی‌های دو نسل گذشته که در آن‌ها با مشکلاتی همچون لیتوگرافی قدیمی، ضعف‌های GPU و تأمین‌نشدن هسته‌های پردازشی جدید آرم دست‌به‌گریبان بود، سرانجام امسال توانست جدیدترین ماژول‌های آرم و فرآیند تولید هفت نانومتری شرکت TSMC را در اختیار داشته باشد. در ادامه به جزئیات جدیدترین پردازنده‌ی بالارده‌ی چینی‌ها می‌پردازیم.

چینی‌ها ادعا می‌کنند که کرین ۹۸۰ حاصل ۳۶ ماه تحقیق و توسعه است و لیتوگرافی هفت نانومتری آن ۲۰ درصد بهبود سرعت و ۴۰ درصد بهبود بهره‌وری انرژی را نسبت به لیتوگرافی ۱۰ نانومتری به‌ارمغان می‌آورد، این پردازنده ۶.۹ میلیارد ترانزیستور را در بطن خود دارد که نسبت به تعداد ترانزیستورهای نسخه‌ی پیشین، حدود ۲۵ درصد افزایش را نشان می‌دهد، در حالی که تراکم ترانزیستور آن نسبت به پردازنده‌ی ۲۸ نانومتری کرین ۹۲۰، افزایشی ۶.۸ برابری را تجربه می‌کند. کرین ۹۸۰ پردازنده‌ای هشت هسته‌ای، شامل ۴ هسته‌ی قدرتمند Cortex-A76 و ۴ هسته‌ی کم‌مصرف Cortex-A55 است؛ اما برخلاف گذشته دیگر خبری از معماری big.LITTLE نیست و پردازنده از چینش جدید آرم برای پردازنده‌ی مرکزی موسوم به DynamIQ استفاده می‌کند، این فناوری جدید به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا بالغ بر هشت هسته‌‌ی مختلف از سری Cortex-A را با فرکانس‌های متفاوت در قالب یک کلاستر جای دهند، ضمن اینکه تک‌تک هسته‌ها برای نخستین بار می‌توانند حافظه‌ی کش L2 مجزا داشته باشند و از کش L3 مشترک بهره ببرند.

پردازنده‌ی جدید هواوی از استراتژی خاصی بهره می‌برد که می‌توان آن را big.Middle.LITTLE نامید! بدین ترتیب که از دو هسته‌ی قدرتمند Cortex-A76 در فرکانس ۲.۶ گیگاهرتز برای عملکرد‌های توربو طی بازه‌های زمانی کوتاه استفاده می‌کند و دو هسته‌ی دیگر را برای عملکر‌دهای مناسب طی بازه‌های زمانی طولانی‌تر، با فرکانس ۱.۹۲ گیگاهرتز به‌کار می‌گیرد، در چنین وضعیتی، اگر اپلیکیشن خاصی، به کارکرد یک هسته‌ی پرقدرت نیاز داشته باشد، نیازی به انجام‌وظیفه‌ی هر چهار هسته‌ی قدرتمند در فرکانس بالا نخواهد بود و این موضوع در نهایت منجر به بهره‌وری بالاتر انرژی می‌انجامد؛ البته چهار هسته‌ی کم‌مصرف Cortex-A55 با فرکانس عملکردی ۱.۸ گیگاهرتزی نیز وظیفه‌ی انجام پردازش‌های روزمره و سبک را برعهده دارند.

تک‌تک هسته‌های Cortex-A76 از حافظه‌ی کش L2 مجزای ۵۱۲ کیلوبایتی استفاده می‌کنند، در حالی که هرکدام از هسته‌های A55 حافظه‌ی کش L2 مجزای ۱۲۸ کیلوبایتی را در اختیار دارند. به‌لطف معماری جدید DynamIQ، هسته‌های کرین ۹۸۰ از یک واحد اشتراکی با حافظه‌ی کش L3 با ظرفیت ۴ مگابایت نیز در قالب DSU یا «DynamIQ Shared Unit» بهره می‌برند. هواوی ادعا می‌کند که پردازنده‌ی مرکزی کرین ۹۸۰ به‌لطف تغییرات صورت‌گرفته، نسبت به پردازنده‌ی ۱۰ نانومتری اسنپدراگون ۸۴۵ به‌ترتیب حدود ۳۷ و ۳۲ درصد بهبود در عملکرد و بهره‌وری انرژی را به‌ارمغان می‌آورد؛ در حالی که نسبت به نسل پیشین خود با ۷۵ درصد بهبود عملکرد و ۵۸ درصد بهبود بهره‌وری انرژی، نمایش درخشان‌تری را ارائه می‌دهد. علاوه‌بر موارد یادشده، چینی‌ها می‌گویند که پردازنده‌ی جدید آن‌ها، در زمینه‌ی اجرای اپلیکیشن‌های مختلف، سریع‌تر از اسنپدراگون ۸۴۵ عمل می‌‌کند.

پردازش‌های گرافیکی کرین ۹۸۰ برعهده‌ی ماژول هفت نانومتری Mali G76MP10 آرم قرار دارد، این ماژول که برای نخستین‌بار، در SoC چینی‌ها به‌کاررفته، نسل جدید واحد‌های پردازش گرافیکی آرم بر مبنای معماری Bifrost است و جایگزینی برای G72 محسوب می‌شود. تعداد واحدهای نگاشت بافت، واحدهای رندر و پهنای پایپ‌لاین‌های محاسباتی در جدیدتری GPU بالارده‌ی آرم نسبت به گذشته دو برابر شده است؛ بدین مفهوم که هر هسته‌ی G76 می‌تواند نقش دو هسته‌ی G72 را ایفا کند. اگرچه در نگاه نخست ممکن است ماژول گرافیکی G76MP10 کوچک‌تر از G72MP12 در تراشه‌ی کرین ۹۷۰ به‌نظر برسد؛ اما از حیث منابع رایانشی، بدون در نظر گرفتن بهبودهای حاصل‌شده در ریزمعماری ماژول جدید، افزایشی ۶۶ درصدی را نشان می‌دهد. GPU کرین ۹۸۰ با فرکانس ۷۲۰ مگاهرتزی کار می‌کند و چینی‌ها می‌گویند عملکرد و بهره‌وری آن نسبت به نمونه‌ی به‌کاررفته در کرین ۹۷۰ به‌ترتیب بهبودی ۴۶ و ۱۷۸ درصدی را به‌ارمغان می‌آورد. 

کرین ۹۸۰ نخستین پردازنده‌ی دنیا به‌حساب می‌آید که از کنترلر حافظه‌ی رم LPDDR4X با فرکانس کاری ۲۱۳۳ مگاهرتز بهره می‌برد که ۱۳ درصد افزایش پهنای باند را نسبت به نسل قبل به‌ارمغان می‌آورد. چینی‌ها مدعی هستند که کنترلر جدید در قیاس با اسنپدراگون ۸۴۵، حدود ۲۰ درصد افزایش پهنای باند و ۲۲ درصد کاهش تأخیر را به‌همراه دارد. در ادامه‌ی راهی که کرین ۹۷۰ آغاز کرد، پردازنده‌ی جدید هم‌اکنون از واحد پردازش عصبی (NPU) دوگانه بهره می‌برد که در زمینه‌ی پردازش‌های هوش مصنوعی به‌ترتیب ۱۳۴ و ۸۸ درصد بهبود را از حیث عملکرد و بهره‌وری انرژی دربردارد. طبق ادعای هواوی، ماژول جدید در هر دقیقه توانایی شناسایی ۴۵۰۰ تصویر را دارد که حدود ۱۲۰ درصد سریع‌تر از NPU‌ نسل گذشته است.

پردازنده‌ی سیگنال تصویر (ISP) جدید هواوی از نوع دوگانه است و سرعت پردازش دوربین را ۴۶ درصد بهبود می‌بخشد، این ماژول برای نخستین‌بار بین تمام ISP-‌های هواوی از یک پایپ‌لاین ۱۰ بیتی برای ثبت تصاویر HDR بهره می‌برد، ضمن اینکه هم‌اکنون از قابلیتی موسوم به «Multi-pass Noise Reduction» برای کاهش نویز تصاویر براساس فریم‌های میانی پشتیبانی می‌کند، در حالی که ۳۳ درصد تأخیر کم‌تر بین ثبت دو ویدیوی متوالی و ۲۳ درصد بهره‌وری بهتر انرژی حین ثبت ویدیو را وعده می‌دهد؛ اما متأسفانه کماکان تنها قابلیت انکود ویدیوهای ۴K تا نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه را دارد.

از نقطه‌نظر اتصالات بی‌سیم، مودم جدید کرین ۹۸۰ امکان دستیابی به‌سرعت‌ دانلود Cat.21 معادل ۱۴۰۰ مگابیت‌برثانیه به‌لطف ترکیب ۴×۴ MIMO و تجمیع سه‌برابری حامل‌های LTE در کنار سرعت آپلود ۲۰۰ مگابیت‌برثانیه از طریق پشتیبانی از ۲×۲ MIMO‌ و مدولاسیون QAM-256 را فراهم می‌کند. هواوی امسال با کنار گذاشتن تراشه‌های وای‌فای برودکام، نمونه‌ی اختصاصی خود را با نام Hi1103 را به‌ کار گرفته است که قابلیت پشتیبانی از استاندارد ۸۰۲.۱۱ac با سرعت بالغ بر ۱۷۳۲ مگابیت‌برثانیه و ۲×۲ MIMO با کانال‌های عریض ۱۶۰ مگاهرتزی را دارد. چینی‌ها اعتقاد دارند که ماژول GPS با فرکانس دوگانه‌ در Kirin 980 تا ۱۰ برابر بهبود دقت در موقعیت‌یابی را ارائه می‌دهد.

میت ۲۰ پرو در دو نسخه با حافظه‌ی رم ۶ یا ۸ گیگابایتی و حافظه‌ی ذخیره‌سازی داخلی ۱۲۸ یا ۲۵۶ گیگابایتی با امکان ارتقاء از طریق درگاه کارت حافظه‌ی جدید نانومموری تا سقف ۲۵۶ گیگابایت عرضه می‌شود، این کارت‌های حافظه در حقیقت حاصل همکاری توشیبا و هواوی هستند و در حال حاضر مشخص نیست که آیا در آینده شاهد همه‌گیر شدن آن خواهیم بود یا خیر. ما برای بررسی نسخه‌ی پایه‌ی آن Mate 20 Pro را در اختیار داشتیم، شما می‌توانید سرعت خواندن و نوشتن حافظه‌ی میت ۲۰ پرو را در جدول زیر مشاهده کنید:

پس از بحثی طولانی در مورد مشخصات دقیق پردازنده‌ی میت ۲۰ پرو، اکنون به‌بحث آزمایش آن می‌رسیم تا صحت و سقم ادعاهای شرکت سازنده درباره‌ی عملکرد محصول را مورد ارزیابی قرار دهیم. هواوی امکان تغییر هوشمند رزولوشن برای حفظ شارژ باتری یا انتخاب از بین سه‌حالت پیش‌فرض +HD یا ۱۵۶۰ × ۷۲۰ پیکسل، +FHD یا ۲۳۴۰ × ۱۰۸۰ پیکسل و +WQHD معادل ۳۱۲۰ × ۱۴۴۰ پیکسل را به کاربر می‌دهد، ضمن اینکه در تنظیمات باتری اسلایدر Performance نیز برای به‌حداکثر رساندن عملکرد را ارائه می‌دهد، ما رزولوشن را در حالت فول اچ‌دی قرار دادیم و آزمون‌ها را در هر دو حالت اسلایدر عملکرد فعال و غیرفعال انجام دادیم که نتایج را در جدول زیر مشاهده می‌کنید:

همان‌طور که مشاهده می‌کنید، اغلب بنچمارک‌ها عملکرد میت ۲۰ پرو را در حالت روشن‌بودن حالت Performance بسیار بهتر از حالت غیرفعال آن نشان می‌دهند، ضمن اینکه برتری پردازنده‌ی هفت نانومتری هواوی نسبت به نسل گذشته و پردازنده‌ی ۱۰ نانومتری اسنپدراگون ۸۴۵ مشهود است، در حقیقت میت ۲۰ پرو در زمینه‌ی پردازش‌های گرافیکی از گلکسی نوت ۹ با پردازنده‌ی اکسینوس ۹۸۱۰ نیز پیش می‌افتد؛ اما باید توجه داشته باشید که نرم‌افزارهای بنچمارک در بازه‌های زمانی کوتاهی دستگاه را تحت فشار قرار می‌دهند، در حالی که در دنیای واقعی حین اجرای یک بازی به‌خصوص، ممکن است گوشی تا مدت طولانی‌تری تحت بار سنگین باشد، از این رو ما در ادامه سه آزمون استرس مختلف را در دوحالت فعال و غیرفعال Performace mode روی میت ۲۰ پرو اجرا خواهیم کرد.

در ابتدا برای تحت فشار قرار دادن CPU آزمون گیک‌بنچ را ۲۰ بار به‌صورت مداوم اجرا کردیم. همان‌طور که در نمودار زیر مشاهده می‌کنید، هنگامی که حالت Peformance فعال است، عملکرد پردازنده چه در حالت تک‌هسته، چه چند هسته پایدار می‌ماند؛ اما دستگاه به‌میزان قابل توجهی گرم می‌شود؛ اما در حالتی که تنظیمات عملکرد را غیرفعال می‌کنیم، امتیاز پردازنده برای پایین نگه‌داشتن دما، پس از تکرار چهارم آزمون، افت بسیاری را تجربه می‌کند.

حال به‌سراغ تست استرس بنچمارک انتوتو می‌رویم، این آزمون دستگاه را به‌صورت کلی به‌مدت ۱۵ دقیقه تحت فشار قرار می‌دهد و پارامترهایی همچون عملکرد پردازنده و دمای دستگاه را پایش می‌کند. نمودارها حکایت از آن دارند که در حالت فعال‌بودن تنظیمات Performance، پردازنده‌ی مرکزی به‌صورت میانگین ۸۰ درصد از توانایی خود را به‌کار می‌گیرد و صرفا در لحظاتی به ۱۰۰ درصد بازدهی خود می‌رسد، در حالی که با غیرفعال‌کردن اسلایدر Performance، عملکرد پردازنده بین ۶۰ تا ۸۰ درصد نوسان می‌کند. نمودار دمای باتری نیز نشان می‌دهد که استفاده از تنظیمات عملکرد، دما را به‌ نزدیکی‌های ۵۰ درجه‌ی سلسیوس می‌رساند، حال آنکه با غیرفعال‌سازی اسلایدر Performance، دمای باتری در بیش‌ترین حالت به حدود ۴۰ درجه‌ی سلسیوس می‌رسد.

در گام بعدی، قصد داریم تا با ۲۰ بار تکرار آزمون سنگین Sling Shot Extreme – OpenGL ES 3.1، واحد پردازش گرافیکی کرین ۹۸۰ را تحت فشار قرار دهیم. همان‌طور که از نمودارها برمی‌آید، با فعال‌سازی Performance mode، در چند تکرار ابتدایی، امتیازهای بسیار بالاتری به‌دست می‌آید؛ البته در ادامه عملکرد افت می‌کند و شاهد نتایج ناپایداری از دستگاه هستیم، در این وضعیت، دمای دستگاه به‌ویژه در نزدیکی‌های دوربین به‌شدت بالا می‌رود. با غیرفعال‌کردن تنظیمات عملکرد، امتیازهای ابتدایی پایین‌تر از حالت قبل هستند؛ اما علاوه‌بر آنکه شاهد وضعیت پایدارتری در ادامه‌ی آزمون هستیم، دمای دستگاه نیز در حد بسیار معقولی قرار دارد و حتی در تکرار بیستم، آزاردهنده نیست.

میت ۲۰ پرو در هر دو حالت تنظیمات عملکردی و طی کاربری‌های روزمره، دستگاهی شاخص و مثال‌زدنی است، اپلیکیشن‌ها به‌سرعت اجرا می‌شوند، دمای دستگاه چندان بالا نمی‌رود و به‌لطف حافظه‌ی رم ۶ گیگابایتی، مدیریت اپلیکیشن‌های در حال اجرا در پس‌زمینه به‌بهترین شکل صورت می‌گیرد؛ اما چنانچه به بازی‌های موبایل علاقه‌ی بسیاری دارید، پیشنهاد می‌کنیم تا برای داشتن بهترین تجربه‌ی کاربری، رزولوشن دستگاه را روی حالت فول اچ‌دی تنظیم کنید.

باتری

شارژدهی طولانی باتری همواره‌ یکی از خصیصه‌های کلیدی خانواده‌ی میت به‌شمار می‌آمده است و به‌نظر می‌رسد که میت ۲۰ پرو نیز به‌لطف باتری لیتیوم-یونی ۴۲۰۰ میلی‌آمپرساعتی، نمایشگر OLED و پردازنده‌ی هفت نانومتری بهینه‌ی خود، از این قاعده مسثتنی نباشد. کالبدشکافی iFixit‌ نشان می‌دهد که فبلت هواوی به‌لطف ظرفیت ۱۶.۰۴ وات‌ساعتی باتری خود از نسل پیشین خود، آیفون XS Max و گلکسی نوت ۹ به‌ترتیب با ظرفیت‌های ۱۵.۲۸، ۱۲.۰۸ و ۱۵.۴ وات‌ساعتی، در جایگاه بالاتری قرار می‌گیرد.

 چینی‌ها می‌گویند که در کنار ظرفیت بالای باتری، سیستم مدیریت انرژی مبتنی بر هوش مصنوعی میت ۲۰ پرو با تخصیص بهینه‌ی منابع و پایش الگوی رفتاری کاربر، شارژدهی این گوشی هوشمند را در طول روز با کاربری‌های عادی و چندرسانه‌ای ممکن می‌کند، حال باید دید که پرچم‌دار جدید هواوی در عمل چه نمایشی را از خود به‌جا می‌گذارد. ما برای ارزیابی کارکرد باتری، آزمون‌های متداول دیجیتال مارک را روی گوشی اجرا کردیم. توجه کنید که هواوی در تنظیمات باتری، اسلایدر Performance را نیز قرار داده است که در عمل با فعال‌سازی آن، تمام پتانسیل پردازنده به‌کار گرفته می‌شود؛ بدین ترتیب گوشی حرارت بیش‌تری را تولید می‌کند و طول‌عمر باتری کم‌تری را نیز در اختیار کاربر قرار می‌دهد، بنابراین ما در تمامی آزمون‌ها، اسلایدر یادشده را غیرفعال کردیم؛ اما برای نمایش تفاوت‌ عملکردی باتری، آزمون GFXBench را در دو حالت به اجرا در آوردیم که در ادامه نتیجه‌ی حاصل را مشاهده خواهید کرد.

در نخستین گام، رزولوشن نمایشگر را روی حالت فول‌ اچ‌دی و روشنایی آن را روی عدد ۲۰۰ نیت تنظیم کردیم، سپس یک ویدیوی HD را در شرایطی به‌صورت مداوم با گوشی پخش کردیم که تمام اتصالات بی‌سیم دستگاه و صدای خروجی اسپیکر در آن قطع شده بود، میت ۲۰ پرو در این شرایط موفق به شارژدهی تا ۱۴ ساعت و ۱۷ دقیقه شد که هم‌سطح با آیفون XS Max است و عدد بسیار مطلوبی محسوب می‌شود. در بخش دوم نوبت به اجرای آزمون‌های نرم‌افزاری باتری می‌رسد، ما در این قسمت از بنچمارک‌های GeekBench ،PCMark‌ و GFXBench استفاده می‌کنیم که نمونه‌ی اول، یکی از گزینه‌های توانمند در شبیه‌سازی استفاده‌ی روزمره‌ی کاربران از گوشی‌ها است و دو مورد دیگر، عملکرد باتری را با تحت فشار قرار دادن پردازنده‌ی دستگاه می‌سنجند. شما در جدول زیر می‌توانید نتایج حاصل را مشاهده کنید:

همان‌طور که از نتایج برمی‌آید، میت ۲۰ پرو در زمینه‌ی شارژدهی عملکرد شگفت‌انگیزی از خود به نمایش می‌گذارد. پرچم‌دار هواوی چه در کاربری‌های روزمره، چه پردازش‌های سنگین، می‌تواند مدت‌زمان بیش‌تری نسبت به پرچم‌داران اپل و سامسونگ، کاربر را همراهی کند. در حالت کلی، برای شخصی با استفاده‌ی نیمه‌سنگین، می‌توان تا دو روز شارژدهی را نیز برای فبلت هواوی متصور بود.

ما برای ارزیابی شارژدهی باتری، در وضعیت تحت فشار، آزمون GFXBench را در هر دو حالت فعال و غیرفعال تنظیمات عملکرد، اجرا کردیم و همان‌طور که مشاهده می‌کنید، با فعال‌سازی حالت Performance، نه‌تنها فریم‌ها با وضعیت بسیار ناپایداری پردازش می‌شوند، بلکه شارژدهی دستگاه پایین‌ می‌آید و دما دستگاه به‌شدت افزایش پیدا می‌کند.

پرچم‌دار جدید هواوی از نسخه‌ی جدید فناوری شارژ سریع این شرکت با نام SuperCharge‌ استفاده می‌کند، این فناوری اجازه‌ی شارژ گوشی با توان فوق‌العاده‌ی ۴۰ واتی را می‌دهد، در فناوری جدید، به‌جای شدت جریان، ولتاژ افزایش یافته است، بنابراین حین شارژ، باتری میت ۲۰ پرو گرم خواهد شد؛ اما چینی‌ها با اشاره به دریافت گواهی TUV، هرگونه نگرانی در این خصوص را بی‌مورد می‌دانند.

شارژر همراه میت ۲۰ پرو در یکی از سه حالت ۵ ولت / ۲ آمپر، ۹ ولت / ۲ آمپر یا ۱۰ ولت / ۴ آمپر می‌تواند به انجام وظیفه بپردازد. پرچم‌دار جدید Huawei ظرف مدت ۳۰ دقیقه به میزان ۷۴ درصد شارژ می‌وشد و طی ۶۰ دقیقه، شارژ باتری آن از صفر به ۱۰۰ درصد می‌رسد که با توجه ظرفیت ۴۲۰۰ میلی‌آمپرساعتی باتری، عملکردی بی‌نظیر به‌حساب می‌آید.

در کنار فناوری شارژ سریع فوق‌العاده، Mate 20 Pro از شارژ بی‌سیم سریع ۱۵ واتی نیز بهره می‌برد که بالاتر از رقیبی همچون آیفون XS Max به‌حساب می‌آید. علاوه‌بر موارد یادشده، پرچم‌دار جدید هواوی قابلیتی منحصربه‌فرد به‌نام Wireless reverse charging را ارائه می‌دهد که به‌موجب آن می‌توان از میت ۲۰ پرو به‌عنوان یک پاوربانک با قابلیت شارژ بی‌سیم استفاده کرد؛ بنابراین چنانچه شارژ باتری آیفون یا گلکسی دوستتان به اتمام رسید، می‌توانید به آن‌ها کمک کنید!

جمع‌بندی

میت ۲۰ پرو انبوهی از دستاوردهای فنی است و می‌توان آن را یکی از نوآورانه‌ترین محصولاتی دانست که در سال ۲۰۱۸ پا به میدان گذاشت؛ در شرایطی که اپل گوشی‌های جدید خود را صرفا با بهبود در سخت‌افزار روانه‌ی بازار کرد و سامسونگ نیز تغییرات شگرفی در گلکسی نوت ۹ نسبت به آنچه گلکسی اس ۹ پلاس ارائه می‌دهد، به‌وجود نیاورد، هواوی از محصولی پرده برداشت که یکی از بهترین دوربین‌های حال حاضر دنیا را در بطن خود دارد، سیستم تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی و حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر را به‌صورت هم‌‌زمان در اختیار کاربر قرار می‌دهد و می‌توان از آن برای شارژ پرچم‌داران دیگر نیز بهره برد!

عضو جدید خانواده‌ی میت پیشرفت‌های بسیاری نسبت به میت ۱۰ پرو داشته است، ضمن اینکه به‌لطف پردازنده‌ی هفت نانومتری جدید و ارتقاء دوربین سه‌گانه‌ی پی ۲۰ پرو، برای پرچم‌دار فعلی سری P نیز یک به‌روزرسانی تمام‌عیار محسوب می‌شود. به‌سختی می‌توان ایرادی از پرچم‌دار جدید هواوی گرفت؛ اما شاید مشکل لمس تصادفی لبه‌های نمایشگر، نرخ پایین اجرای انیمیشن‌های ناوبری و ضعف اسپیکر نسبت به رقبا، اصلی‌ترین نقص‌های این محصول باشند، امیدواریم تا هواوی با به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری، دو مورد نخست را مرتفع کند.

در پایان از شما دعوت می‌کنیم برای اطلاع از قیمت گوشی، مشخصات فنی و مقایسه‌‌ی آن با دیگر محصولات به دیتابیس محصولات دیجیتال مارک مراجعه کنید. انواع گوشی‌های سامسونگ، اپل، هواوی، شیائومی و برندهای دیگر در این بخش در دسترس شما خواهند بود.