بررسی می ۱۱ لایت شیائومی – دیجیتال مارک

همان‌طور که از نام آن برمی‌آید، می ۱۱ لایت، درحقیقت نسخه‌‌ای ضعیف‌شده از می ۱۱، پرچم‌دار کنونی شیائومی است که در نگاه نخست تمام پیش‌نیازهای یک میان‌رده‌ی کارآمد را در بطن خود دارد؛ اما آیا شیائومی می ۱۱ در عمل نیز می‌تواند انتظاراتمان را برآورده کند؟

طراحی پرچمدارگونه، نمایشگر OLED با نرخ نوسازی ۹۰ هرتزی، اندروید ۱۱، تراشه‌ی ۸ نانومتری اسنپدراگون ۷۳۲G، رم ۸ یا ۶ گیگابایتی، اسپیکرهای استریو و وزن بسیار سبک‌ِ می ۱۱ لایت از جمله‌ی مهم‌ترین ویژگی‌های این گوشی هوشمند به‌حساب می‌آیند. با بررسی میان‌رده‌ی جذاب شیائومی همراه دیجیتال مارک باشید.

طراحی و کیفیت ساخت می ۱۱ لایت

پیش از به‌دست گرفتن می ۱۱ لایت، ظاهر پرچمدارگونه و DNA مشترک آن با گوشی هوشمند شیائومی می ۱۱، مهم‌ترین مشخصه‌ی ظاهری آن به‌نظر می‌رسد؛ اما به‌محض آنکه می ۱۱ لایت را به‌دست می‌گیرید، وزن و ضخامت بسیار کم این گوشی هوشمند بیش‌از هرچیز دیگری در کانون توجهتان قرار خواهد گرفت. وزن ۱۵۷ گرمی و ضخامتی ۶٫۸ میلی‌متری، می ۱۱ لایت را در ردیف خوش‌دست‌ترین گوشی‌های هوشمند بازار قرار می‌دهد.

پنل پشتی می ۱۱ لایت، شیشه‌ای، تخت و با سازنده‌ای نامعلوم است؛ درحالی‌که فریم دورتادور گوشی جنسی پلاستیکی دارد. می ۱۱ لایت در سه رنگ مشکی، صورتی و آبی به‌فروش می‌رسد که از بین آن‌ها تنها رنگ مشکی (مدل مورد بررسی دیجیتال مارک)، براق و دو مورد دیگر مات هستند. اگر قصد خرید می ۱۱ لایت با رنگ مشکی را دارید، حتما از قاب استفاده کنید؛ چراکه بدنه‌ی براقش، حالتی آینه‌ای دارد و به‌‌سادگی آثار انگشت و چربی دست را جذب می‌کند.

ماژول سه‌گانه‌ی دوربین که به‌دلیل فاصله‌ی زیاد بین لنزها ابعاد چندان کوچکی ندارد و نسبتا قطور است؛ به‌طوری‌که حین استفاده روی سطح میز، گوشی لق می‌خورد. شیائومی با استفاده از برآمدگی مشابه می ۱۱، می‌خواهد القا کند که می ۱۱ لایت از دوربینی در سطح دستگاه‌های پرچم‌دار بهره می‌برد؛ اما آیا واقعا چنین است؟!

حسگر اثرانگشت ادغام‌شده با کلید پاور و کلیدهای تنظیم صدا در لبه‌ی سمت راست، میکروفن دوم و حسگر مادون قرمز در لبه‌ی بالایی و بلندگو، میکروفن مکالمه، درگاه شارژ USB 2.0 Type-C و شکاف هیبریدی سیمکارت/کارت حافظه‌ی microSD در لبه‌ی پایینی می ۱۱ لایت قرار دارند. متأسفانه از جک هدفون ۳٫۵ میلی‌متری هدفون خبری نیست؛ اما شیائومی گوشی را به‌همراه تبدیل USB-C به جک هدفون عرضه می‌کنند.

۸۵٫۳ درصد از نمای جلویی می ۱۱ لایت، دراختیار نمایشگر ۶٫۵ اینچی با حفره‌ای کوچک برای میزبانی از دوربین سلفی و حاشیه‌های باریک قرار دارد؛ البته حاشیه‌ی پایینی نمایشگر اندکی قطورتر است. از نمایشگر OLED می ۱۱ لایت لایه‌ای از جنس گوریلا گلس ۵ محافظت می‌کند که روی کاغذ مقاومت خوبی در برابر خراشیدگی دارد؛ اما شما ریسک نکنید و می ۱۱ لایت را به‌همراه محافظ نمایشگر بخرید.

مابینِ فریم دستگاه و پنل جلویی، نواری پلاستیکی به‌چشم می‌خورد که در بخش بالایی آن، اسپیکر مکالمه قرار گرفته است؛ باوجوداینکه از دیدگاه ما شیائومی می‌توانست چراغ اعلانات را در همین نوار بگنجاند، به‌نظر می‌رسد چینی‌ها از این اقدام دریغ کرده‌اند و کاربر باید برای اطلاع از دریافت اعلانات، به نمایشگر گوشی اکتفا کند.

صفحه‌نمایش و اسپیکر می ۱۱ لایت شیائومی

پنل نمایشگر ۶٫۵ اینچی می ۱۱ لایت از نوع AMOLED است و باتوجه به وضوح ۲۴۰۰ × ۱۰۸۰ پیکسل، تراکم پیکسلی ۴۰۲ پیکسل‌براینچ، پشتیبانی از محتوای HDR10 و رنگ‌های ۱۰ بیتی به‌همراه نرخ نوسازی ۹۰ هرتزی و نرخ نمونه‌گیری لمسی ۲۴۰ هرتز، به‌نظر می‌رسد که حداقل روی کاغذ، می ۱۱ لایت یکی از بهترین نمایشگرها را بین دستگاه‌های میان‌رده دارد.

پشتیبانی از عمق رنگ ۱۰ بیتی به‌مفهوم آن است که نمایشگر OLED می ۱۱ لایت قابلیت نمایش یک میلیارد رنگ را دارد. شیائومی می‌گوید می ۱۱ لایت از محتوای HDR با استاندارد HDR10 نیز پشتیبانی می‌کند، از سوی دیگر با دریافت به‌به‌روزرسانی MIUI 12.0.8، میان‌رده‌ی چینی، گواهی Widevine L1 را برای استریم محتوای HDR بدون محدودیت رزولوشن را نیز دریافت کرد.

می ۱۱ لایت دو حالت ۶۰ یا ۹۰ هرتز را برای نرخ نوسازی نمایشگر دراختیار کاربر قرار می‌دهد؛ اما حتی با انتخاب حالت ۹۰ هرتز، چنانچه نمایشگر را لمس نکنید یا در حال تماشای ویدئو باشید، نرخ نوسازی به ۶۰ هرتز کاهش می‌یابد.

از میانِ پروفایل‌های رنگی موجود در تنظیمات می ۱۱ لایت، دو حالت Auto و Saturated فضای رنگی گسترده‌ی DCI P3 را به‌طور کامل پوشش می‌دهند و حالت Original، پوشش کاملی از فضای رنگی محدودتر sRGB دارد. رنگ‌ها در پروفایل‌های Auto و Saturated دقتی متوسط دارند و به سردی متمایل هستند؛ حالت Original Color، خطای میانگین بسیار مناسبِ ۱٫۵ را دارد؛ اما در این حالت، رنگ‌ها گرم‌تر هستند و ته‌مایه‌ای از رنگ قرمز به‌ویژه در رنگ سفید به‌چشم می‌آید.

در آزمایش‌های دیجیتال مارک، در شرایطی که نیمی از نمایشگر روشن باشد، بیشینه‌ی روشنایی در حالت تنظیم دستی به ۶۴۵ نیت و در حالت خودکار به ۱۱۰۰ نیت می‌رسد. حداقل روشنایی نمایشگر نیز به عدد ۳٫۳۷ نیت می‌رسد؛ بنابراین می ۱۱ لایت در محیط‌های پرنور خوانایی بسیار خوبی دارد؛ اما در محیط‌های تاریک شاید به‌اندازه‌ی بهترین‌های بازار، تجربه‌ی آسوده‌ای برای چشمانتان به‌ارمغان نیاورد.

اسپیکرهای استریوی می ۱۱ لایت در زمینه‌ی صدا تجربه‌ای متفاوت را برایتان رقم خواهند زد. نتیجه‌ی بررسی دیجیتال مارک درخصوص بلندگوهای میان‌رده‌ی شیائومی، در «حجم صدای مطلوب» و «کیفیت رضایت‌بخش» خلاصه می‌شود؛ اما تجربه‌ی هم‌زمان این دو مشخصه در می ۱۱ لایت ممکن نیست و کاربر مادامی از کیفیت رضایت‌بخش بهره‌مند خواهد بود که حجم صدا را کمتر از ۹۰ درصد تنظیم کند؛‌ چراکه بلندگوی بالایی می ۱۱ لایت در پخش باکیفیت صدا در بالاترین سطح ناتوان است.

 نرم‌افزار و رابط کاربری می ۱۱ لایت شیائومی

می ۱۱ لایت شیائومی به‌صورت پیش‌فرض از اندروید ۱۱ و رابط کاربری اختصاصی MIUI 12 بهره می‌گیرد؛ اما به‌احتمال بسیار زیاد این گوشی به‌زودی به‌روزرسانی MIUI 12.5 را نیز دریافت می‌کند.

رابط کاربری MIUI 12 شیائومی بیش‌ازپیش روی تنظیمات حریم خصوصی تمرکز می‌کند و درمقایسه‌با نسخه‌ی گذشته‌اش، تغییرات ظاهری درخوری را تجربه می‌کند. اگر قصد آشنایی بیشتر با این نسخه از رابط کاربری اختصاصی شیائومی را دارید، به بررسی رابط کاربری MIUI 12 نگاهی بیاندازید.

عملکرد سخت‌افزار، تجربه بازی و باتری می ۱۱ لایت شیائومی

شیائومی می ۱۱ لایت درست‌مانند برادرش پوکو X3 از تراشه‌ی میان‌رده‌ی اسنپدراگون ۷۳۲G قدرت می‌گیرد. این تراشه نسخه‌ای به‌روزشده از Snapdragon 730G به‌شمار می‌آید که درمقایسه‌با آن، ۱۵ درصد عملکرد بهتر GPU را به‌ارمغان می‌آورد و عملکرد بهینه‌تری در اجرای بازی‌ها به‌نمایش می‌گذارد، از سوی دیگر هسته‌های قدرتمند CPU‌ نیز با ۱۰۰ مگاهرتز فرکانس بیشتری کار می‌کنند. اسنپدراگون ۷۳۲G صرف‌نظر از برتری جزئی در فرکانس GPU یا تفاوت در ساختار کش‌ها، با تراشه‌ی اسنپدراگون ۷۲۰G یکسان است.

مطابق‌انتظار از اتصال ۵G‌ خبری نیست و می ۱۱ لایت با مودم X15 تنها قابلیت اتصال به شبکه‌های LTE با حداکثر سرعت دانلود ۸۰۰ مگابیت‌برثانیه را دارد؛ البته فقدان قابلیت ۵G حداقل تا چند سال آینده برای کاربران ایرانی اهمیت چندانی ندارد. می ۱۱ لایت با تراشه‌ی اسنپدراگون ۷۳۲G تنها با شبکه‌های Wi-Fi 5 سازگاری دارد.

شیائومی می ۱۱ لایت در سه نسخه‌ی ۶ | ۶۴، ۶ | ۱۲۸ و ۸ | ۱۲۸ گیگابایتی با رم LPDDR4X و حافظه‌ی ذخیره‌سازی UFS 2.2 به‌فروش می‌رسد و البته امکان ارتقاء حافظه با کارت microSD را نیز به کاربر می‌دهد. ما نسخه‌ی مجهز به ۶ گیگابایت رم و ۱۲۸ گیگابایت حافظه را دراختیار داشتیم و به مشکلی خاصی از لحاظ چندوظیفگی برنخوردیم.

مطابق انتظار، شیائومی می ۱۱ لایت در بنچمارک‌ها عملکرد بسیار نزدیکی به پوکو X3 دارد، این میان‌رده‌ی جذاب درمقایسه‌با گلکسی A52 مدل ۴G با اختلافی ۸ درصدی در پردازش‌های گرافیکی و ۱۵ در پردازش‌های CPU-محور پیش می‌افتد؛ اما در آزمون PCMark که معیاری برای ارزیابی تجربه‌ی کاربری روزمره است، با ۵ درصد اختلاف در سطح پایین‌تری از حریف کره‌ای قرار می‌گیرد.

برای ارزیابی تجربه‌ی بازی با شیائومی می ۱۱ لایت، سه بازی محبوب Asphalt 9 و PUBG Mobile و CoD Mobile را انتخاب کردیم. بازی Asphalt 9 با نرخ فریم بین ۲۵ تا ۳۰ فریم‌برثانیه و تنظیمات High Quality اجرا می‌شود؛ بهترین تنظیمات در دسترس برای بازی PUBG، گرافیک و نرخ فریم High هستند، در این حالت، می ۱۱ لایت بازی را با نرخ حدودی ۳۰ فریم‌برثانیه اجرا می‌کند؛ اما با انتخاب گرافیک Balanced و نرخ Ultra، بازی با گرافیک ضعیف‌تر و نرخ ۳۵ تا ۴۰ فریم‌برثانیه اجرا می‌شود.

بازی محبوب CoD Mobile روی می ۱۱ لایت، در بهترین حالت، گرافیک و نرخ Very High را قرار می‌دهد؛ در این شرایط، نرخ فریم بازی ممکن است بین ۵۰ تا ۶۰ فریم‌برثانیه تغییر کند؛ اما با کاهش سطح گرافیک به High، می‌توان نرخ فریم را روی حالت Max قرار داد، در این شرایط بازی با نوسان کمتری نرخ فریم نزدیک به ۶۰ فریم‌برثانیه را ارائه می‌دهد.

مهندسان شیائومی برای تأمین انرژی موردنیاز می ۱۱ لایت، باتری نه‌چندان حجیم ۴۲۵۰ میلی‌آمپرساعتی از نوع لیتیوم-پلیمر در نظر گرفته‌اند. شیائومی می‌گوید ظرفیت باتری می ۱۱ لایت برای ۱۶ ساعت پخش ویدئو یا ۱۰۱ ساعت پخش موسیقی کافی خواهد بود. چینی‌ها میان‌رده‌ی جدیدشان را با شارژر ۳۳ واتی به‌فروش می‌رسانند، این شارژ برای پر کردن باتری به یک ساعت زمان نیاز دارد.

آزمایش شارژدهی گوشی‌های هوشمند در بررسی‌های دیجیتال مارک طی دو تست پخش فیلم و PCMark صورت می‌گیرد که در هر دوی آن‌ها، روشنایی روی ۲۰۰ نیت (اسلایدر روشنایی می ۱۱ لایت در حدود ۷۰ درصد) تنظیم شده و کلیه‌ی اتصالات بی‌سیم به‌همراه خروجی اسپیکر قطع می‌شوند.

می ۱۱ لایت در اغلب اپ‌ها، مادامی‌که انگشت صفحه را لمس نکرده باشد، نرخ نوسازی را روی ۶۰ هرتز نگه می‌دارد، از همین رو، میان‌رده‌ی شیائومی در آزمون پخش مداوم ویدئو که با اپلیکیشن Photos گوگل انجام می‌شود، نتایج مشابهی را با صفحه‌نمایش ۹۰ یا ۶۰ هرتز به‌دست می‌آورد. در هر صورت ۱۶ ساعت و ۴۰ دقیقه پخش مداوم ویدئو، می ۱۱ لایت را در جایگاه بسیار خوبی قرار می‌دهد.

در آزمون PCMark، به‌خوبی می‌توانیم تأثیر استفاده از نرخ نوسازی ۶۰ یا ۹۰ هرتز بر شارژدهی را مشاهده کنیم؛ چنانچه بخواهید از می ۱۱ لایت با نرخ ۹۰ هرتز استفاده کنید، گوشی در کاربری‌های روزمره، بیش از ۹ ساعت و ۵۵ دقیقه نخواهد آورد؛ اما با کاهش نرخ نوسازی به ۶۰ هرتز، بیش از ۲ ساعت بر شارژدهی می ۱۱ لایت افزوده می‌شود.

دوربین می ۱۱ لایت شیائومی

دوربین می ۱۱ لایت شیائومی را ترکیب دوربین اصلی ۶۴ مگاپیکسلی، دوربین فوق‌عریض ۸ مگاپیکسلی و دوربین ماکرو ۵ مگاپیکسلی تشکیل می‌دهند؛ نسخه‌ی پرچم‌دار این گوشی، یعنی می ۱۱ شیائومی نیز از همین ترکیب برای ثبت عکس بهره می‌گیرد با این تفاوت که حسگرهای یادشده در آن به ترتیب ۱۰۸، ۱۳ و ۵ مگاپیکسلی هستند.

دوربین واید می ۱۱ لایت، از حسگر ۱.۹۷/۱ اینچی S5KGW3 سامسونگ با پیکسل‌های ۰٫۷ میکرومتری بهره می‌برد که یک لنز ۲۶ میلی‌متری با دیافراگم f/1.8 و فناوری فوکوس خودکار تشخیص فاز آن را برای ثبت تصویر همراه می‌کنند؛ اما متأسفانه از لرزشگیر اپتیکال تصویر خبری نیست.

حسگر ۶۴ مگاپیکسلی دوربین اصلی، به کمک فیلتر رنگی تتراسل (Quad Bayer) با تجمیع هر چهار پیکسل، به‌صورت پیش‌فرض تصاویر ۱۶ مگاپیکسلی ثبت می‌کند. در کمال تعجب تصاویر ۶۴ مگاپیکسلی که می ۱۱ لایت ثبت می‌کند تفاوت بسیار اندکی با تصاویر ۱۶ مگاپیکسلی دارند؛ تا حدی که ما استفاده از حالت ۶۴ مگاپیکسلی را به‌دلیل افزایش تقریبا دوبرابری حجم و افزایش نه‌چندان چشمگیرِ جزئیات عکس‌ها، به‌صرفه نمی‌دانیم.

گالری تصاویر دوربین اصلی می ۱۱ لایت شیائومی در نور مناسب و کم

تصاویری که دوربین اصلی می ۱۱ لایت شیائومی در روشنایی روز ثبت می‌کند، سطح جزئیاتی رضایت‌بخش و گستره‌ی دینامیکی مطلوبی دارد. رنگ‌ها در عموم مواقع نزدیک به واقعیت ثبت می‌شوند؛ اما در برخی شرایط، اغراق بیش‌ازحد موجب از دست رفتن جزئیات در بخش‌هایی از تصویر با رنگ‌های روشنی چون قرمز و سبز می‌شود.

بدیهی است که در محیط‌های کم‌نور، جزئیات تصاویری که دوربین اصلی می ۱۱ لایت ثبت می‌کند کاهش و نویزها تا حد زیادی افزایش یابند؛ اما حالت Night می‌تواند تا حدی از این افت کیفیت تصویر را جبران کند. حالت Night در می ۱۱ لایت، در تشخیص منابع نوری و کنترل جزئیات از دست رفته در اطراف منابع نوری عملکرد خوبی دارد و به همین سبب جزئیات بیشتری را از سوژه‌ها نمایان می‌کند؛ اما تلاش الگوریتم نرم‌افزاری دستگاه برای کاهش نویز، موجب سافت شدن تصویر می‌شود.

گالری تصاویر دوربین فوق‌عریض می ۱۱ لایت شیائومی در نور مناسب و کم

چینی‌ها وظیفه‌ی ثبت تصاویر فوق‌عریض را در می ۱۱ لایت به حسگر کوچکِ ۴/۱ اینچی IMX355 سونی محول کرده‌اند که پشت لنز ۱۶ میلی‌متری با f/2.2 به انجام وظایف خود می‌پردازد و متأسفانه همچنان از فوکوس خودکار و لرزشگیر اپتیکال در آن خبری نیست.

مطابق انتظار دوربین فوق‌عریض تصاویری با جزئیات کمتر، گستره‌ی دینامیکی اندکی محدودتر و نویز بیشتر ثبت می‌کند؛ اما اگر در محیطی با شرایط نوری مناسب باشید، عکس‌های دوربین فوق‌عریض نیز می‌تواند رضایتتان را جلب کند.

در محیط‌هایی با نورِ کم، دوربین فوق‌عریض تصاویر را با سطح جزئیات بسیار پایین و نویزهای بسیار زیادی ثبت می‌کند؛ اما خوش‌بختانه حالت Night در دوربین فوق‌عریض نیز قابل استفاده است. به‌نظر می‌رسد که حالت Night در دوربین فوق‌عریض عملکرد بهتری از خود به‌نمایش می‌گذارد و بدون سافت کردن بیش‌از حد، نویزهای تصویر را تا حد قابل توجهی کنترل می‌کند و جزئیات را بهبود می‌بخشد.

گالری تصاویر دوربین ماکرو می ۱۱ لایت شیائومی

دوربین ماکروی می ۱۱ لایت شیائومی از حسگر ۵/۱ اینچی S5K5E9 سامسونگ با پیکسل‌های ۱٫۱۲ میکرومتری یک لنز تله‌ماکرو ۴۹ میلی‌متری با f/2.4 تشکیل شده است. وجود فوکوس خودکار با کنتراست که امکان فوکوس در فاصله‌ی ۳ تا ۷ سانتی‌متری را به کاربر می‌دهد، خبر بسیار خوبی می‌دانیم.

عملکرد دوربین ماکرو را نمی‌توان ایده‌ئال دانست؛ اما این‌بار به‌دلیل محدوده‌ی فوکوس وسیع‌تر، کنترل نویزِ بهتر و سطح جزئیات مطلوب می‌خواهیم از صفت «ناکارآمد» برای دوربین ماکروی می ۱۱ لایت استفاده نکنیم.

گالری تصاویر پرتره و سلفی می ۱۱ لایت شیائومی

در ترکیب دوربین‌های می ۱۱ لایت شیائومی، خبری از حسگری موسوم به عمق‌سنج نیست؛ بنابراین در ثبت تصاویر پرتره، تمام بار جداسازی سوژه از پس‌زمینه بر عهده‌ی الگوریتم نرم‌افزاری می ۱۱ لایت است. باید اعتراف کرد باوجوداینکه از قطعه‌ی سخت‌افزاری برای تشخیص عمق خبری نیست، سوژه در تصاویر پرتره به‌خوبی از پس‌زمینه جدا می‌شود.

دوربین سلفی می ۱۱ لایت از حسگر ۱۶ مگاپیکسلی و ۳/۱ اینچی IMX471 سونی با پیکسل‌های ۱٫۰ میکرومتری، فیلتر رنگی Quad Bayer و لنز ۲۵ میلی‌متری با f/2.5 بهره می‌برد که در کمال تعجب به‌صورت پیش‌فرض عکس‌هایی ۱۶ مگاپیکسلی ثبت می‌کند. استفاده از فیلتر رنگی Quad Bayer برای ثبت تصاویر ۱۶ مگاپیکسلی را رفتار عجیبی از سوی شیائومی می‌دانیم؛ اما درهرصورت عکس‌هایی که دوربین سلفی ثبت می‌کند جزئیات کم، گستره‌ی دینامیکی محدود و نویزهای زیادی دارند.

جمع‌بندی و مقایسه می ۱۱ لایت شیائومی با رقبا

شیائومی می ۱۱ لایت تقریبا در هر زمینه‌ای به‌نسبت برچسب قیمتی‌اش عالی ظاهر می‌شود؛ میان‌رده‌ی جدید چینی‌ها با بدنه‌ی شیشه‌ای، وزن ۱۵۷ گرمی و ضخامت ۶٫۸ میلی‌متری، یکی از خوش‌دست‌ترین و سبک‌ترین گوشی‌های حال حاضر به‌شمار می‌آید، نمایشگر OLED دستگاه با نرخ نوسازی ۹۰ هرتزی و حساسیت لمسی ۲۴۰ هرتزی، لذت تجربه‌ی کاربری را دوچندان می‌کند و اسپیکرهای استریو با صدای فراگیرشان بر کیفیت تجربه‌ی چندرسانه‌ای دستگاه می‌افزاید.

می ۱۱ لایت در زمینه‌ی عکاسی تجربه‌ی رضایت‌بخشی به‌ارمغان می‌آورد؛ اما در زمینه‌ی شارژدهی در سطح بهترین‌های بازار قرار نمی‌گیرد.

در حال حاضر مهم‌ترین رقبای می ۱۱ لایت را دو دستگاه گلکسی A52 مدل ۴G‌ و گلکسی A42 از سامسونگ و گوشی هوشمند وان پلاس نورد N10‌ می‌دانیم که از بین آن‌ها دو مدل گلکسی A42 و نورد N10 روی کاغذ از پردازنده‌ی گرافیکی قوی‌تر و هسته‌های پردازشی جدیدتری بهره می‌برند و به‌موجب رابط کاربری سرراست‌تر و ساده‌ترشان، تجربه‌ی کاربری روزمره‌ای بهتری داشته باشند؛ اما از سوی دیگر، نمایشگر آن‌ها یا به‌لحاظ نوع پنل (نورد N10) یا نرخ نوسازی (A42) هم‌سطح میان‌رده‌ی شیائومی نیست.