بررسی نوا ۲ پلاس هواوی در دیجیتال مارک

در سال‌های اولیه‌ی ورود هواوی به دنیای موبایل، کمتر کسی فکر می‌کرد این کمپانی به سومین تولیدکننده‌ی بزرگ گوشی‌‌ هوشمند در جهان مبدل شود. بازار بزرگ چین به‌عنوان اولین هدف تجاری هواوی، این روزها محلی برای خودنمایی شرکت‌های بزرگ و کوچک شده؛ به‌طوری که رقابت با همین شرکت‌های نوپا نیز در این بازار به یک چالش تبدیل شده است. فعالیت‌های برون مرزی هواوی، برگ برنده‌ی اصلی این شرکت در رقابت با شرکت‌های دیگر چینی است. هواوی در حال حاضر ۱۶ مرکز تحقیق و توسعه در سراسر جهان دارد و با بیش از ۱۸۰ هزار کارمند، یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های فعال در این بخش به شمار می‌رود.

بازار گوشی‌های هوشمند را می‌توان به سه دسته‌ی اصلی پرچم‌داران، میان‌رده‌ها و گوشی‌های پایین‌رده تقسیم کرد. بازار میان‌رده‌ها، شلوغ‌ترین بخش از بازار گوشی‌های هوشمند است؛ به‌طوری که گاهی اوقات شرکت‌ها چندین خانواده از گوشی‌های خود را به این بخش از بازار اختصاص می‌دهند. هواوی در سال‌های اخیر به لطف میان‌رده‌های متنوع خود، به یک بازیگر مهم در این بخش از بازار تبدیل شده است.

هواوی در IFA 2016 سری جدیدی از میان‌رده‌های خود با نام نوا و نوا پلاس را رونمایی کرد. نوا و نوا پلاس به ترتیب گوشی‌هایی ۵ و ۵.۵ اینچی بودند که هواوی در طراحی آن‌ها از نکسوس ۶ پی و گوشی‌های سری میت خود الهام گرفته بود. حال تقریبا یک سال پس از رونمایی این دو گوشی، هواوی نسل جدید این گوشی‌ها را معرفی و عرضه کرده است.

نوا ۲ پلاس با تکیه بر ویژگی‌های ممتاز خود برای به چالش کشیدن میان‌رده‌های ساخت سامسونگ پای به میدان گذاشته است. بهره‌مندی از ۴ گیگابایت رم، ۶۴ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی، نمایشگر ۵.۵ اینچی IPS در کنار دوربین دوگانه و دوربین سلفی ۲۰ مگاپیکسلی، نوا ۲ پلاس را به رقیبی جدی برای گوشی‌های سری A سامسونگ مبدل کرده است. پیش از شروع بررسی نوا ۲ پلاس نگاهی به مشخصات سخت‌افزاری این گوشی و مقایسه‌ی آن با گوشی نسل گذشته‌ی این سری خواهیم داشت.

گوشی هوشمند نوا ۲ پلاس توسط دفتر هواوی در ایران برای بررسی در اختیار دیجیتال مارک قرار گرفته است.

مشخصات فنی

طراحی

در نگاه اول به نوا ۲ پلاس آنچه توجه شما را به خود جلب خواهد کرد، شباهت این گوشی به آیفون ۷ پلاس است. هواوی در نوا و نوا پلاس به ترتیب از زبان طراحی نکسوس ۶ پی و سری میت استفاده کرده بود؛ اما نسل جدید به پرچم‌داران سری پی این شرکت شبیه‌تر است.

هواوی برای ساخت بدنه‌ی فلزی نوا ۲ پلاس از آلیاژ آلومینیوم و منیزیم استفاده کرده است. استفاده از این آلیاژ و تکنیک سی‌ان‌سی دقیق برای ساخت بدنه‌ی یکپارچه‌ی نوا ۲ پلاس باعث شده با یکی از بهترین‌ میان‌رده‌ها از نظر کیفیت ساخت روبرو باشیم.

نوا ۲ پلاس ۹ گرم نسبت به نوا پلاس سنگین‌تر شده است؛ از این رو این گوشی ۱۶۹ گرمی را نمی‌توان یک گوشی سبک دانست. نمایشگر نوا ۲ پلاس تقریبا ۷۷ درصد از سطح جلوی گوشی را پوشانده که تقریبا مشابه رقبا است؛ این درصد تقریبا برای اکثر میان‌رده‌ها یکسان است و هنوز تولیدکنندگان از نسبت نمایشگر به بدنه‌ی بالا در این گوشی‌ها استفاده نکرده‌اند. حاشیه‌های کناری نمایشگر بسیار اندک هستند؛ با این حال حاشیه‌های بالایی و پایینی دستگاه مانع از دستیابی به درصدهای بالا شده‌اند. طبق اعلام هواوی، حاشیه‌ی کنار نمایشگر تنها ۱.۶ میلی‌متر هستند. پشت گوشی در لبه‌ها انحنادار طراحی شده است، این مسئله علاوه بر کمک به زیبایی هرچه بیشتر دستگاه، به قرارگیری ساده‌تر آن در دست نیز کمک می‌کند.

نوا ۲ پلاس تنها ۶.۹ میلی‌متر ضخامت دارد که از این نظر نیز نسبت به نسل قبل بهبود یافته است. در نوا ۲ پلاس خبری از فریم جداگانه نیست و بخش فلزی پشت گوشی به‌صورت یکپارچه تا جلوی گوشی کشیده شده‌ است؛ برخلاف پشت دستگاه که رنگ ماتی دارد لبه‌های گوشی براق هستند و این مسئله جلوه‌ی خاصی به گوشی بخشیده است. هواوی در نحوه‌ی قرار دادن نوارهای پلاستیکی پشت نوا ۲ پلاس هیچ خلاقیتی از خود نشان نداده است و شاهد چینشی مشابه آیفون‌های اپل هستیم؛ این نوار هم‌رنگ بخش فلزی است و چندان به چشم نمی‌آید. دوربین دوگانه‌ی گوشی کمی از سطح دستگاه بیرون زده‌ است؛ اما میزان آن به اندازه‌ای نیست که بتوان آن را یک نقص جدی برای گوشی به حساب آورد.

بدنه‌ی فلزی دستگاه اثر انگشت را به خود می‌گیرد و حتی با وجود مات بودن گوشی، به خوبی به چشم می‌خورد.

حسگر اثر انگشت نوا ۲ پلاس، همانند نوا پلاس در پشت گوشی جایگذاری شده است با این تفاوت که طراحی دایره‌ای به خود گرفته و به سطح گوشی نزدیک شده است؛ به ادعای هواوی این حسگر تنها ۰.۱ میلی‌متر با سطح گوشی فاصله دارد و همین هم‌تراز بودن، شانس آلوده شدن آن را کاهش می‌دهد. نوار تراش‌خورده‌ی حول حسگر به زیبایی هرچه بیشتر پشت گوشی کمک کرده است.

عملکرد حسگرهای اثر انگشت هواوی همواره یکی از بهترین‌ها بوده‌ و خوشبختانه این قضیه در مورد نوا ۲ پلاس نیز صادق است. سرعت و دقت حسگر اثر انگشت در نوا ۲ پلاس در یک کلام عالی است و ما در استفاده‌ی خود کوچک‌ترین مشکلی در آن مشاهده نکردیم. خوشبختانه فرآیند شناساندن انگشت به نوا ۲ پلاس سریع‌تر از انتظار ما بود. یکی از نکات مثبت در مورد حسگر اثر انگشت نوا ۲ پلاس، امکان استفاده از آن برای مرور عکس‌ها، نمایش پنل اعلان‌ها، گرفتن عکس و شروع فرآیند فیلم‌برداری است.

هواوی همانند رقبای اصلی خود در اقدامی سنجیده از USB نوع C در نوا ۲ پلاس استفاده کرده است. خروجی صدای اسپیکر، درگاه USB و جک ۳.۵ میلی‌متری صدا همگی در لبه‌ی زیرین دستگاه قرار گرفته‌اند. کلیدهای پاور و تغییر حجم صدا نیز در در لبه‌ی سمت راست قرار دارند. خوشبختانه محل قرارگیری این کلیدها به گونه‌ای انتخاب شده است که هیچ مشکلی در استفاده از دستگاه با یک دست وجود نخواهد داشت. هواوی کلید پاور را با خطوط مورب و غیر هم‌سطح پرداخت کرده است، این بافت موجی شکل به تشخیص ساده‌تر کلید پاور کمک می‌کند. همانطور که انتظار می‌رفت هواوی از شیشه ۲.۵ بعدی در نوا ۲ پلاس استفاده کرده است؛ اما هنوز اطلاعاتی در مورد نوع پوشش محافظ این شیشه در دست نیست.

 با نگاه به لبه‌ی سمت چپ گوشی، چیزی جز یک درگاه برای سیم‌کارت و حافظه‌ی جانبی دیده نمی‌شود. در نسخه‌ی تک سیم‌کارت نوا ۲ پلاس، یک جایگاه اختصاصی برای حافظه‌ی جانبی درنظر گرفته شده و نسخه‌ی دو سیم‌کارت این گوشی با جایگاه مشترک برای سیم‌کارت دوم و حافظه‌ی میکرو اس‌دی همراه است. البته حافظه‌ی ۶۴ گیگابایتی داخلی در نوا پلاس برای طیف بسیاری وسیعی از کاربران کافی است و احتیاجی به فضای ذخیره‌سازی اضافه احساس نمی‌شود.

چراغ اعلان‌ها درون خروجی اسپیکر مکالمه‌ قرار گرفته است؛ متأسفانه  انتخاب چنین محلی باعث شده از برخی زوایا، مشاهده‌ی این چراغ غیر ممکن شود. هواوی نوا ۲ پلاس را در سه رنگ مشکی، آبی و طلایی عرضه کرده است. در پایان این بخش باید گفت نوا ۲ پلاس یکی از خوش‌ساخت‌ترین گوشی‌های هواوی تا به امروز محسوب می‌شود.

نمایشگر

دیدن یک نمایشگر تمام اچ‌دی در نوا ۲ پلاس چندان دور از ذهن نبود؛ زیرا هواوی در پرچم‌داران خود نیز از چنین رزولوشنی استفاده کرده است. هواوی در تبلیغات خود مانور زیادی روی این بخش از گوشی جدید خود نداده؛ با این حال نمی‌توان گفت چنین نمایشگری یک نقطه‌ضعف برای نوا ۲ پلاس است.

هواوی از یک پنل LTPS IPS در نوا ۲ پلاس استفاده کرده است؛ این پنل‌ها برای از بین بردن گرمای بیش از حد به‌عنوان یکی از مشکلات رایج در نمایشگرهای با تراکم پیکسل بالا وارد بازار شده‌اند. شاید اگر هواوی همانند پی ۱۰ از پنل‌های گران‌تر IPS NEO استفاده می‌کرد شاهد رنگ مشکی غلیظ‌تر و نمایش بهتر رنگ‌ها در زوایای مختلف می‌بودیم؛ با این حال هنوز هم پنل‌ استفاده‌شده نوا ۲ پلاس از نمونه‌های خوب IPS به شمار می‌رود.

نمایشگر ۵.۵ اینچی نوا ۲ پلاس با رزولوشن ۱۹۲۰ در ۱۰۸۰، تراکم ۴۰۱ پیکسل بر اینچ برای این گوشی به ارمغان می‌آورد. این تراکم پیکسل برای یک میان‌رده کاملا مناسب ارزیابی می‌شود و در استفاده‌ی عادی مشکلی از نظر دیده شدن پیکسل‌ها یا دندانه‌دار شدن تصاویر و متون دیده نمی‌شود.

نوا ۲ پلاس از نسخه‌ی دوم Eye Comfort برای استفاده‌ی راحت‌تر از گوشی در نور کم بهره می‌برد. این قابلیت را می‌توان در بخش تنظیمات نمایشگر فعال کرد. خوشبختانه امکان زمان‌بندی فعال شدن این قابلیت و تنظیم میزان گرمی رنگ فیلتر در رابط کاربری گنجانده شده است.

حداکثر روشنایی رنگ سفید در نمایشگر نوا ۲ پلاس در حالت دستی و خودکار تقریبا یکسان است؛ اعداد به‌دست‌آمده در آزمایش‌های دیجیتال مارک برای حالت دستی و خودکار، به ترتیب برابر ۴۸۶ و ۴۸۳ نیت است. حداقل روشنایی نمایشگر نیز در تست‌های انجام‌شده برابر با ۲.۳۰ نیت بود که برای یک گوشی در این رده مناسب ارزیابی می‌شود؛ حداقل نور نمایشگر، یکی از معیارهای مهم برای استفاده از گوشی در محیط‌های کم‌نور محسوب می‌شود.

نمایش رنگ مشکی در نمایشگر نوا ۲ پلاس همانند برادر پرچم‌دارش یعنی پی ۱۰، قابل رقابت با نمونه‌های امولد بازار نیست. البته این مشکل در بیشتر پنل‌های IPS بازار وجود دارد؛ با این حال استفاده‌ی رقبای نوا ۲ پلاس از نمایشگر‌های سوپر امولد را نباید نادیده گرفت. در آزمایش‌های ما حداکثر کنتراست Native این نمایشگر ۱۲۱ بود و در روشنایی صد درصد نمایشگر به‌ دست‌ آمد.

رابط کاربری

هواوی همانند گوشی‌های اخیر خود، از نسخه‌ی ۵.۱ رابط کاربری EMUI و اندروید ۷.۰ نوقا در نوا ۲ پلاس استفاده کرده است؛ نسخه‌ی جدید EMUI نسبت به گذشته ساده‌تر شده و از امکانات اضافه آن تا حد ممکن کاسته شده است. یکی از گلایه‌های اصلی کاربران از نسخه‌های پیشین رابط کاربری هواوی، فقدان اپ دراور (App Drawer) در آن بود. خوشبختانه هواوی در نسخه‌ی پنجم EMUI به خواسته‌ی کاربران توجه کرده و امکان افزودن اپ دراور را به رابط کاربری خود اضافه کرده است.

بخش نوتیفیکیشن‌ها زیباتر از گذشته شده و شباهت بیشتری به اندروید خالص پیدا کرده است. با پایین کشیدن نوار اعلان‌ها، پنج آیکون برای میانبرها در دسترس کاربر خواهد بود؛ علاوه بر این آیکون‌ها، لغزنده‌ی مربوط به تغییر روشنایی نمایشگر و گزینه‌ی تنظیم خودکار آن نیز در این بخش در دسترس کاربر خواهد بود. با کشیدن دوباره‌ی بخش اعلان‌ها، لیست کاملی از آیکون‌های میانبر در اختیار کاربر خواهد بود؛ هواوی در این نسخه از رابط کاربری خود، تمام آیکون‌ها را در یک صفحه قرار داده است.

در نسخه‌ی جدید EMUI، دسترسی به قابلیت‌ها با کمترین میزان لمس نمایشگر امکان‌پذیر است؛ سهولت استفاده از یک قابلیت در رابط کاربری به بهبود تجربه‌ی کاربری کمک خواهد کرد. هواوی مدعی است که ۵۰ درصد از امکانات این رابط کاربری تنها با دو بار لمس در اختیار کاربر خواهند بود و تکمیل ۹۰ درصد از قابلیت‌ها تنها نیاز به ۳ لمس دارد. هواوی در نسخه‌ی جدید رابط کاربری EMUI، استفاده از صفحه‌کلید سفارشی خود را کنار گذاشته است؛ در این نسخه از صفحه‌کلیدهای Gboard گوگل و Swiftkey استفاده شده است.

کاربران EMUI قادر به تغییر پوسته‌ (Theme) و شخصی‌سازی آن‌ هستند. هواوی همچنین برای جابه‌جایی در صفحات، ۸ انیمیشن مختلف در نظر گرفته است. کاربران EMUI، همانند iOS با سوایپ به سمت پایین به صفحه‌ی جستجو و پیشنهاد اپلیکیشن دسترسی خواهند داشت.

دیگر قابلیت EMUI که شما را یاد آيفون‌های اپل می‌اندازد، دسترسی سریع به میانبرها در لاک‌اسکرین است؛ برای مشاهده‌‌ی نوار میانبرها، کافی است بخش پایینی صفحه‌ی لاک اسکرین را به سمت بالا سوایپ کنید. در پایان این بخش باید گفت EMUI سریع‌تر و زیباتر از گذشته شده است و دیگر خبری از پیچیدگی و امکانات بدون کاربرد در آن نیست.

اسپیکر

بی‌شک موسیقی یکی از مهم‌ترین علایق جوانان امروزی محسوب می‌شود؛ بنابراین آن‌ها حین انتخاب گوشی در کنار پارامترهایی مانند قیمت، کیفیت ساخت، دوربین و شارژدهی، به این موضوع هم توجه خواهند کرد. هواوی نیز با علمِ به این نکته، تمام تلاش خود را به‌ کار گرفته است تا نوا ۲ پلاس، تجربه‌ی موسیقی بی‌نقصی برای کاربر به ارمغان آورد.

نوا ۲ پلاس را می‌توان نخستین گوشی میان‌رده‌ای دانست که از مبدل دیجیتال به آنالوگ بهره می‌برد؛ این گوشی از تراشه‌ی HiFi با شماره مدل AKM4376A استفاده می‌کند که از مشخصات فنی آن می‌توان به مواردی مانند فرکانس نمونه‌برداری ۳۸۴ کیلوهرتزی، مبدل دیجیتال به آنالوگ (DAC) استریوی ۳۲ بیتی و آمپلی‌فایر هدفون اشاره کرد.

هواوی مدعی است که نوا ۲ پلاس با فناوری صوتی سه‌بعدی Huawei Histen، تجربه‌ی موسیقی زنده را برای کاربر به ارمغان می‌آورد. کیفیت و شفافیت صدای خروجی از اسپیکر نوا ۲ پلاس بسیار خوب است. شفافیت در سطوح مختلف حجم صدا حفظ شده و از این حیث، با یکی از اسپیکرهای خوب در گوشی‌های این بازه‌ی قیمتی طرف هستیم.

شفافیت صدا و واضح بودن آن فقط به اسپیکر ختم نمی‌‌شود و تجربه‌ی موسیقی با هدفون‌ موجود در جعبه‌ی نوا ۲ پلاس هم نتیجه‌ی یکسانی دارد. چنانچه علاقه‌ی زیادی به موسیقی دارید، نوا ۲ پلاس می‌تواند برای شما انتخابی مناسب در بین تمام‌ گوشی‌های این بازه‌ی قیمت در بازار باشد؛ چرا که به‌ لطف تراشه‌ی HiFi به‌کاررفته در آن، خروجی صدای هدفون بسیار شفاف، رسا و عاری از هرگونه نویز است.

دوربین

در نوا ۲ پلاس تمرکز ویژه‌ای روی دوربین شده است. بخش مهمی از تبلیغات هواوی در مورد نوا ۲ پلاس به دوربین دوگانه‌ی پشت گوشی و دوربین سلفی ۲۰ مگاپیکسلی آن اختصاص دارد. این ترکیب وسوسه‌کننده‌‌ در نوا ۲ پلاس، با قابلیت‌های نرم‌افزاری خوب آن تکمیل شده است تا رقبای خود را به تکاپو بیندازد.

دوربین دوگانه‌ی نوا ۲ پلاس از دو حسگر ۱۲ مگاپیکسلی با لنز واید و ۸ مگاپیکسلی با لنز تله‌فوتو، به ترتیب با گشودگی دیافراگم f/1.8 و f/2.4 استفاده می‌کند؛ دوربین ۸ مگاپیکسلی استفاده‌شده در این گوشی علاوه بر امکان‌پذیر ساختن زوم اپتیکال، به تغییر فوکوس تصاویر نیز کمک می‌کند. دوربین سلفی ۲۰ مگاپیکسلی نوا ۲ پلاس با گشودگی دیافراگم f/2.0 و امکان ثبت تصاویری با رزولوشن ۵۱۲۰ در ۳۸۴۰، برای هر خریداری جالب به نظر خواهد بود. متأسفانه نوا ۲ پلاس تنها قادر به فیلم‌برداری با رزولوشن تمام اچ‌دی است و این مسئله برای هر دو دوربین پشتی و سلفی صادق است.

درحالی‌که دوربین اکثر گوشی‌های هوشمند، برای بزرگنمایی از زوم دیجیتال استفاده می‌کند، نوا ۲ پلاس مثل آیفون ۷ پلاس و وان‌پلاس ۵، از دوربین دوم خود برای این کار کمک می‌گیرد. پس بدون نگرانی از افت کیفیت تصاویر می‌توان از بزرگ‌نمایی در این گوشی لذت برد؛ در این حالت دوربین دوم پس از ثبت تصویر با دوربین اولیه، تصویری با فاصله‌ی کانونی دو برابر ثبت می‌کند؛ سپس الگوریتم‌های نرم‌افزاری این دو را ترکیب می‌کنند تا نتیجه‌ای مشابه با زوم اپتیکال دو برابر حاصل شود.

به جز زوم دو برابری، کاربرد دیگر دوربین دوگانه‌ی نوا ۲ پلاس، امکان عکاسی پرتره محسوب می‌شود. عکاسی پرتره که به لطف دوربین دوم امکان‌پذیر شده است، تنها در گوشی‌های رده‌بالایی مانند آیفون ۷ پلاس وجود دارد؛ ولی هواوی برای اولین بار، این فناوری را به یک گوشی رده‌میانی آورده است.

دوربین دوم کمک می‌کند که چهره‌ی سوژه به‌طور دقیق شناسایی و فضای اطرافش، مات شود تا عکس‌های پرتره‌ی زیبایی به ثبت برسد؛ اما این تمام ماجرا نیست. پس از ثبت عکس در حالت پرتره، می‌توان با مراجعه به گالری تصاویر، فوکوس تصویر را بین سوژه و محیط اطراف تغییر داد؛ قابلیت جذابی که حتی در آیفون ۷ پلاس هم وجود ندارد.

قابلیت پرتره را می‌توان برای هر دو دوربین سلفی و دوگانه‌ی گوشی فعال کرد؛ پس از فعال‌سازی این حالت، امکان خلق تصاویر بوکه وجود خواهد داشت. الگوریتم هوشمند بخش پرتره با در نظر گرفتن اشکال مختلف صورت و رنگ‌های متنوع پوست، بهترین پرتره را در شرایط مختلف ثبت می‌کند.

توانایی تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی در کنار الگوریتم‌های بهبوددهنده برای ثبت پرتره‌های طبیعی‌، از دیگر ویژگی‌های بخش دوربین نوا ۲ پلاس محسوب می‌شوند. خبری از فلش در بخش جلوی گوشی نیست و هواوی به استفاده‌ی هوشمند از نمایشگر برای جبران این فقدان بسنده کرده است.

بخش نرم‌افزار دوربین نوا ۲ پلاس به لطف ویژگی‌های دوربین دوگانه و مواردی مانند پانورامای سه‌بعدی، حالت پرو و Light painting، یکی از کامل‌ترین‌ها در رده‌ی خود است؛ با این حال در نگاه کلی، با همان رابط کاربری دوربین گوشی‌های اخیر هواوی روبرو هستیم. برای دسترسی به حالت‌های عکاسی، کافی است یک بار به سمت راست سوایپ کنید، همچنین تنظیمات هر حالت با سوایپ به سمت چپ در اختیار شما خواهد بود.

نوا ۲ پلاس در بازار گوشی‌‌های هم قیمت خود، یکی از بهترین گزینه‌های موجود در زمینه‌ی عکاسی محسوب می‌شود. دوربین این گوشی نه‌تنها  از عملکرد بسیار خوبی در برابر رقبای خود برخوردار است، بلکه توانایی به چالش کشیدن پرچم‌داران دنیای موبایل را نیز دارد. کیفیت تصاویر دوربین اصلی در حد بسیار خوبی قرار دارد و چنانچه عکاسی را به‌طور حرفه‌ای دنبال ‌کنید و نکته‌بین نباشید، تفاوتی میان تصاویر ثبت‌شده‌ی این گوشی با پرچم‌دارانی مانند آیفون ۷ و اچ‌تی‌سی یو ۱۱ نخواهید یافت.

رنگ‌ها در نمونه‌ی تصاویر نوا ۲ پلاس به‌خوبی به نمایش درمی‌آیند و الگوریتم نرم‌افزاری پردازش تصاویر نیز عملکرد مناسبی دارد؛ به‌طوری که شاهد پردازش‌های سنگین برای افزایش غلظت رنگ‌ها و کاهش نویز نیستیم. این موضوع به حسگر توانمند دوربین با ابعاد مناسب پیکسل‌ها باز‌ می‌گردد که قدرت خوبی در کنترل سطح نویز و حفظ جزئیات دارد. البته حسگر نوا ۲ پلاس در گستره‌ی دینامیکی، به‌ خوبی پرچم‌داران کنونی نیست؛ با این حال در رده‌ی قیمتی خود همچنان فوق‌العاده است.

عملکرد دوربین دوم در ثبت تصاویر پرتره نیز جذابیت بالایی دارد و با استفاده از جلوه‌ی بوکه، نتایج مطلوبی به دست خواهد آمد که امکان ثبت آن‌ها در دوربین‌های معمولی و مجهز به یک لنز، امری دشوار خواهد بود.

تنها نقطه‌ضعف دوربین اصلی را می‌توان نویز زیاد تصاویر ثبت‌شده در محیط‌های کم‌نور دانست؛ البته این گفته در قیاس با برخی از پرچم‌داران مانند گلکسی اس ۸ صادق خواهد بود و در صورتی که به مقایسه‌ی آن با گوشی‌های میان‌رده بپردازید، برتری آن را حتی در شرایط محیطی کم‌نور نیز مشاهده خواهید کرد.

نوا ۲ پلاس در بخش دوربین سلفی نیز به واسطه‌ی حسگر ۲۰ مگاپیکسلی خود، گزینه‌‌‌ی وسوسه‌کننده‌ای به شمار می‌آید. تصاویر سلفی این گوشی از جزئیات بسیار بالایی برخوردار هستند؛ البته باید در نظر داشته باشید که محیط با میزان کافی نور و روشنایی، مهم‌ترین شرط عکاسی ایده‌آل در این بخش است؛ چرا که به دلیل رزولوشن بالاتر و در نتیجه ابعاد کوچک‌تر پیکسل‌ها، شاهد افت شدید کیفیت تصاویر در شرایط نوری ضعیف هستیم.

الگوریتم پردازش تصاویر، فعالیت سنگینی روی تصاویر انجام می‌دهد که البته امری متداول برای دوربین‌های سلفی است. با این حال به دلیل این پردازش سنگین، شاهد از بین رفتن بخشی از جزئیات تصاویر هستیم.

کیفیت دوربین سلفی نوا پلاس ۲ با وجود سنسور ۲۰ مگاپیکسلی، فاصله‌ی محسوسی با بهترین‌های این بخش اعم از هواوی پی ۱۰ و اچ‌تی‌‌سی یو ۱۱ دارد؛ اما بازه‌ی قیمتی گوشی همچنان آن را به گزینه‌ای بسیار مناسب برای عاشقان تصاویر سلفی تبدیل می‌کند.

هواوی در نوا ۲ پلاس به‌خوبی نشان داده است که برای تجهیز به دوربینی توانمند با عملکرد عالی نیازی به پرداخت هزینه‌ی بالا نیست و می‌توان چیدمان گران دوربین دوگانه را در گوشی‌های میان‌رده نیز به کار برد. در صورتی که عکاسی بخش زیادی از کاربرد گوشی‌های هوشمند را برای شما تشکیل می‌دهد، نوا ۲ پلاس بدون شک یکی از بهترین گزینه‌های موجود در بازار است.

بازده و عملکرد

هواوی همانند گذشته از سیستم-روی-یک-چیپ سری Kirin در نوا ۲ پلاس استفاده کرده است. این تراشه‌ها توسط یکی از زیرمجموعه‌های کمپانی هواوی به‌ نام HiSilicon ساخته می‌شوند. قلب تپنده‌ی نوا ۲ پلاس، Kirin 659 نام دارد؛ تراشه‌ی ۱۶ نانومتری و میان‌رده‌‌ای که نمونه‌ای بهبودیافته از تراشه‌ی کرین ۶۵۸ محسوب می‌شود.

کرین ۶۵۹ از هشت هسته‌ی پردازشی Cortex A53 بهره می‌برد که از بین آن‌ها، چهار هسته با فرکانس کاری ۲.۳۶ گیگاهرتز، مسئولیت انجام پردازش‌های سنگین را برعهده دارند؛ درحالی‌که چهار هسته‌ی دیگر برای پایین نگه‌‌داشتن میزان مصرف باتری تراشه، روی فرکانس ۱.۷ گیگاهرتز تنظیم شده‌اند و در پردازش‌های سبک از آن‌ها استفاده می‌شود.

هواوی برای تراشه‌‌ی نوا ۲ پلاس، واحد پردازش گرافیکی (GPU) دو هسته‌ای Mali-T830 را در نظر گرفته است. این GPU با فرکانس کاری ۹۰۰ مگاهرتز و توان پردازشی ۴۰.۸ گیگافلاپس، می‌تواند به‌خوبی از عهده‌ی پردازش‌های گرافیکی نیمه‌سنگین برآید.

تراشه‌ی کرین ۶۵۹ از کنترلر حافظه‌ی ۶۴ بیتی LPDDR3 و مودم ال‌تی‌ای Cat. 6 نیز بهره می‌برد که به‌صورت مجتمع در کنار هسته‌های پردازشی A53 و واحد پردازش گرافیکی Mali-T830 قرار گرفته‌اند. نوا ۲ پلاس از ۴ گیگابایت حافظه‌ی رم و ۶۴ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی با امکان ارتقاء از طریق درگاه کارت حافظه‌ی میکرو اس‌دی تا سقف ۱۲۸ گیگابایت نیز بهره می‌برد.

در ادامه می‌توانید برخی از نتایج تست‌های بنچمارک را که توسط دیجیتال مارک روی این تبلت اجرا شده‌ است، مشاهده کنید:

عملکرد گوشی نوا ۲ پلاس را می‌توان نزدیک به گوشی‌های پرچم‌دار دو یا سه سال گذشته دانست. این گوشی زیبا در بسیاری از مواقع، عملکرد نرم و روانی از خود به نمایش می‌گذارد و به‌خوبی از عهده‌ی استفاده‌های نیمه‌سنگین برمی‌آید. بازی‌های سبکی همچون Sky Force Reloaded به‌خوبی روی نوا ۲ پلاس اجرا می‌شوند؛ اما اجرای عناوین سنگین و گرافیکی نظیر Crusaders of Light گاهی اوقات با افت فریم همراه است.

باتری

یکی از مواردی که در نوا ۲ پلاس نسبت به نسل گذشته‌ی این گوشی تغییری نکرده، ظرفیت باتری آن است؛ وظیفه‌ی تأمین انرژی در این گوشی جدید هواوی، بر عهده‌ی یک باتری با ظرفیت ۳۳۴۰ میلی‌آمپر ساعت قرار دارد. به‌ نظر می‌رسد چنین ظرفیتی برای گوشی هوشمندی با نمایشگر ۵.۵ اینچی و رزولوشن فول اچ‌دی، انتخابی مناسب باشد.

اما شارژدهی باتری نوا ۲ پلاس در عمل چگونه است؟ برای یافتن پاسخ مناسب برای این سؤال، طبق روال همیشگی بررسی‌های دیجیتال مارک، ویدیویی با رزولوشن HD را در شرایطی روی نوا ۲ پلاس پخش کردیم که روشنایی نمایشگر روی ۲۰۰ نیت تنظیم شده بود و گوشی در Airplane Mode قرار داشت، فرایند پخش ویدیو را تا رسیدن شارژ باتری از ۱۰۰ به صفر درصد ادامه دادیم. در این تست، باتری Nova 2 Plus توانست قبل از اتمام کامل شارژ، ۱۱ ساعت و ۴۰ دقیقه دوام آورد که نسبت به نسل قبل خود، ۶ درصد بهبود در شارژدهی نشان می‌دهد.

جمع‌بندی

بدنه‌ی فلزی و خوش‌ساخت، طراحی زیبا، دوربین سلفی ۲۰ مگاپیکسلی توانمند، دوربین دوگانه و مبدل دیجیتال به آنالوگ از جمله‌ی شاخص‌ترین ویژگی‌های نوا ۲ پلاس هستند؛ ویژگی‌هایی که حتی در برخی از پرچم‌داران موجود در بازار نیز به چشم نمی‌خورند.

پردازنده‌ی کرین ۶۵۹ به‌کاررفته در نوا ۲ پلاس، مصرف انرژی پایینی دارد و عملکرد نسبتا خوبی در استفاده‌های روزمره به نمایش می‌گذارد؛ ضمن آنکه حافظه‌ی رم قابل توجه ۴ گیگابایتی این گوشی، تجربه‌ی مالتی‌تسکینگ بی‌نقصی به‌ ارمغان می‌آورد.

نوا ۲ پلاس عملکردی شبیه به پرچم‌داران دو یا سه سال پیش دارد و تجربه‌ی روانی از اندروید ارائه می‌کند. عکاسی گوشی در شرایط نوری مناسب، از اغلب میان‌رده‌های موجود در بازار بهتر است و دوربین سلفی تصاویری با جزئیات بالا و رنگ‌های زنده ثبت می‌کند.

نمایشگر فول اچ‌دی و IPS گوشی یکی از نمونه‌های خوب بازار به شمار می‌رود و تصاویری شفاف و پویا ارائه می‌دهد. شفافیت و دقت صدای ارائه‌شده توسط نوا ۲ پلاس بسیار عالی است و به‌لطف تراشه‌ی HiFi به‌کاررفته در آن، تجربه‌ی موسیقی بسیار لذت‌بخشی توسط گوشی ارائه می‌شود.