بررسی گوشی هواوی پی ۳۰ پرو در دیجیتال مارک

«قوانین عکاسی را از نو بنویس»، شاید تصور کنید این شعار تبلیغاتی به تولیدکننده‌ی نامدار دوربین‌های عکاسی حرفه‌ای تعلق دارد که برای ستایش عملکرد جدیدترین محصول چندهزاری دلاری خود به‌کار می‌برد؛ اما واقعیت چنین نیست و جمله‌ی حماسی یادشده را هواوی برای محصولی استفاده می‌کند که کاربری اصلی آن برقراری ارتباط بین مردم است و ضخامتش به ۹ میلی‌متر نمی‌رسد!

هواوی P30 Pro درکنار بهره‌گیری از ویژگی‌هایی مانند پردازنده‌ی قدرتمند و طراحی جذاب و شارژدهی طولانی، درست‌ مانند نسل گذشته، با محوریت دوربین عکاسی توسعه یافته است. این محصول به‌لطف مجموعه‌‌ای متنوع از لنزها، به‌صورت بالقوه می‌تواند زمینه‌ی ثبت انبوهی از عکس‌های خلاقانه در سناریوهای مختلف را فراهم آورد. درحقیقت، هواوی ادعا می‌کند دوربین محصول جدیدش با تمرکز بر «قابلیت‌های عکاسی شب، بُرد‌، عرض، عمق و البته فیلم‌برداری حرفه‌ای»، دیدگاه این شرکت از آینده‌ی عکاسی موبایل را به‌تصویر می‌کشد. بااین‌حال، جاه‌طلبی‌ و ادعای چینی‌ها چقدر با واقعیت هم‌خوانی دارد؟ با بررسی پی ۳۰ پرو همراه دیجیتال مارک باشید.

هواوی پی ۳۰ پرو را دفتر هواوی در ایران برای بررسی دراختیار دیجیتال مارک قرار داده است.

طراحی

علاقه‌ی کاربران به ایده‌ی گوشی‌های بدون حاشیه شرکت‌های تولیدکننده را مجاب کرده تا به‌هر بهایی، رضایت آن‌ها را جلب کنند. این موضوع به‌اندازه‌ای با جدیت دنبال می‌شود که شرکتی مانند هواوی با فداکردن اسپیکرهای استریو نسل گذشته و البته سیستم تشخیص‌ چهره‌ی سه‌بعدی میت ۲۰ پرو، عضو جدید خانواده‌ی P را با بریدگی قطره‌مانندی به‌ عرض تنها ۶.۶۴ میلی‌متر روانه‌ی بازار کند که صرفا دوربین سلفی دستگاه را در بطن خود دارد. به‌نظر می‌رسد هواوی برخلاف رقیب کره‌ای خود همچنان به ایجاد حفره درون نمایشگر پرچم‌دارانش تمایلی ندارد.

پی ۳۰ پرو بیش از آنکه شبیه جایگزینی برای پی ۲۰ پرو باشد، به نسخه‌ای اصلاح‌شده از فبلت میت ۲۰ پرو می‌ماند. در نمای جلو، نمایشگری ۶.۴۷ اینچی با لبه‌های خمیده خودنمایی می‌کند که از لبه‌ی بالای دستگاه به‌میزان ۳.۳۶ میلی‌متر و از طرفین فقط حدود ۲.۲ میلی‌متر فاصله دارد. ضمنا قطر حاشیه‌ی لبه‌ی پایین آن نیز به‌میزان درخورتوجهی درمقایسه‌با پی ۲۰ پرو کاهش یافته است؛ به‌طوری‌که اکنون، نسبت صفحه‌نمایش به بدنه با ۶.۶ درصد افزایش به ۸۸.۶ درصد می‌رسد. پی ۳۰ پرو به‌مدد حاشیه‌های فوق‌العاده باریک و بریدگی قطره‌ای و لبه‌های خمیده‌ی نمایشگر، بیش از گذشته، کاربر را درون محتوای بصری غوطه‌ور می‌سازد.

علاوه‌بر محافظ نمایشگر، پنل شیشه‌ای پشت پی ۳۰ پرو نیز از دو سمت خمیدگی دارد تا بدین‌ترتیب، گوشی ساختاری متقارن داشته باشد. پرچم‌دار چینی‌ها با وجود بهره‌بردن از نمایشگری با ابعاد مشابه آیفون ۱۰ اس مکس (۶.۴۷ دربرابر ۶.۴۶ اینچ)، حدود ۴ میلی‌متر عرض کمتری درمقایسه‌با رقیب آمریکایی (۷۳.۴ دربرابر ۷۷.۴ میلی‌متر) دارد؛ بدین‌ترتیب، گوشی راحت‌تر در دست جای می‌گیرد. ناگفته نماند پی ۳۰ پرو با وزن ۱۹۲ گرمی از فبلت ۲۰۸ گرمی اپل سبک‌تر است؛ اما بازهم به‌محض دردست‌گرفتن گوشی می‌توان سنگینی آن را حس کرد.

درست‌ مانند آنچه از کهکشانی‌های سامسونگ سراغ داریم، با پیشروی پنل‌های شیشه‌ای جلویی و پشتی پی ۳۰ پرو از دو طرف، ضخامت فریم آلومینیومی دستگاه در کناره‌ها کمتر از لبه‌های بالا و پایین است. البته، هواوی برای متمایزساختن پرچم‌دارش راهکارهایی نیز به‌ کار گرفته است. ازجمله‌ی این راهکارها تخت‌کردن لبه‌های بالا و پایین فریم و البته رنگ‌های گرادیانی متنوع و جذاب دستگاه است. پی ۳۰ پرو در پنج رنگ مشکی، نارنجی، سفید مرواریدی، Aurora و Breathing Crystal عرضه می‌شود که سه رنگ آخر، از نوع گرادیانی هستند و در زوایای مختلف، طیفی از رنگ‌ها را به‌نمایش می‌گذارند.

هواوی ادعا می‌کند پوشش رنگی خانواده‌ی پی ۳۰ از ۹ لایه‌ی نانواپتیکال با ضخامتی معادل یک‌صدم یک برگه‌ی کاغذ تشکیل شده‌اند. ما برای بررسی نسخه‌ی Breathing Crystal را دراختیار داشتیم که طیفی از رنگ‌های بنفش و آبی را به‌نمایش می‌گذاشت. برخلاف خانواده‌ی میت ۲۰، هیچ‌یک از رنگ‌های پی ۳۰ پرو، الگوی خاصی روی بدنه‌ی خود ندارند و با پوشش براق خود به‌شدت جاذب لک و اثرانگشت هستند. ناگفته نماند چینی‌ها پوشش شیشه‌ای دو سمت بدنه‌ی پی ۳۰ پرو را مقاوم دربرابر خراشیدگی اعلام کرده‌اند؛ اما به نوع این پوشش و نام شرکت سازنده‌ اشاره‌ای نکرده‌اند.

مجموعه‌ی ماژول‌‌های دوربین اصلی پی ۳۰ پرو در قالب دو ستون عمودی گوشه‌ی سمت چپ پنل پشتی را اشغال کرده است: ستون نخست، ماژول‌ اصلی ۴۰ مگاپیکسلی و ماژول اولتراواید ۲۰ مگاپیکسلی و ماژول تله‌فوتوی ۸ مگاپیکسلی و ستون دوم، فلش LED دوگانه و ماژول فوکوس لیزری و حسگر سه‌بعدی ToF را دربرمی‌گیرد. دوربین‌های پشتی برآمدگی اندکی از سطح گوشی دارند که باعث لنگ‌خوردن گوشی حین کار با آن روی سطوح تخت می‌شود. لوگوی HUAWEI و LEICA نیز به‌صورت افقی و هم‌راستا با مجموعه‌ی دوربین روی پنل پشتی پی ۳۰ پرو نوشته شده‌اند تا بدین‌ترتیب، چینی‌ها تأکید مضاعفی بر کارکرد دوربین‌محور پرچم‌دار خود داشته باشند. 

کلیدهای سخت‌افزاری کنترل صدا و پاور پی ۳۰ پرو در لبه‌ی سمت راست قرار دارند. این کلیدهای فلزی بازخورد بسیار مناسبی دارند و دسترسی به آن‌ها به‌سادگی امکان‌پذیر است. نوارهای آنتن به‌صورت دوتایی در لبه‌های بالا و پایین دیده می‌شوند. ماژول IR Blaster و روزنه‌ی میکروفون، تنها مواردی هستند که در لبه‌ی بالا به‌چشم می‌خورند. شایان ذکر است مانند نسل قبل، از جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون خبری نیست. بدین‌ترتیب، لبه‌ی پایین از پورت USB 3.1 Type-C، روزنه‌ی میکروفون، درگاه سیم‌کارت اول و سیم‌کارت دوم / کارت حافظه‌ی نانومموری و دریچه‌ی اسپیکر تک‌کاناله‌ی میزبانی می‌کند.

هواوی در نسل جدید خانواده‌ی P، با کنارگذاشتن اسپیکرهای مرسوم مکالمه، به‌سراغ فناوری القای استخوانی (Bone Conduction) یا انتقال الکترومغناطیسی صدا رفته که به‌موجب آن، کل نمایشگر نقش اسپیکر مکالمه را برعهده می‌گیرد و با ارتعاش صفحه‌نمایش، صدا به‌گوش کاربر راه پیدا می‌کند. هواوی چنین نمایشگری را «نمایشگر آکوستیک» می‌نامد. ماژولی که وظیفه‌ی ارتعاش نمایشگر را برعهده دارد، حدود ۲ سانتی‌متر پایین‌تر از دوربین سلفی قرار دارد.

برخلاف انتظار، اسپیکر القایی پی ۳۰ پرو عملکرد بسیار راضی‌کننده‌ای دارد و به‌سختی می‌توان متوجه تفاوت آن با نمونه‌های مرسوم شد. درحقیقت با‌توجه‌به کارکرد ارتعاشی اسپیکر، حتی در محیط‌های شلوغ هم می‌توان صدای طرف مقابل را شنید. استفاده از نمایشگر آکوستیک به‌جای اسپیکر مکالمه باعث شده متأسفانه پی ۳۰ پرو برخلاف نسل گذشته، از قابلیت اسپیکرهای استریو محروم باشد. ناگفته نماند حتی نمایشگر آکوستیک نیز نشتی صدا دارد و افراد حاضر در مجاورتان متوجه صدای طرف مقابل خواهند شد. البته توجه کنید صدا از پنل پشتی دستگاه به‌گوش نمی‌رسد.

چینی‌ها با کنارگذاشتن حسگر اثرانگشت خازنی، نسل جدید خانواده‌ی پی ۳۰ را با حسگر اثرانگشت زیر نمایشگر روانه‌ی بازار کرده‌اند. این حسگر نیز مانند میت ۲۰ پرو از نوع نوری است و با تاباندن نور به سطح انگشت، فرایند احراز هویت را انجام می‌دهد. برای استفاده از حسگر اثرانگشت، به روشن‌کردن نمایشگر نیازی نیست؛ چراکه با بلند‌کردن گوشی، نشان مربوط‌به محل حسگر در نیمه‌ی پایین صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود. براساس ادعای هواوی، حسگر پی ۳۰ پرو تا ۳۰ درصد سریع‌تر از نمونه‌ی به‌کاررفته در میت ۲۰ پرو عمل می‌کند و این ادعا تاحدزیادی با واقعیت هم‌خوانی دارد.

با وجود افزایش سرعت حسگر اثرانگشت پی ۳۰ پرو، همچنان نمی‌توان آن را جایگزینی اتکاپذیر و با ضریب اطمینان بالا توصیف کرد. حسگر پی ۳۰ پرو چندین‌بار در طول روز در شناسایی اثرانگشت کاربر ناکام خواهد ماند و حتی خیس‌بودن انگشت یا کثیف‌بودن نمایشگر نیز عملکرد آن را مختل خواهد کرد. تجربه‌ی ما نشان می‌دهد هم‌اکنون حسگر اولتراسونیک اس ۱۰ عملکرد بهتری از رقیب چینی دارد.

طراحی جذاب و کیفیت ساخت مثال‌زدنی پی ۳۰ پرو به‌خوبی تکامل و پختگی تیم طراحی هواوی را به‌نمایش می‌گذارد. این موضوع را می‌توان از ارتقای سطح مقاومت دستگاه جدید چینی‌ها از IP67 نسل گذشته به IP68 در نسل کنونی نیز متوجه شد. شاید بتوان معدود ایرادهای طراحی پی ۳۰ پرو را وزن ۱۹۲ گرمی و البته اختلال گه‌گاه‌ واکنش لمسی نمایشگر دراثر برخورد کف دست با لبه‌های خمیده‌ی آن دانست.

نمایشگر و اسپیکر

هواوی هنوزهم بر استفاده از نمایشگر Full HD در سری پی پافشاری می‌کند و مانند نسل گذشته نمایشگری با رزولوشن عرضی ۱۰۸۰ را شاهد هستیم. شاید این رزولوشن و تراکم ۳۹۹ پیکسل در هر اینچ برای محصول پرچم‌دار ۱۰۰۰ یورویی کمی پایین به‌نظر برسد؛ اما درعمل، با تصاویر شارپ و رضایت‌بخشی مواجه هستیم. نمایشگر ۶.۴۷ اینچی پی ۳۰ پرو کشیده‌تر از گذشته شده و حالا نسبتی ۱۹.۵ به ۹ بین طول و عرض آن برقرار است. پنل اولد درنظر گرفته‌شده برای این گوشی انحنایی تقریبا یکسان با میت ۲۰ پرو در طرفین دارد و در نگاه اول، مشکل خاصی در آن مشاهده نمی‌شود.

پی ۳۰ پرو در آزمایش‌های سنجش روشنایی ما کمی ضعیف‌تر از میت ۲۰ پرو ظاهر شد. در این آزمایش‌ها، روشنایی حداکثر در حالت تنظیم خودکار ۷۴۸ نیت ثبت شد که تقریبا ۱۳۰ نیت کمتر از میت ۲۰ پرو است. در حالت خودکار و درصورت استفاده از الگوی ۱۰۰ درصد سفید نیز، به روشنایی ۶۵۰ نیت رسیدیم که کاملا رضایت‌بخش است. رنگ مشکی نیز کوچک‌ترین مشکلی ازنظر عمق و خلوص نداشت؛ ازاین‌رو، کنتراست Native نمایشگر را بی‌نهایت فرض می‌کنیم. تفاوتی ازنظر روشنایی بین حالت‌های Vivid و Normal مشاهده نشد و سنجش در رزولوشن FHD+ انجام شد. چینی‌ها نمایشگر پرچم‌دار جدید خود را برای پخش محتوای HDR بهینه کرده‌اند؛ ازاین‌رو، میت ۲۰ پرو از HDR10+ پشتیبانی می‌کند.

جدا از روشنایی حداقلی مناسب ۱.۷ نیتی، پی ۳۰ پرو عملکرد بسیار مناسبی زیر نور مستقیم خورشید و نور مصنوعی شدید دارد. باتوجه‌به برخی گزارش‌ها درباره‌ی مشکلات نبود توازن نور و رنگ سبز در لبه‌های خمیده‌ی میت ۲۰ پرو، این مسئله را در پی ۳۰ پرو نیز بررسی کردیم که خوشبختانه همچون میت ۲۰ پرو اثری از این مشکلات نیافتیم. فقدان قابلیت Natural Tone را یکی از نکات مثبت میت ۲۰ پرو در پرچم‌دار جدید چینی‌ها حس می‌کنیم. به‌کمک این قابلیت نمایشگر با استفاده از اطلاعات لحظه‌ای حسگرها، دمای رنگ، تعادل رنگ سفید (وایت‌بالانس) و توازن رنگ‌ها را برای ارائه‌ی تصویری متناسب با چشم تغییر می‌دهد.

نخستین‌باری که پی ۳۰ پرو را در دست می‌گیریم، گرایش رنگ سفید به آبی واضح است و نتایج ما در حالت تصویر پیش‌فرض Vivid نیز گواه بر این موضوع است. همچون دیگر گوشی‌های جدید هواوی، دو پروفایل رنگی Vivid و Normal را به‌ترتیب برای پوشش فضاهای رنگی گسترده و عادی شاهد هستیم. در حالت Normal، با پوشش کاملی از فضای رنگی sRGB را مواجه هستیم و هواوی را در کالیبراسیون این حالت چه ازنظر خطای رنگی و چه ازنظر تعادل رنگ سفید (وایت‌بالانس) موفق می‌دانیم؛ به‌گونه‌ای که میانگین خطا برابر با ۲.۶ و حداکثر آن رنگ آبی و برابر با ۵.۲ به‌دست آمد. گفتنی است خطای کمتر از ۳ عموما ایده‌آل فرض می‌شود.

طبق انتظار، خطا در حالت‌ Vivid افزایش چشمگیری یافته و میانگین آن به ۷.۲ می‌رسد که عموما در تمام گوشی‌ها شاهد آن هستیم. خوشبختانه بدون تلاش زیاد و تنها با انتخاب گزینه‌ی Warm در تنظیمات دمای رنگ، می‌توان خطای میانگین را تا ۴.۹ کاهش داد. اسلایدر دوبعدی دما نیز برای تغییرات دقیق‌تر این بخش دردسترس است که همواره وجود آن در گوشی‌های هواوی را نکته‌ای مثبت دانسته‌ایم. درمجموع، نمایشگر پی ۳۰ پرو را یک پله عقب‌تر از برادر مدعی خود در سری میت، ولی همچنان شایسته می‌دانیم.     

با کناررفتن اسپیکر مکالمه و جایگزینی آن با نمایشگر آکوستیک، پی ۳۰ پرو به‌جای اسپیکر استریو، از اسپیکر تک‌کاناله‌ای بهره‌ می‌برد که در لبه‌ی پایینی دستگاه کنار پورت USB-C قرار دارد. به‌لحاظ حجم صدای خروجی، نمی‌توان اسپیکر تکی پی ۳۰ پرو را در ردیف دستگاه‌هایی با اسپیکر استریو جای داد؛ اما کیفیت و عمق صدای آن بسیار ستودنی است. همان‌طورکه انتظار می‌رفت، پرچم‌دار جدید خانواده‌ی P نیز از جک ۳.۵ میلی‌متری بهره نمی‌برد؛ بنابراین، یا باید از هدفون موجود درون جعبه استفاده کنید که تجربه‌ی صوتی شگفت‌انگیزی ارائه نمی‌دهد یا به راهکار بی‌سیم روی بیاورید یا درنهایت، برای استفاده از هدفون سیمی خود، به‌صورت جداگانه تبدیل USB-C به جک ۳.۵ میلی‌متری بخرید.                                                         

رابط کاربری

پی ۳۰ پرو طبق انتظار، با اندروید ۹ پای روانه‌ی بازار شده است؛ اما چینی‌ها از نسخه‌ی ۹.۱ رابط کاربری EMUI در این گوشی بهره گرفته‌اند. ازنظر ظاهری و حتی قابلیت‌ها، تفاوت محسوسی بین میت ۲۰ پرو و پی ۳۰ پرو دیده نمی‌شود؛ اما از همان ابتدای کار با گوشی، بهبود سرعت جابه‌جایی‌ در بخش‌های مختلف رابط‌ کاربری و اجرای اپلیکیشن‌ها حس می‌شود. هواوی از فایل‌سیستم جدیدی با نام EROFS در نسخه‌ی ۹.۱ بهره گرفته است که به‌ادعای این شرکت، ۱۰ درصد سرعت اجرای اپ‌ها را افزایش می‌دهد و سرعت خواندن تصادفی نیز تا سه‌برابر بیشتر از نمونه‌های پیشین شده است.

ظاهر کلی آیکون‌ها و نوار اعلان‌ها و دیگر موارد درمقایسه‌با گذشته تغییری نکرده‌اند و هنوزهم صفحه‌ی اپلیکیشن‌ها به‌صورت پیش‌فرض فعال و زیبا نیست. ناوبری با ژست‌های حرکتی درمقایسه‌با گذشته جهش خاصی نکرده است و هنوز ازنظر روانی و سهولت عقب‌تر از نمونه‌ی موجود در گوشی‌های وان‌پلاس است. ما در طول بررسی و پس از تجربه‌ی این راهکار، باردیگر به‌سراغ کلیدهای نرم‌افزاری سنّتی ناوبری در اندروید رفتیم. باوجوداینکه بریدگی نمایشگر در پی ۳۰ پرو یکی از کوچک‌ترین‌ها در بین رقبا است، امکان پنهان‌کردن آن با نوار مشکی رنگ همچنان وجود دارد.

همچون میت ۲۰ پرو و EMUI 9.0، پشتیبانی از فناوری شتاب‌دهنده‌ی GPU Turbo 2.0 را شاهد هستیم که اجرای روان‌تر بازی‌های سنگینی همچون PUBG Mobile ،Vainglory ،NBA2K18 ،Arena of Valor و Rules of Survival را ممکن می‌کند. البته، هنوزهم قابلیت‌هایی مانند Huawei Share برای انتقال فایل بین کامپیوتر و موبایل، دسته‌بندی هوشمند تصاویر، روشن‌شدن نمایشگر با بلندکردن گوشی و ویژگی‌های کاربردی دیگر در رابط کاربری پرچم‌دار جدید هواوی را شاهد هستیم؛ اما همچنان نقدهایی به بخش‌های ظاهری این رابط غنی از نظر قابلیت‌ها وارد است.

پی ۳۰ پرو از ماژول مادونِ‌قرمز نیز بهره می‌برد؛ از‌این‌رو به‌لطف اپلیکیشن Smart Remote، می‌توانید لوازم‌خانگی منزلتان را با آن کنترل کنید. پرچم‌دار جدید چینی‌ها همانند میت ۲۰ پرو، قابلیت PC Mode را نیز برای ارائه‌ی تجربه‌ی دسکتاپ در خود دارد. نمایشگر همیشه‌روشن تغییر چندانی درمقایسه‌با میت ۲۰ پرو نکرده است و همچنان ساده و فاقد امکانات شخصی‌سازی است. امکان مشاهده‌ی اعلان‌های تمام اپلیکیشن‌ها، تاریخ، میزان شارژ باقی‌مانده و ساعت مواردی هستند که در قالب متن دردسترس خواهند بود. همچنین نبود سیستم تشخیص‌چهره‌ی ایمن مانند تشخیص سه‌بعدی چهره‌ی میت ۲۰ پرو یکی از کاستی‌های پی ۳۰ پرو درمقایسه‌با برادرش محسوب می‌شود.

دوربین

هواوی چندی سالی است که مرزهای عکاسی موبایل را با پرچم‌داران خود جابه‌جا می‌کند و این موضوع درباره‌ی پی ۳۰ پرو نیز صدق می‌کند. درحقیقت، چینی‌ها به‌اندازه‌ای به عملکرد دوربین محصول جدید خود اعتماد دارند که با آن وعده‌ی «بازنویسی قواعد عکاسی موبایل» را می‌دهند؛ اما این ادعا چقدر با واقعیت هم‌خوانی دارد؟ درادامه، متوجه خواهیم شد. ابتدا اجازه دهید مشخصات فنی هر دو دوربینی اصلی و سلفی پی ۳۰ پرو را بیان کنیم.

حسگر ToF وظیفه‌ی ثبت عکس را برعهده ندارد؛ اما هواوی دوربین پی ۳۰ پرو را Quad Camera یا چهارگانه می‌‌داند. از مجموع چهار ماژول دوربین، سه ماژول درون برآمدگی عمودی گوشه‌ی سمت چپ دستگاه جای دارند. از بالا به پایین، ماژول‌های یادشده به‌ترتیب ۲۰ مگاپیکسلی با لنز اولتراواید و ۴۰ مگاپیکسلی اصلی با لنز واید و ۸ مگاپیکسلی با لنز تله‌فوتو هستند. درکنار برآمدگی دوربین نیز به‌ترتیب فلش LED دوگانه و حسگر سه‌بعدی ToF‌ دیده می‌شوند.

همانند گذشته، نرم‌افزار دوربین با محوریت هوش مصنوعی توسعه داده شده است. حالت Master AI همچنان در قالب کلیدی در نیمه‌ی بالایی رابط کاربری دوربین به‌چشم می‌خورد. این حالت به‌‌کمک هوش مصنوعی، توانایی شناسایی بیش از ۱۵۰۰ صحنه‌ی متفاوت و تنظیم خودکار پارامترهای عکاسی را دارد. ازآنجاکه Master AI دیگر مثل گذشته رنگ‌ها را اشباع نمی‌کند، می‌توان با اطمینان بیشتری همواره آن را در حالت فعال قرار داد.

رابط کاربری دوربین پی ۳۰ پرو تفاوت چندانی با گذشته نکرده و همچنان می‌توان از لبه‌ی پایین نمایشگر به حالت‌های مختلف عکاسی و فیلم‌برداری، شامل Aperture (برای عکاسی از اشیاء با جلوه‌ی بوکه و تغییر دیافراگم بین F/0.95 تا F/16 به‌صورت نرم‌افزاری)، Night (عکاسی در شب با نوردهی طولانی)، Portrait (عکاسی پرتره از اشخاص)، Photo (عکاسی خودکار)، Video (فیلم‌برداری)، Pro (عکاسی حرفه‌ای با قابلیت تغییر پارامترهای عکاسی ازجمله ایزو بین ۵۰ تا ۴۰۹,۶۰۰، سرعت شاتر بین ۱/۴۰۰۰ تا ۳۰ ثانیه و جبران نوردهی بین ۴- تا ۴+ EV) دسترسی داشت. درضمن در بخشی موسوم به More، حالت‌های متفاوت دیگری ازجمله عکاسی سیاه‌وسفید و پاناروما و سوپرماکرو دیده می‌شوند.

دوربین اصلی پی ۳۰ پرو از حسگر ۴۰ مگاپیکسلی ساخت سونی موسوم به SuperSensing بهره می‌برد. این حسگر برای دریافت اطلاعات رنگی از فیلتر بایر چهارگانه استفاده می‌کند و خروجی عکس‌های آن به‌صورت پیش‌فرض ۱۰ مگاپیکسلی هستند؛ اما به‌دلخواه خود می‌توانید عکس‌هایی با رزولوشن ۴۰ مگاپیکسل را نیز ثبت کنید. در فیلتر Quad Bayer برخلاف فیلتر بایر عادی، هر چهار پیکسل به‌صورت گروهی فیلتر تک‌رنگی را مقابل خود می‌بینند و پیکسل بسیاری بزرگی تشکیل می‌دهند که نتیجه‌‌ی آن، ثبت فریم‌های هم‌زمان با نوردهی‌های متفاوت برای گرفتن عکس‌های HDR آنی است.

حسگر ۴۰ مگاپیکسلی پی ۳۰ پرو با ابعاد ۱/۱.۷ اینچی، ۱۲۵ درصد بزرگ‌تر از نمونه‌های به‌کاررفته در گلکسی اس ۱۰ و آیفون ۱۰ اس است و اکنون به‌جای استفاده از آرایه‌ی فیلتر مرسوم RGGB، آرایه‌ی RYYB را مقابل خود می‌بیند که براساس ادعای هواوی، به جذب ۴۰ درصد نور بیشتر درمقایسه‌با نسل گذشته می‌انجامد. به‌علاوه، لنز ۲۷ میلی‌متری آن با دیافراگم بازتر F/1.6 و لرزش‌گیر اپتیکال تصویر به ثبت عکس‌هایی روشن‌تر و جزئیات بیشتر در تاریکی کمک می‌کند.

گالری عکس در طول روز

عکس‌های دوربین اصلی در طول روز، با جزئیات بسیار زیاد و نویز کم و رنگ‌های طبیعی در دسته‌ی بهترین‌های بازار جای می‌گیرد و به‌سختی می‌توان به‌ عکس‌های خروجی خرده‌ای گرفت؛ اما آنچه کمی ناامیدمان می‌کند، اتکاپذیری پایین‌تر پی ۳۰ پرو به‌لحاظ گستره‌ی دینامیکی درمقایسه‌با برخی از رقبا است. پرچم‌دار چینی‌‌ها گاهی نقاط روشن و سایه‌ها را به‌ بهترین شکل ممکن تفکیک می‌کند و گاهی نیز در این امر ناتوان می‌کند. امکان ثبت عکس‌ها با رزولوشن ۴۰ مگاپیکسلی نیز دردسترس قرار دارد که ظاهرا گستره‌ی دینامیکی خروجی آن با حالت ۱۰ مگاپیکسلی بسیار متفاوت است.

عکاسی در طول روز با رزولوشن ۴۰ و ۱۰ مگاپیکسل

دوربین اولتراواید پی ۳۰ پرو از حسگر ۲۰ مگاپیکسلی و ۱/۲.۷ اینچی بهره می‌برد. این حسگر لنزی ۱۶ میلی‌متری با دیافراگم F/2.2 را مقابل خود دارد و از فوکوس خودکار تشخیص استفاده می‌کند. ناگفته نماند دوربین اولتراواید پی ۳۰ پرو لرزش‌گیر اپتیکال تصویر ندارد. دوربین اولتراواید پی ۳۰ پرو مانند میت ۲۰ پرو، با انتخاب حالت سوپرماکرو قابلیت ثبت عکس‌های ماکرو از فاصله‌ی ۲.۵ سانتی‌متری را نیز با یکی از دو حالت ۰.۶x و ۱x دارد که درمورد دوم، عکس‌های خروجی از دوربین ۲۰ مگاپیکسلی گوشی کراپ می‌شوند.

گالری عکس‌های اولتراواید و ماکرو

عکس‌های اولتراواید در سطح پایین‌تری درمقایسه‌با عکس‌های حاصل از دوربین اصلی قرار می‌گیرد؛ اما همچنان درزمینه‌ی دقت رنگ‌های تولیدی و گستره‌ی دینامیکی و سطح نویز، رضایت‌بخش به‌نظر می‌رسند. ثبت عکس ماکرو با دوربین اولتراواید یکی دیگر از کاربردهای جذاب این ماژول است و خروجی بازهم در سطح مطلوبی ارزیابی می‌شود.

بی‌شک تحسین‌برانگیزترین بخش از مجموعه‌ی دوربین پشتی پی ۳۰ پرو، دوربین تله‌فوتوی پریسکوپی آن است. اگرچه دوربین تله‌فوتو همچنان از حسگر ۸ مگاپیکسلی استفاده می‌کند، چینی‌ها با بزرگ‌ترکردن آن، ابعاد پیکسل‌ها را از ۱.۰ میکرومتر در نسل گذشته و میت ۲۰ پرو به ۱.۲۲ میکرومتر رسانده‌اند. توجه کنید با‌توجه‌به ماهیت پریسکوپی دوربین تله‌فوتو، حسگر در یک سانتی‌متری سمت راست برآمدگی دوربین قرار دارد و درحقیقت، نور با برخورد به پریسکوپ، با زاویه‌ی ۹۰ درجه بازتاب داده می‌شود و با عبور از لنز ۵ تکه‌ به حسگر می‌رسد. 

لنز دوربین تله‌فوتو دیافراگمی معادل F/3.4 دارد و برای کاهش شدت لرزش‌ها در فاصله‌ی کانونی طولانی، از لرزش‌گیر اپتیکال بهره می‌برد. فاصله‌ی کانونی این لنز ۱۲۵ میلی‌متر است که با تقسیم این عدد بر فاصله‌ی کانونی ۲۷ میلی‌متری دوربین اصلی، به عدد ۴.۶۳ می‌رسیم که برای تأثیرگذاری بیشتر هواوی آن را با گردکردن، معادل بزرگ‌نمایی اپتیکال ۵ برابری می‌داند. هواوی با ترکیب داده‌های مربوط‌به بزرگ‌نمایی دیجیتال و اپتیکال، بزرگ‌نمایی هیبریدی ۱۰ برابری را نیز با وعده‌ی افت‌نکردن کیفیت به کاربر می‌دهد. درضمن، بزرگ‌نمایی دیجیتال تا سقف ۵۰ برابر نیز دردسترس قرار دارد.

هواوی درباره‌ی عملکرد بزرگ‌نمایی پی ۳۰ پرو مانور بسیاری می‌دهد؛ بنابراین، بدیهی است که قابلیت بزرگ‌نمایی جایگاه ویژه‌ای در رابط کاربری دوربین داشته باشد. اسلایدر مربوط‌به بزرگ‌نمایی شامل حالت‌های ۱۰x ،۱x ،۵x و Wide در یکی از دو طرف نمایشگر بسته به‌حالت دردست‌گرفتن دستگاه به‌چشم می‌خورد که از بین آن‌ها حالت ۵x به‌صورت اپتیکال و حالت ۱۰x به‌صورت هیبریدی هستند. ناگفته نماند با لغزاندن اسلایدر می‌توان به بزرگ‌نمایی دیجیتال افزون‌بر ۵۰x‌ نیز دسترسی داشت. 

عملکرد بزرگ‌نمایی در طول روز

اگرچه دوربین تله‌فوتو پی ۳۰ پرو از حسگر ۸ مگاپیکسلی بهره می‌برد، عکس‌های خروجی آن درست‌ مانند دوربین اصلی، ۱۰ مگاپیکسلی هستند. شاید مهندسان هواوی خروجی دوربین تله‌فوتو را Upscale می‌کنند. درهرصورت، عکس‌های پی ۳۰ پرو با بزرگ‌نمایی اپتیکال ۴.۶۳ برابری یا ۵x بسیار عالی به‌نظر می‌رسند؛ به‌طوری‌که حتی در وضعیت نوری مساعد، می‌توان آن‌ها را با نتایج دوربین اصلی مقایسه کرد. بزرگ‌نمایی ۱۰ برابری درحقیقت اِعمال بزرگ‌نمایی دیجیتال دوبرابری روی عکس‌های ۵x‌ است؛ اما بازهم نتیجه در اغلب سناریوها پذیرفتنی خواهد بود. بی‌شک بزرگ‌نمایی دیجیتال ۵۰ برابری جزئیات فوق‌العاده‌ای نخواهد داشت؛ با‌این‌حال، امکان دستیابی به چنین میزان بزرگ‌نمایی در برخی مواقع، کارگشا خواهد بود. 

درنهایت، باید به حسگر سه‌بعدی ToF اشاره کرد که وظیفه‌ی افزایش سرعت عملکرد فوکوس خودکار و تفکیک بهتر سوژه و پس‌زمینه در عکس‌های پرتره را برعهده دارد. ازآنجاکه حسگر ToF می‌تواند به‌صورت چندلایه فضا را اسکن کند؛ بنابراین، هواوی ادعا می‌کند جلوه‌ی بوکه به‌صورت چندسطحی و واقع‌گرایانه‌تر در عکس‌های پرتره اجرا خواهد شد. پی ۳۰ پرو در حالت عکاسی Aperture امکان ثبت عکس با جلوه‌ی بوکه و امکان تغییر دیافراگم به‌صورت نرم‌افزاری بین F/0.95 تا F/16 پس از ذخیره‌سازی در گالری را دراختیار کاربر قرار می‌دهد و در حالت Portrait نیز، می‌توان جلوه‌ی بوکه را با فُرم‌هایی همچون Circles ،Hearts Swirl یا Discs اجرا کرد.

گالری عکس‌ با جلوه‌ی بوکه

پی ۳۰ پرو برای ثبت عکس‌های پرتره یا عکاسی با حالت Aperture از دوربین ۴۰ مگاپیکسلی و حسگر سه‌بعدی ToF مدد می‌گیرد. دقت گوشی در تفکیک سوژه از پس‌زمینه در جمع بهترین‌ها قرار دارد؛ اما مانند اغلب پرچم‌داران دیگر، اجرای طبیعی جلوه‌ی بوکه اندکی متزلزل است؛ به‌طوری‌که گاهی به‌لطف حسگر ToF گوشی می‌تواند به‌صورت چندلایه و تدریجی پس‌زمینه را محو کند؛ اما گاهی نیز پس‌زمینه به‌صورت یک‌دست و یکنواخت محو می‌شود.

در محیط‌های تاریک، پی ۳۰ پرو با هر سه دوربین اجازه‌ی عکاسی با حالت عادی (Photo) و Night را می‌دهد. حالت عکاسی شب در پی ۳۰ پرو مانند گذشته، ازطریق ثبت آنی چندین فریم با نوردهی‌های ۵ تا ۶ ثانیه‌ای و تلفیق آن‌ها عمل می‌‌کند. دوربین ۴۰ مگاپیکسلی دستگاه به‌لطف بهره‌گیری از حسگر بزرگ‌تر، آرایه‌ی فیلتر متفاوت، لرزش‌گیر اپتیکال و البته لنزی با دیافراگم بازتر، ازلحاظ تئوری می‌تواند عکس‌های روشن‌تری در محیط‌های تاریک ثبت کند و با نوردهی بهتر در سرعت‌های شاتر بالا، از میزان محوبودن سوژه‌های متحرک بکاهد.

گالری عکس‌های در طول شب

در اغلب سناریوها، دوربین اصلی پی ۳۰ پرو چه با حالت عادی چه Night، عکس‌هایی با جزئیات و نویز و گستره‌ی دینامیکی مطلوب و مرز‌های تفکیک‌شده بین نقاط تاریک و روشن صحنه‌ها ثبت می‌کند؛ اما چنانچه به‌دنبال آشکارسازی بیشتر سایه‌ها و روشن‌ترکردن سوژه هستید، حالت Night به‌کمک شما خواهد آمد. توجه کنید خروجی حالت شب لزوما نه عکس‌های طبیعی، بلکه عکس‌هایی روشن و جذاب است. حالت عکاسی شب، به‌‌ویژه در وضعیت تاریکی مطلق، برتری خود را نشان می‌دهد.

عملکرد Night mode دربرابر حالت خودکار

عملکرد پی ۳۰ پرو در نور مصنوعی و تاریکی مطلق

باوجودآنکه دوربین تله‌فوتو پی ۳۰ پرو در پسِ لنزی با دیافراگم F/3.4 قرار دارد، عکس‌های آن با بزرگ‌نمایی اپتیکال ۵ برابری در محیط‌های تاریک چندان ناامیدکننده نیستند. حالت Night نیز برای ثبت عکس‌های روشن‌تر دردسترس قرار دارد؛ اما با‌توجه‌به فاصله‌ی کانونی معادل ۱۲۵ میلی‌متری لنز، بُروز محوشدگی به‌دلیل لرزش دست یا متحرک‌بودن سوژه، دورازذهن نخواهد بود. بی‌شک در این وضعیت، استفاده از سه‌پایه‌ وضوح و جزئیات عکس‌های خروجی را به‌میزان چشمگیری بهبود خواهد داد.

خلأ لرزش‌گیر اپتیکال و دیافراگم F/2.2 دوربین اولتراواید باعث می‌شود عکس‌های عادی این دوربین در محیط‌های تاریک مطلوب نباشند؛ به‌طوری‌که در بسیاری مواقع، عکس‌های خروجی نویز زیادی دارند و محوشدگی‌هایی در بخش‌های مختلف عکس‌ها می‌توان مشاهده کرد؛ اما حالت Night با نوردهی‌هایی که گاهی تا ۸ ثانیه هم به‌طول می‌انجامد، عکس‌هایی با جزئیات زیاد تولید می‌کند.

عکس‌های اولتراواید در تاریکی با و بدون Night mode

ثبت عکس‌های سلفی در گوشی پی ۳۰ پرو برعهده‌ی حسگری ۳۲ مگاپیکسلی قرار دارد که لنز وایدی با دیافراگم F/2.0 را مقابل خود می‌بیند؛ اما متأسفانه بازهم مثل گذشته، از فوکوس خودکار خبری نیست. برای آنکه جزئیات چهره‌ به‌خوبی ثبت شود، باید دست خود را در فاصله‌‌ی بهینه‌‌ی حدودا ۵۰ سانتی‌متری از چهره نگه دارید. سطح جزئیات و گستره‌ی دینامیکی عکس‌های سلفی درحدمطلوبی ارزیابی می‌شود. البته همان‌طورکه در نمونه‌عکس‌های زیر مشاهده می‌کنید، گاهی نور آفتاب مشکل‌ساز خواهد بود. در عکس‌های سلفی پرتره، گاهی مرز چهره، به‌ویژه در نواحی موها یا گوش‌ها، به‌خوبی از پس‌زمینه تفکیک نمی‌شود.

عکس سلفی با و بدون جلوه‌ی بوکه

عکس سلفی در تاریکی با و بدون استفاده از نمایشگر به‌عنوان فلش

پی ۳۰ پرو با هر سه دوربین خود توانایی ضبط ویدئوهای ۴K و Full HD با نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه را دارد؛ اما فیلم‌برداری Full HD با نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه، تنها با دوربین اصلی و اولتراواید میسر خواهد بود. بدین‌ترتیب، پرچم‌دار هواوی ابزارهای متنوعی برای فیلم‌برداری در سناریوهای مختلف دراختیارتان قرار خواهد داد. ناگفته نماند به‌زودی قابلیت Dual View Video نیز در قالب به‌روزرسانی نرم‌افزاری به دوربین اضافه خواهد شد تا با آن امکان فیلم‌برداری هم‌زمان به‌صورت عادی و بزرگ‌نمایی‌شده را داشته باشید.

دوربین اصلی و تله‌فوتو در هر سه حالت فیلم‌برداری ۴K@30fps و ۱۰۸۰p@30fps و ۱۰۸۰p@60fps به‌صورت هم‌زمان لرزش‌‌گیر اپتیکال (OIS) و الکترونیکی (EIS) را به‌کار می‌گیرند؛ اما دوربین اولتراواید، تنها EIS را دراختیار دارد. ناگفته نماند EIS همواره فعال است و شما امکان خاموش‌کردن آن را نخواهید داشت. در حالت کلی، پی ۳۰ پرو در طول روز ویدئوهایی با جزئیات بسیار زیاد و رنگ‌های طبیعی و با لرزش‌های کم ضبط می‌کند؛ اما با ضعیف‌شدن نور محیطی، سطح نویز افزایش و جزئیات ویدئوها کاهش می‌یابد.

بازده و عملکرد

ثبت آنی چندین عکس با نوردهی‌های مختلف و تلفیق آن‌ها و ضبط ویدئوهای ۴K‌ و اجرای روان بازی‌های سنگین، همگی به بهره‌گیری گوشی از پردازنده‌ای قدرتمند مشروط است. هواوی برای پاسخ‌دادن به این نیازها در پرچم‌دار جدید خود از پردازنده‌ی کرین ۹۸۰ استفاده می‌کند؛ تراشه‌ای ۷ نانومتری که پیش‌تر آن را با گوشی‌های میت ۲۰ و میت ۲۰ پرو تجربه کرده‌ایم.

هواوی ادعا می‌کند پردازنده‌ی مرکزی کرین ۹۸۰ درمقایسه‌با نسل گذشته ۷۵ درصد بهبود عملکرد یا ۵۸ درصد بهبود بهره‌وری انرژی را به‌ارمغان می‌آورد؛ درحالی‌که بهبود عملکرد و بهره‌وری واحد پردازش گرافیکی آن به‌ترتیب به ۴۶ و ۱۷۸ درصد می‌رسد. ازآنجاکه پیش‌تر در بررسی میت ۲۰ پرو به‌صورت عمیق تک‌تک واحدهای به‌کاررفته در تراشه‌ی کرین ۹۸۰ را زیر ذره‌بین قرار داده‌ایم، در بررسی پیش‌ رو، به ارائه‌ی مشخصات فنی آن در جدول بالا بسنده ‌کرده‌ایم.

پی ۳۰ پرو در سه نسخه با حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۱۲۸ یا ۲۵۶ یا ۵۱۲ گیگابایتی UFS 2.1 و حافظه‌ی رم ۸ گیگابایتی LPDDR4x و یک نسخه‌ی ۶ گیگابایتی با حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۱۲۸ گیگابایتی عرضه می‌شود. البته امکان ارتقای حافظه ازطریق کارت‌های حافظه‌ی نانومموری تا سقف ۲۵۶ گیگابایتی نیز وجود خواهد داشت. چینی‌ها در رابط کاربری EMUI 9.1 سیستم‌فایل جدیدی به‌کار برده‌اند و با آن افزایش سرعت خواندن و نوشتن را نوید می‌دهند. نتایج بنچمارک AndroBench بهبود نرخ نوشتن درمقایسه‌با میت ۲۰ پرو را نشان می‌دهد.

حال نوبت به آن می‌رسد تا عملکرد پی ۳۰ پرو را با پردازنده‌ی قدرتمندش زیر ذره‌بین قرار دهیم. ازآنجاکه رزولوشن نمایشگر در بالاترین حالت به ۲۳۴۰ در ۱۰۸۰ پیکسل می‌رسد، آزمون‌های نرم‌افزاری را فقط با این رزولوشن اجرا می‌کنیم. باوجوداین با‌توجه‌به وجود اسلایدر Performance mode در بخش تنظیمات باتری پی ۳۰ پرو، آزمون‌ها را در دو حالت با Perf. mode روشن و خاموش اجرا خواهیم کرد.

مطابق انتظار، پی ۳۰ پرو درمقایسه‌با نسل گذشته چه ازلحاظ عملکرد کلی (آزمون‌های انتوتو و PCMark) و چه‌ ازلحاظ عملکرد تک‌ و چندهسته‌ای پردازنده‌ی مرکزی (آزمون گیک‌بنچ) و چه ازلحاظ عملکرد واحد پردازش گرافیکی (۳DMark و GFXBench)، پیشرفت چشمگیری نشان می‌دهد. بااین‌حال، همان‌طورکه در جدول بالا مشاهده می‌کنید، گلکسی اس ۱۰ با پردازنده‌ی اکسینوس ۹۸۲۰ در پردازش‌های گرافیکی و پردازش‌های CPU‌محور، اندکی بهتر از رقیب چینی عمل می‌کند. 

برای ارزیابی عملکرد پردازنده در حالت واقعی‌تر، ویدئوِ ۱۰ دقیقه‌ای معیار دیجیتال مارک با رزولوشن ۴K را در حالت Perf. mode off و Perf. mode on به‌کمک اپلیکیشن Adobe Clip به ویدئویی با رزولوشن Full HD تبدیل کردیم که این فرایند در دو حالت به‌ترتیب ۱۲ دقیقه و ۳۶ ثانیه و ۱۱ دقیقه و ۳۰ ثانیه به‌طول انجامید. همان‌طورکه در جدول زیر مشاهده می‌کنید، نتیجه‌ی یادشده شباهت بسیاری به آنر ویو ۲۰ با پردازنده‌ی یکسان دارد؛ اما همچنان به‌طرز فاحشی، ضعیف‌تر از نتیجه‌ی به‌دست‌‌آمده با آیفون ۱۰ و پردازنده‌ی قدیمی A11 است.

نتایج به‌دست‌آمده در قسمت‌ قبلی، صرفا عملکرد پردازنده در پردازش‌های کوتاه‌مدت را به‌تصویر می‌کشد و معیار مناسبی برای ارزیابی عملکرد گوشی در دنیای واقعی و کاربری‌های سنگینی همچون اجرای مداوم بهترین بازی‌های اندرویدی نیست. بنابراین، آزمون گرافیک‌محور و فوق‌العاده سنگین Sling Shot Extreme را ۱۵ بار به‌صورت متوالی در دو حالت Perf. mode off و Perf. mode on روی پی ۳۰ پرو اجرا می‌کنیم. شما می‌توانید در نمودار زیر، نتیجه را مشاهده کنید.

نمودار مذکور نشان می‌دهد پی ۳۰ پرو در حالت Perf. mode عملکرد به‌مراتب پایدارتری دارد؛ هرچند امتیازهای به‌دست‌آمده در این حالت از حدود ۲,۱۰۰ تجاوز نمی‌کنند. پرچم‌دار هواوی در حالت فعال‌بودن اسلایدر Performance با امتیاز ۴,۲۹۵ کار خود را آغاز می‌کند؛ اما درادامه، نوسان‌های بسیاری دارد و حتی امتیاز آن در کمترین حالت به حدود ۲,۳۴۹ می‌رسد. ناگفته نماند در این وضعیت، بدنه‌ی دستگاه نیز به‌شدت داغ می‌شود. 

باتری

گوشی هوشمندی با پردازنده‌ی بهینه‌ی ۷ نانومتری و نمایشگر +FHD و صدالبته باتری با ظرفیت ۴,۲۰۰ میلی‌آمپرساعتی، احتمالا شارژدهی بسیار مناسبی نیز خواهد داشت؛ به‌‌ویژه اگر این دستگاه یکی دیگر از پرچم‌داران هواوی باشد. چینی‌ها طی سال‌های اخیر، همواره در مینه‌ی شارژدهی محصولات بالارده‌ی خود عملکرد درخشانی داشته‌اند و به‌نظر می‌رسد این وضعیت برای پی ۳۰ پرو نیز تکرار خواهد شد.

برای ارزیابی شارژدهی پی ۳۰ پرو، آزمون‌های متداول دیجیتال مارک را روی آن اجرا می‌کنیم. در آزمون پخش فیلم که پخش ویدئو معیار HD با روشنایی ۲۰۰ نیت نمایشگر و صدای قطع‌شده و اتصالات بی‌سیم غیرفعال را شامل می‌شود، پرچم‌دار جدید هواوی ۲۰ ساعت دوام می‌آورد که نتیجه‌ی خارق‌العاده‌ای به‌حساب می‌آید. ناگفته نماند برای مطمئن‌شدن از نتیجه‌ی به‌دست‌آمده، آزمایش پخش فیلم را دوبار روی گوشی اجرا کردیم.

پی ۳۰ پرو در بنچمارک باتری PCMark که با شبیه‌سازی کاربری‌های روزمره، شامل وب‌گردی و پخش فیلم یا ویرایش عکس، درحقیقت آزمونی معیار برای تخمین زمان روشن‌ماندن نمایشگر (Screen on Time) با روشنایی ۲۰۰ نیت به‌حساب می‌آید، با ثبت زمان ۱۱ ساعت و ۳۶ دقیقه، بهتر از رقیب کره‌ای ظاهر می‌شود. این گوشی در بنچمارک باتری GeekBench که پردازنده را زیرفشار قرار می‌دهد، نتیجه‌ی فوق‌العاده‌ی ۱۶ ساعت و ۴۵ دقیقه را ثبت کرد.

آزمون گرافیکی و ۳۰ مرحله‌ای GFXBench را در دو حالت Perf. mode off و Perf. mode on اجرا کردیم تا باردیگر ناکارآمدی این اسلایدر را شاهد باشیم؛ چراکه پی ۳۰ پرو چه ازنظر مدت شارژدهی و چه پایداری عملکرد، با خاموش‌بودن اسلایدر Performance، نتیجه‌ی بسیاری بهتری کسب می‌کند. با روشن‌بودن اسلایدر، دمای دستگاه به ۴۵ درجه‌ی سلسیوس می‌رسد؛ درحالی‌که با خاموش‌بودن آن، دمای دستگاه در بیشترین حالت، حدود ۴۱ درجه‌ی سلسیوس است.

شارژر پی ۳۰ پرو موسوم به SuperCharge نیز فوق‌العاده سریع است. این شارژر که در بیشترین حالت با نرخ بسیار عالی ۴۰ واتی دستگاه را شارژ می‌کند، می‌‌تواند تنها پس از ۳۰ دقیقه، شارژ باتری را از حالت کاملا خالی به ۷۰ درصد و در یک ساعت به ۱۰۰ درصد برساند. علاوه‌بر شارژر سیمی سریع، پی ۳۰ پرو با شارژ بی‌سیم سریع ۱۵ واتی نیز سازگار است. درضمن، به‌لطف فناوری شارژ بی‌سیم معکوس، می‌تواند نقش پاور‌بانکی بی‌سیم با توان ۴.۵ واتی را نیز برای شارژ دستگاه‌های دیگر را برعهده بگیرد.

جمع‌بندی

مانند هر محصول دیگری، پی ۳۰ پرو بی‌نقص نیست؛ اما بی‌شک نزدیک‌ترین گوشی هوشمند تاریخ هواوی به ایده‌ی گوشی بی‌نقص به‌حساب می‌آید. طراحی زیبا، بدنه‌ی خوش‌ساخت، عملکرد سریع و عاری از کُندی و شارژدهی فوق‌العاده ازجمله‌ ویژگی‌های مهم عضو جدید خانواده‌ی P‌ محسوب می‌شود. باوجوداین، باید توجه کنید ویژگی‌هایی ازاین‌دست را در چند پرچم‌دار اخیر هواوی و شرکت‌های دیگر نیز تجربه کرد‌ه‌ایم. ویژگی چشمگیر و قوت اصلی پی ۳۰ پرو را باید در دوربین آن جست‌وجو کرد؛ جایی‌که پرچم‌دار چینی‌ها به‌واسطه‌ی نوآوری‌هایی مانند به‌کارگیری دوربین تله‌فوتو پریسکوپی با بزرگ‌نمایی اپتیکال ۵ برابری، خود را از انبوه رقبا متمایز می‌‌‌کند.

هواوی با پی ۲۰ پرو حرکت روی لبه‌ی فناوری درزمینه‌ی عکاسی موبایل را آغاز کرد و با میت ۲۰ پرو امکان عکاسی با لنز پرکاربرد و جذاب اولتراواید را دراختیار کاربران قرار داد و اکنون با پی ۳۰ پرو عکاسی در تاریکی و قابلیت بزرگ‌نمایی در گوشی‌های هوشمند را به سطحی کاملا جدید رسانده است. عضو جدید خانواده‌ی P عکاسی در محیط‌های کم‌نور را از وضعیتی وحشتناک و ناخوشایند به تجربه‌ای مفرح و جذاب تبدیل می‌کند؛ به‌طوری‌که بی‌تردید می‌توان آن را سلطان حال حاضر عکاسی موبایل در محیط‌های تاریک دانست. به‌علاوه، ترکیب لنزهای کاربردی واید و اولتراواید و تله‌فوتو به‌ کاربر اجازه می‌دهد با سهولت بیشتری ایده‌های خلاقانه‌ی خود را با تلفن‌همراهش به واقعیت بدل سازد.

البته، پی ۳۰ پرو نقص‌هایی نیز دارد که از جمله‌ مهم‌ترین آن‌‌ها عبارت‌اند از: رابط کاربری نابالغ، وزن نسبتا سنگین، حسگر اثرانگشت نه‌چندان کارآمد و اختلال گه‌گاه در عملکرد لمسی نمایشگر دراثر برخورد کف دست با لبه‌های نمایشگر.