بررسی Mi 8 شیائومی – دیجیتال مارک – دیجیتال مارک

شیائومی کار خود را با توسعه‌ی رام‌‌‌های MIUI آغاز کرد اما تصور تبدیل شدن این برند چینی به یکی بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گوشی‌های اندرویدی در آن روزها غیر ممکن بود. شیائومی با قیمت‌های پایین به مرور جای خود را در بازار شلوغ سرزمین مادریش باز کرد و رخنه به بازارهای بزرگ دیگر مانند هند را آغاز کرد. شیائومی می ۸، می ۸ اکسپلورر و می ۸ اس‌ای را همزمان به جهانیان معرفی کرد و رونمایی از نسخه‌ی پرو را به ماه سپتامبر ۲۰۱۸ موکول کرد.

می ۸ اکسپلورر و می ۸ پرو تفاوت‌های فاحشی نسبت به نسخه‌ی معمولی ندارد و چه از نظر کلیت سخت‌افزار و چه از نظر زبان طراحی با گوشی‌های تقریبا یکسانی روبرو هستیم. نسخه‌ی اکسپلورر به حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر و سیستم تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی مجهز شده است؛ نسخه‌ی پرو نیز به حسگر زیر نمایشگر مجهز شده و مانند نسخه‌ی معمولی به سیستم تشخیص چهره‌ی مادون قرمز تجهیز شده است. پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۴۵، دوربین دوگانه مجهز به لنز تله‌‌فوتو و نمایشگر سوپر امولد ساخت سامسونگ ویژگی مشترک این مدل‌ها هستند.

می ۸ و گوشی‌های مشابه آن، وان‌پلاس را در نبرد با پرچمداران گران‌قیمت تنها نگذاشته‌اند؛ نبردی که نتیجه‌ی آن افزایش کیفیت، کاهش قیمت و قدرت گرفتن تعریف دسته‌ی جدیدی از گوشی‌ها خواهد بود. اما آیا می ۸ واقعا در قامت یک پرچمدار ارزان ظاهر می‌شود یا با یک گوشی شکست‌ خورده در برابر پرچمداران مدعی روبرو هستیم؟ کاستی‌های می ۸ تا چه اندازه در تجربه‌ی کاربری اثر گذار هستند؟ این تنها بخشی از سوالاتی است که در بررسی پیش‌روی به پاسخ آن‌ها خواهیم پرداخت با دیجیتال مارک همراه باشید.

می ۸ شیائومی توسط فروشگاه واو برای بررسی در اختیار دیجیتال مارک قرار گرفته است.

طراحی

بررسی گوشی‌های سال ۲۰۱۸ از منظر طراحی به جز موارد معدودی کار خسته‌کننده‌ای است، زیرا طراحی شیشه‌ای، بریدگی بالای نمایشگر و حذف جک ۳.۵ میلی‌متری صدا در درصد قابل‌توجهی از آن‌ها به چشم می‌خورد. بریدگی بالای نمایشگر به عنوان یک ناهنجاری به مرور جای خود را در بین ترندهای بازار به‌دست آورد اما به نظر نمی‌رسد این راهکار عمر چندانی داشته باشد و احتمالا در آینده با نمایشگرهای دارای حفره و شیو‌ه‌های دیگر جایگزین خواهد شد.

شیائومی از شیشه‌ی گوریلا گلس ۵ در سری پشت و جلوی سری می ۸ استفاده کرده است؛ طراحی شیشه‌ای با بافت‌هایی مشابه سری میت ۲۰ را به دلیل کاهش لغزندگی گوشی بیشتر می‌پسندیم. با در دست گرفتن می ۸ کاملا خطر لغزیدن آن را حس خواهید کرد از این رو توصیه می‌کنیم از قاب محافظ استفاده کنید.

فریم فلزی ساخته شده از آلومنیوم سری ۷۰۰۰ با پرداخت براق خود هم‌خوانی خوبی با شیشه‌ی پشت از نظر رنگ دارند و این مساله گوشی را یکپارچه‌تر نشان می‌دهد. شیشه‌ی ۲.۵D جلوی دستگاه توسط یک نوار به فریم دستگاه متصل شده است؛ با وجود اینکه در برگرفتن مستقیم شیشه توسط فریم را راهکاری مناسب‌تر می‌دانیم اما به هیچ وجه اتصالات  این گوشی حس یک گوشی بی‌کیفیت را القا نمی‌کنند.

 بریدگی بالای نمایشگر می ۸ ابعادی تقریبا مشابه آیفون‌ دارد که با توجه به قرارگیری سنسورها، چراغ‌ اعلان، دوربین سلفی، اسپیکر مکالمه، تابنده و دوربین مادون قرمز معقول به‌نظر می‌رسد؛ چراغ اعلان‌ها ابعاد مناسبی دارد و از تمام زوایا به خوبی می‌توان آن را مشاهده کرد. نسبت تصویر ۱۸.۷:۹ نمایشگر می ۸ این گوشی را به محصولی پهن‌تر از آیفون‌ و گوشی‌های ۱۹.۵:۹ بدل می‌کند. وزن ۱۷۵ گرمی می ۸ نه چندان کم است که حس بی‌کیفیت بودن را القا کند و نه آنقدر زیاد که سنگینی آن ملموس و آزاردهنده شود.

کلید پاور را می‌توان در استفاده‌ی یک دستی از گوشی فشرد؛ اما محل کلید تغییر حجم صدا کمی بالاتر از آن است که بتوان به راحتی به آن دسترسی داشت؛ کلیدها از فلز ساخته شده‌اند و علاوه‌بر بازخورد مناسب، لقی خاصی در آن‌‌ها دیده نشد. چینی‌ها جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون را از پرچمدار خود حذف کرده‌اند. درگاه USB-C در بین دو دسته سوراخ دایره‌ای قرار دارد که تنها از بخش سمت راستی برای خروج صدا استفاده می‌شود و مجموعه‌ی سمت چپ جنبه‌ی نمایشی دارد. شیائومی همچنین از ۴ خط آنتن در فریم‌های بالایی و پایینی استفاده کرده است. شیار سیم‌کارت جایگاهی برای کارت حافظه ندارد و این خبر خوبی برای بسیاری از کاربران نخواهد بود.

چینش و ظاهر دوربین دوگانه‌‌ی می ۸، طراحی آیفون‌ را تداعی می‌کند، چینی‌ها حتی محل فلش را نیز تغییر نداده‌اند. طراحی اصیل‌تر یکی خواسته‌های کاربران از شیائومی به‌حساب می‌آید؛ چیزی که متاسفانه در دنیای گوشی‌های هوشمند به فراموشی سپرده شده است. بر خلاف نسخه‌ی پرو و اکسپلورر خبری از حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر نیست و می ۸ از حسگری در پنل پشتی بهره می‌برد. محل این سنسور مناسب است و انگشت اشاره به‌خوبی روی حسگر می‌نشیند؛ اما عملکرد آن به‌اندازه‌ی حسگر اثر انگشت وان‌پلاس سریع نیست. شیائومی اعتقادی به تولید گوشی‌های مقاوم در برابر آب و گرد‌و‌غبار ندارد از این رو فقدان گواهی‌ IP در می ۸ دور از ذهن نبود. شیائومی می ۸ در ۴ رنگ آبی، مشکی، طلایی و سفید در دسترس کاربران قرار دارد.

نمایشگر

سال ۲۰۱۸ در کنار ترند نه چندان خوشایند بریدگی نمایشگر، سال مهاجرت به نمایشگرهای OLED بود؛ به‌طوری که برخی شرکت‌ها چنین نمایشگرهایی را حتی به میان‌رده‌های خود نیز آوردند. شیائومی اعتقاد چندانی به نمایشگرهایی با رزولوشن QHD ندارد که با توجه به برچسب قیمتی محصولاتش منطقی به‌نظر می‌رسد؛ اما خبر خوش در مورد می ۸ استفاده‌ی این گوشی از نمایشگر OLED است؛ این نمایشگر Super AMOLED توسط سامسونگ ساخته شده که سابقه‌ی درخشانی در تولید پنل‌های سایز کوچک OLED دارد.

نمایشگر ۱۸:۷:۹ می ۸ رزولوشنی معادل ۲۲۴۸ × ۱۰۸۰ پیکسل دارد که با توجه ابعاد آن، تراکم ۴۰۲ پیکسل‌براینچ را به‌ارمغان می‌آورد؛ تصاویر به‌اندازه‌‌ی کافی در این نمایشگر شارپ هستند و نمی‌توان استفاده از نمایشگر FHD+ را یک نقص برای می ۸ دانست؛ اما انتظار پشتیبانی از استاندارد HDR10 در می ۸ را داشتیم. خوشبختانه می ۸ از فضای رنگی گسترده‌ی DCI P3 پشتیبانی می‌کند که یک پیش‌نیاز برای ارائه‌ی بهتر محتوا با گستره‌‌ی دینامیکی زیاد محسوب می‌شود.

نمایشگر می ۸ با رسیدن به روشنایی ۱۰۰۸ نیت در آزمایش پیش‌فرض ما که با الگوی ۵۰ درصد سفید و ۵۰ درصد سفید انجام می‌شود، خود را به‌عنوان یک مدعی معرفی می‌کند؛ این رقم در حالت تنظیم خودکار روشنایی و حالت Increased contrast به‌دست آمده است. در آزمایشی که با الگوی ۱۰۰ درصد سفید انجام شد، می ۸ با رسیدن به روشنایی ۷۷۳ نیت، عملکرد شایسته‌ای از خود نشان می‌دهد. روشنایی رنگ مشکی تا دقت یک صدم برای این نمایشگر صفر به‌دست آمد؛ بنابراین کنتراست بی‌نهایت را برای آن درنظر می‌گیریم. در حالت دستی نیز روشنایی به‌طور میانگین به ۶۷۰ نیت می‌رسد.

پیش از پرداختن به آزمایش‌های مرتبط با رنگ‌ها معرفی کوتاهی از حالت‌ها و تنظمیمات نمایشگر خواهیم داشت:

• Automatic Contrast: حالت پیش‌فرض و متناسب با فضای رنگی P3 با دسترسی به اسلایدر دوبعدی دمای رنگ
• Increased Contrast: اشباع‌ترین حالت نمایش رنگ در می ۸ و منطبق بر فضای رنگی P3
• Standard: ارائه‌ی رنگ‌های طبیعی‌تر و متناسب با فضای رنگی sRGB

در حالت Automatic contrast می ۸ نزدیک به ۹۹ درصد فضای رنگی sRGB و ۹۱.۶ درصد فضای DCI-P3 را پوشش می‌دهد. اعداد به‌دست‌آمده در حالت Increased Contrast بالاتر از انتظار ما بود؛ به‌طوری که پوشش ۱۰۹.۸ و ۱۴۹ درصدی فضاهای رنگی DCI-P3 و sRGB فراتر از گوشی‌‌های مورد بررسی ما تا به امروز است. حالت Standard نیز تنها فضای رنگی sRGB را به‌طور کامل پوشش می‌دهد و برای فضاهای رنگی گسترده مناسب نیست. رنگ سفید همانند بسیاری از نمایشگرهای OLED در هر سه حالت تصویر به سردی گرایش دارد و خطای آن نیز بیشتر از رنگ‌های دیگر است.

آزمایش‌های دقت رنگ برای تمام حالت‌ها‌ی تصویر می ۸ انجام دادیم و نتیجه‌ی آن رضایت ما جلب کرد. خطای میانگین در حالت Automatic contrast در دو فضای رنگ sRGB و DCI P3 به ترتیب ۳.۷ و ۳.۹ به‌دست آمد که برای حالت پیش‌فرض کاملا پذیرفتنی است. طبق انتظار، حالت Standard با خطای ۲.۳ در فضای رنگی sRGB دقیق‌ترین حالت بود؛ در این شرایط خطای حداکثر نیز از ۴.۶ فراتر نرفت که نشان از دقت بالای آن دارد. با توجه به اینکه پوشش فضای رنگ در بسیاری از اوقات،‌ افزایش محسوس خطا را در پی دارد، انتظار خطای بالایی در حالت Increased Contrast داشتیم؛ برخلاف تصور خطای این حالت در فضای DCI-P3 تنها ۳.۵ بود و حداکثر آن نیز از ۷.۸ تجاوز نکرد. در مجموع می ۸ را در بحث دقت و پوشش رنگ‌ها یکی از بهترین‌های بازار می‌دانیم.

خوانایی نمایشگر می ۸ در صورت فعال‌بودن تنظیم خودکار روشنایی، در رده‌ی پرچمداران گران‌قیمت بازار به‌شمار می‌آید. حداقل روشنایی ۳.۸ نیتی بیشتر از استانداردهای بازار پرچمداران است؛ اما خوشبختانه حالت شب با امکان تنظیم روشنایی و دمای فیلتر رنگی آن در تنظیمات نمایشگر وجود دارد. حالتی به‌نام «Reading Mode» نیز با امکان زمان‌بندی و تغییر میزان فیلتر در رابط کاربری دیده می‌شود که شباهت زیادی به حالت شب در گوشی‌های دیگر دارد. نمایشگر همیشه‌روشن در می ۸ چندان پیشرفته نیست و امکان شخصی‌سازی و تنظیمات ظاهری را به کاربر نمی‌دهد؛ بهترین AOD در بین گوشی‌های هوشمند را می‌توان در محصولات سامسونگ جستجو کرد.

اسپیکر

استفاده از اسپیکر استریو در عمده موارد اقدام سنجیده‌تری برای محصولات بالارده محسوب می‌شود؛ اما برخی سازنده‌ها نیز به خوبی از پتانسیل‌های یک اسپیکر استفاده می‌کنند که شیائومی و می ۸ را باید یکی از آن‌ها دانست. بلندی صدای خروجی اسپیکر می ۸ رضایت‌بخش است؛ اما طبق انتظار هنوز هم عمق صدا و صدای بم قوی، حلقه‌ی مفقوده‌ی اسپیکر گوشی‌های هوشمند به‌شمار می‌رود. دیستورشن یا اعوجاج صدا در حد رضایت‌بخشی بود؛ اما نباید از ایجاد آن در حجم صدای بالا چندان تعجب کنید. شفافیت صدای اسپیکر می ۸ هنوز با بهترین‌های بازار فاصله دارد؛ با این‌حال هنوز هم استانداردهای پرچمداران را ارائه می‌دهد.

اگر از دوست‌داران گوش‌دادن موسیقی با صدای بلند هستید، می ۸ شما را با هر نوع هدفونی راضی خواهد کرد؛ استفاده از دانگل دشواری‌های خود را دارد؛ اما حتی وان‌پلاس نیز خط مقدم مقاوت برای استفاده از جک ۳.۵ میلی‌متری را ترک کرده است. خوشبختانه شیائومی دانگل را در جعبه‌ی می ۸ قرار داده و نیازی به خرید جداگانه‌ی آن مانند کاربران آیفون‌های جدید نیست. از منظر قابلیت‌های نرم‌افزاری مربوط به صدا، می ۸ یک پله پایین‌تر از رقبا قرار می‌گیرد؛ اما بخش «Heaphones & audio effects»؛ به‌خصوص قابلیت «Mi Sound Enhancer» تا حدودی این خلأ را کم‌رنگ‌تر می‌کند. علاوه‌بر تنظیم اکوالایزر، می‌توان صدا را با توجه به نوع هدفون (طیف کاملی از هدفون‌های شیائومی در این بخش در دسترس است) بهینه کرد.

نرم‌افزار و رابط کاربری

شیائومی پیش از آنکه به تولید گوشی‌های هوشمند روی آورد، توسعه‌دهنده‌ی رابط کاربری و رام محسوب می‌شد؛ اما آیا این شرکت چینی اکنون تجربه‌ی ایده‌آلی به کاربرانش ارائه می‌دهد؟ می ۸ به‌صورت پیش‌فرض با اندروید ۸.۱ اوریو روانه‌ی بازار شد؛ با این حال به‌روزرسانی برای نسخه‌ی جهانی گوشی از ماه گذشته آغاز شد؛ می ۸ مورد بررسی دیجیتال مارک رابط کاربری ۱۰.۰.۱۱ MIUI مبتنی بر اندروید ۸.۱ را اجرا می‌کرد. برای نصب رام جهانی باید مراحلی را طی کنید که گاه به چند روز زمان نیاز دارد؛ بنابراین پرداختن به آن از حوصله‌ی مقاله‌ی پیش‌رو خارج است.

MIUI فاصله‌ی بسیار زیادی از نظر امکانات و ظاهر با اندروید خالص دارد؛ اندروید خالص نسبت به رابط کاربری بسیاری از شرکت‌ها امکانات کمتری را ارائه می‌دهد. آیکون‌های رنگارنگ با انیمیشن‌های زیبا، فقدان صفحه‌ی اپلیکیشن‌ها، قرار دادن کلید بازگشت در بالای بسیاری از پنجره‌ها و امکانات متنوع پنهان‌شده در بخش‌های مختلف به‌نوعی امضای این رابط کاربری محسوب می‌شود. در MIUI کاربر قادر به تغییر پوسته و انیمیشن جابه‌جایی‌ بین صفحات نیز خواهد بود. اپلیکیشن‌های اخیر در دو ستون کنار یکدیگر با قابلیت سوایپ عمودی قرار گرفته‌اند؛ اپ‌های این لیست را می‌توان با سوایپ هر کدام به طرفین بست و برای بستن تمامی اپلیکیشن‌های در حال اجرا نیز کلیدی مخصوص درنظر گرفته شده است.

۱۲ آیکون دایره‌ای برای میانبرها در حالت باز شدن کامل پنل اعلان‌ها نمایش داده می‌شود که تنها ۵ میانبر با یک سوایپ در دسترس است؛ البته امکان صفحه‌بندی این میانبرها و افزایش تعداد آن‌ها وجود دارد. متاسفانه میانبری برای ورود به صفحه‌ی تنظیمات گوشی وجود ندارد و کلیدی برای تنظیم خودکار روشنایی دیده نمی‌شود. شباهت زیادی بین المان‌های طراحی MIUI و iOS وجود دارد؛ برای مثال اسلایدر روشنایی در این رابط نسخه‌ی افقی شده‌ی اسلایدر روشنایی iOS است. خوشبختانه سوایپ به سمت پایین در صفحات اصلی MIUI اعلان‌ها را نمایش می‌دهد که برای دستگاهی با ابعاد بزرگ کاربردی به‌نظر می‌رسد.

اپلیکیشن‌های پیش‌فرض زیادی در نسخه‌ی چینی ‌MIUI به‌چشم می‌خورد؛ اپ گالری اختصاصی، پخش موسیقی و ویدئو، نوت‌برداری و طیف زیادی از اپ‌های محبوب چینی را شاهد هستیم. متاسفانه بسیاری از اپلیکیشن‌های پیش‌فرض رابط کاربری را نمی‌توان از گوشی حذف کرد. شیائومی امکان قفل‌کردن اپلیکیشن‌ها را ارائه می‌دهد و با قابلیت «Dual App» نیز می‌توان از تمامی اپلیکیشن‌ها نسخه‌ی موازی خواهد ساخت؛ محدود‌نشدن این قابلیت به برخی اپلکیشن‌های پیام‌رسان، نکته‌ی مثبت آن است.

ژست‌های حرکتی رفته‌رفته در حال باز کردن جای خود در دنیای گوشی‌های اندرویدی هستند؛ اما هنوز هیچ‌یک به بلوغی که در ژست‌های iOS دیده‌ایم، نرسیده‌اند. ژست‌های حرکتی رابط کاربری شیائومی نیز از نظر سادگی و روانی کار با آن هنوز بالغ نیست. پس از انتخاب ژست‌های حرکتی از بخش «Full Screen display» ناوبری به‌صورت زیر انجام خواهد شد:

• بازگشت: سوایپ نیمه‌ی پایینی لبه‌های سمت راست و چپ
• هوم: سوایپ به سمت بالا از لبه‌ی پایینی صفحه
• اپلیکیشن‌های اخیر: سوایپ از لبه‌ی پایینی به سمت بالا و سپس نگه‌داشتن انگشت
• جابجایی بین دو اپلیکیشن‌ آخر: سوایپ نیمه‌ی پایینی لبه‌های سمت راست یا چپ و سپس نگه‌داشتن انگشت
• نمایش نوار کناری اپلیکیشن‌ها: سوایپ از دو لبه‌ی بالایی نمایشگر به سمت داخل

با مراجعه به تنظیمات با قابلیتی به نام «Quick ball» روبه‌رو می‌شوید که فعال کردن آن آیکونی چسبیده به گوشه‌های نمایشگر برای دسترسی سریع‌تر به برخی میان‌برها را ظاهر می‌کند؛ بازگشت، قفل‌کننده گوشی، اپلیکیشن‌های اخیر، صفحه‌ی خانه و گرفتن اسکرین‌شات، از جمله‌ی قابلیت‌های موجود در این آیکون هستند. بخش تنظیمات باتری و عملکرد علاوه‌بر نمایش اطلاعاتی مانند دمای باتری، وضعیت مصرف اپلیکیشن‌ها و آنالیز مصرف انرژی و بهبود آن، گزینه‌‌های متنوعی برای زمان‌بندی غیرفعال کردن برخی ویژگی‌‌ها همچون نمایش اعلان و اتصالات بی‌سیم را ارائه می‌دهد.

می ۸ برای احراز هویت از سیستم تشخیص چهره‌ی مبتنی بر مادون قرمز بهره می‌گیرد که با سیستم تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی آیفون‌ و نسخه‌ی اکسپلورر می ۸ تفاوت دارد. این راهکار با تاباندن مادون قرمز و به کمک دوربین مادون قرمز، چهره‌ی فرد را شناسایی می‌کند؛ اما هنوز هم نسبت به حسگر اثرانگشت امنیت پایین‌تری دارد و نمی‌توان از آن برای تراکنش‌های مالی و موارد مشابه استفاده کرد. استفاده از مادون قرمز به معنای کارایی سیستم تشخیص چهره در فضای تاریک است که خوشبختانه در می ۸ نیز شاهد آن هستیم؛ البته کمی سرعت تشخیص چهره در محیط تاریک کمتر از فضای روشن است؛ اما تفاوت چندان ملموس نیست. می ۸ در محیط کاملا تاریک و در پایین‌ترین روشنایی نمایشگر قادر به شناسایی چهره بود.

باز بودن حداقل یک چشم برای بازگشایی قفل لازم است و گوشی به‌لطف مادون قرمز این موضوع را به‌خوبی در محیط تاریک تشخیص می‌دهد. استفاده از عینک آفتابی معمولی نیز مشکلی از نظر شناسایی چهره ایجاد نکرد. از نظر سرعت بازگشایی قفل گوشی، می ۸ در زمره‌ی بهترین‌های بازار، مانند نمونه‌های متکی بر دوربین سلفی (وان‌پلاس) و تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی (آیفون‌) قرار می‌گیرد. در تنظیمات این بخش، قابلیتی برای گشودن قفل گوشی در هنگام دریافت اعلان وجود دارد که طبق اعلام شیائومی مصرف بیشتر شارژ گوشی را در پی دارد.

دوربین

شیائومی با می میکس ۲ اس جهش خود را در بخش دوربین آغاز کرد و این روند با می ۸ دنبال شد. می ۸ به دوربین دوگانه‌ای با سنسورهای ۱۲ مگاپیکسلی با مشخصات متفاوت مجهز شده است؛ سنسور اصلی دوربین با پیکسل‌های ۱.۴ میکرونی به لنزی عریض مجهز شده است اما سنسور ثانویه با پیکسل‌های یک میکرونی و لنز تله‌فوتو ۵۶ میلی‌متری برای زوم اعمال زوم دوبرابری بدون افت کیفیت درنظر گرفته شده است. خوشبختانه شیائومی لنز اصلی را به لرزشگیر ۴ محوره‌ی اپتیکال مجهز شده کرده است. دوربین اصلی از فوکوس خودکار دوال‌پیکسل با تشخیص فاز استفاده می‌کند و دوربین دوم نیز به فوکوس خودکار مجهز شده است.

رابط کاربری دوربین از دو بخش کلی تشکیل شده است؛ بخش پایینی منظره‌یاب حالت‌های مختلف عکاسی، کلید شاتر و آیکون تعویض دوربین قرار گرفته است. بخش بالایی نیز به نوعی تنظیمات حالت انتخاب شده را برای انتخاب در دسترس کاربر قرار می‌دهد؛ مواردی مانند HDR، عکاسی AI و فلش در این بخش قرار دارند. آیکون زوم در بخش بالای نوار حالت‌های عکاسی قرار گرفته است که در کمال تعجب زوم دیجیتال ارائه می‌کند؛ لنز تله و دوربین دوم در عکاسی پرتره و در تنظیمات حالت دستی وارد عمل می‌شود.

نمونه‌عکس‌های می ۸ با و بدون کمک هوش مصنوعی

نمونه‌عکس‌های می ۸ با لنز واید و تله‌فوتو

حالتی تحت عنوان عکاسی با هوش مصنوعی از سال گذشته راه خود را به دنیای گوشی‌های هوشمند باز کرد و شیائومی می ۸ نیز به چنین قابلیتی مجهز شده است؛ این قابلیت رنگ‌های اشباع‌تر، کنتراست اغراق‌شده‌تر و در نیتجه عکس‌های چشم‌نوازتری را ثبت می‌کند. در طول بررسی این قابلیت را که به صورت‌ پیش‌فرض فعال است را به کار گرفتیم. برای ثبت تصاویر سلفی شیائومی به تک ‌دوربین ۲۰ مگاپیکسلی با فوکوس ثابت اکتفا کرده است که در ادامه به بررسی عکس‌های گرفته شده با آن خواهیم پرداخت.

عکس‌های گرفته شده در طول روز با دوربین اصلی می ۸ از نظر جزئیات، کنتراست و اکسپوژر در سطح بالایی قرار دارند؛ در برخی از موارد شاهد فرانوردهی (Overexposure) هستیم اما در مجموع عمکلرد می ۸ در این بخش بهتر از گوشی‌های پیشین شیائومی است و می‌توان آن را با پرچمداران مدعی دیگر مقایسه کرد. در نور کافی رنگ‌ها باطراوت و زنده ثبت می‌شوند و با کم شدن نور محیط نیز رنگ‌ها با اندکی افت، هنوز طراوت خود را حفظ می‌کنند. کنترل نویز دوربین می ۸ نمره‌قبولی را از ما دریافت می‌کند و این مساله حتی برای عکس‌های گرفته شده در شب نیز صادق است؛ البته نباید انتظار آسمانی بدون نویز در شب را داشت. همانطور که نمونه‌ی تصاویر نیز مشاهده می‌شود می ۸ در ثبت جزئیات قرار گرفته در سایه‌ها نیز عملکرد قابل‌قبولی دارد.

دوربین دوم از نظر گستره‌ی دینامیکی و شارپ‌ بودن تصاویر ثبت شده با آن یک پله پایین‌تر از دوربین اصلی قرار می‌گیرد اما این مساله در بسیاری از رقبا نیز دیده می‌شود. زوم دوبرابری اپتیکال همانظور که گفته شد تنها در حالت دستی در دسترس است. افکت بوکه اعمال شده در تصاویر پرتره گرادیان مناسبی دارند و طبیعی به نظر می‌رسند؛ الگوریتم تفکیک سوژه (انسان و اجسام) با پس‌زمینه بهترین چیزی نیست که در گوشی‌های بالارده دیده‌ایم اما به جز موارد معدودی مانند موهای کاربر قابل اتکا عمل می‌کند. تصاویر پرتره در شب به دلیل محدودیت‌‌های دوربین مجهز به لنز تله‌فوتو در اکثر گوشی‌ها رضایت‌بخش نبوده و می ۸ نیز از این قضیه مستثنی نیست.

نمونه‌عکس‌های می ۸ در طول روز

جزئیات، نویز، گستره‌ی دینامیکی عکس‌های گرفته در شب نیز یک پله بالاتر از تمام محصولات پیشین شیائومی و در حد بهترین‌های بازار است. قطعا نمی‌توان عکس‌های گرفته شده با می ۸ را با مدعیان این بخش یعنی پیکسل‌های گوگل و سری میت ۲۰ مقایسه کرد اما شیائومی قدم بزرگی برای نزدیک شدن به بهترین‌ها برداشته است. همچنین سیستم فوکوس خودکار چه در شب و چه روز سریع و قابل اتکا عمل می‌کند و مشکلی از این بابت حس نکردیم.

نمونه‌عکس‌های می ۸ در طول شب

عکس‌های گرفته شده با دوربین سلفی از نظر جزئیات قابل قبول هستند و فوکوس ثابت بودن آن مشکل چندانی برای ما ایجاد نکرد. عکس‌ها از نظر رنگ نیز قابل‌قبول هستند البته در برخی سناریو‌ها شاهد فرانوردهی هستیم. بحث در مورد دوربین را با ارائه‌ی توضیحاتی در مورد فیلم‌برداری به پایان می‌بریم و کار را با ضعف‌ها آغاز می‌کنیم؛ می ۸ قادر به فیلم‌برداری ۴K با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه نیست و امکان انجام زوم اپتیکال دوبرابری نیز در فیلم‌برداری وجود ندارد. کیفیت کلی ویدئوهای ۴K چه از نظر دخالت لرزشگیر و چه از نظر جزئیات و رنگ‌ها در روز در کلاس پرچمداران است.

بازده و عملکرد

اغلب تولیدکنندگان گوشی، از جمله شیائومی، پردازنده‌های کوالکام را در محصولات به‌کار می‌گیرند. بدین ترتیب می ۸، پرچم‌دار چینی‌ها در سال ۲۰۱۸ نیز در بین انبوه محصولات بالارده‌ای جای می‌گیرد که توان پردازشی آن‌ها توسط تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۴۵ تأمین می‌شود، این پردازنده‌ی ۱۰ نانومتری از هشت هسته‌ی پردازشی Kryo 385، شامل ۴ نمونه‌ی ۲.۸ گیگاهرتزی و ۴ هسته‌ی ۱.۸ گیگاهرتزی بهره می‌برد و برای رندر محتوای گرافیکی به واحد آدرنو ۶۳۰ اتکا دارد. شما می‌توانید مشخصات فنی کامل اسنپدراگون ۸۴۵ را در جدول زیر مشاهده کنید:

در حالی که چشم‌انتظار پرچم‌داران ۲۰۱۹ با پردازنده‌ی ۷ نانومتری اسنپدراگون ۸۵۵ هستیم، اما تراشه‌ی کنونی کوالکام نیز کماکان گزینه‌ای قدرتمند به‌حساب می‌آید و می‌تواند سنگین‌ترین بازی‌های کنونی دنیای موبایل را نیز به‌راحتی اجرا کند. شیائومی می ۸ در کنار تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۴۵، از ۶ یا ۸ گیگابایت حافظه‌ی رم LPDDR4x دوکاناله در کنار ۶۴، ۱۲۸ یا ۲۵۶ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی داخلی بهره می‌برد. ما برای بررسی نسخه‌ی ۶۴/۱۲۸ گیگابایتی می ۸ را در اختیار داشتیم، شما می‌توانید عملکرد حافظه‌ی این گوشی را در جدول زیر مشاهده کنید:

پیش از آنکه تجربه‌ی خود از کار با می ۸ را با شما به‌اشتراک بگذاریم، ابتدا آزمون‌های نرم‌افزاری را روی این گوشی هوشمند اجرا می‌کنیم. برای ارزیابی عملکرد کلی دستگاه، دو پنچمارک انتوتو و PCMark در نظر گرفته‌ شده‌اند، آزمون‌های ۳DMark و GFXBench واحد پردازش گرافیکی را مورد ارزیابی قرار می‌دهند و CPU‌ دستگاه نیز به زیر ذره‌بین پنچمارک GeekBench می‌رود.

نماینده‌ی شیائومی در کلاس پرچم‌دار، آزمون‌های نرم‌افزاری دیجیتال مارک را به‌خصوص در زمینه‌ی عملکرد گرافیکی، اندکی پایین‌تر از وان‌پلاس ۶/۶T پشت سر گذاشت، دلیل چنین اختلافی را می‌توان در نرم‌افزار بهینه و نزدیک به اندروید خالص در گوشی وان‌پلاس جست‌و‌جو کرد؛ البته این اختلاف‌ها لزوما به‌مفهوم عملکرد ضعیف گوشی نیست، در حقیقت می ۸ در طول بررسی ما، عمکلرد بسیار روان و مناسبی را از خود به‌نمایش گذاشت و حتی بازی سنگین فورتنایت را با تنظیمات گرافیکی Epic و بدون هرگونه کندی یا افت فریمی اجرا کرد.

در نهایت برای ارزیابی کارکرد می ۸ تحت بار پردازشی سنگین و مداوم، مانند اجرای بازی‌های سنگین به‌صورت طولانی، هرکدام از دو آزمون گیک‌بنچ و ۳DMark Sling Shot Extreme OpenGL را در دمای اتاق، ۱۵ بار به‌صورت ممتد روی این گوشی هوشمند اجرا می‌کنیم تا در چنین شرایطی، تأثیر افزایش دمای دستگاه به‌ترتیب بر عملکرد CPU و GPU‌ را متوجه شویم.

همان‌طور که در نمودارهای فوق مشاهده می‌کنید، شیائومی می ۸ در آزمون استرس گیک‌بنچ از همان ابتدا افت عملکرد پردازشی را آغاز می‌کند و از مرحله‌ی هشتم، با افتی ۱۴ درصدی در پردازش چندهسته‌ای، شرایط نسبتا پایداری را به‌خود می‌گیرد. در آزمون گرافیکی Sling Shot نیز پرچم‌دار شیائومی از مرحله‌ی دوم، با افت ۲۶ درصدی عملکرد نسبت به نتیجه‌ی ابتدایی، عملکرد نسبتا یکنواختی را در به‌نمایش می‌گذارد. 

باتری

در شرایطی که رقبایی همچون پی ۲۰ پرو از باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی استفاده می‌کنند، مهندسان شیائومی باتری لیتیوم-پلیمری نه‌چندان حجیم ۳۴۰۰ میلی‌آمپرساعتی را برای تأمین انرژی مورد نیاز Mi 8 تدارک دیده‌اند. حال باید دید که بهینه‌سازی‌‌های نرم‌افزاری چینی‌ها در کنار پردازنده‌ی ۱۰ نانومتری، شارژدهی باتری می ۸ را به چه سطحی خواهد رساند.

پرچم‌دار شیائومی در تست پخش مداوم ویدیویی با رزولوشن HD در شرایطی که روشنایی نمایشگر روی ۲۰۰ نیت تنظیم شده، خروجی صدای اسپیکر قطع شده و کلیه‌ی اتصالات بی‌سیم غیرفعال شده است، حدود ۱۳ ساعت و ۵ دقیقه دوام آورد که نتیجه‌ی مطلوبی به‌حساب می‌آید و می ۸ را در ردیف بهترین‌ها قرار می‌دهد.

شیائومی می ۸ با وجود بهره‌بردن از باتری نه‌چندان حجیم ۳۴۰۰ میلی‌آمپرساعتی، به‌لطف بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری گسترده‌ی چینی‌ها و پردازنده‌ی بهینه‌ی اسنپدراگون ۸۴۵، در کلیه‌ی آزمون‌های نرم‌افزاری دیجیتال مارک، عملکرد بسیار خوبی را از خود به‌نمایش بگذارد و حتی در پاره‌ای از موارد به میت ۲۰ پرو با باتری ۴۲۰۰ میلی‌آمپرساعتی نزدیک شود. این گوشی هوشمند در آزمون ۳۰ مرحله‌ای GFXBench با رندر ۱۸۵۵ فریم در کم‌ترین حالت، بسیاری از گوشی‌های بالارده‌ی اندرویدی را پشت‌سر می‌گذارد.

می ۸ در استفاده‌ی روزمره که شامل کاربری‌هایی نظیر وب‌گردی، عکاسی، تماشای ویدیو، استریم موسیقی و اجرای گاه‌‌گدار بازی‌های نیمه‌سنگین می‌شود، می‌تواند حتی بیش از یک روز نیز کاربر را همراهی کند. این گوشی از فناوری شارژ سریع نسل چهارمی کوالکام پشتیبانی می‌کند؛ اما شارژر همراه آن از نوع Quick Charge 3 است و می‌تواند ظرف مدت حدودی ۹۰ دقیقه، باتری دستگاه را به‌صورت کامل شارژ کند که عملکرد مناسبی به‌حساب می‌آید.

جمع‌بندی

می ۸ ادعای پرچمداران گران‌قیمت را ندارد با این وجود خود را یک محصول قابل احترام در این رقابت نابرابر مطرح می‌کند. نمایشگر آن روشنایی بالایی دارد و از نمونه‌های برتر بازار چیز زیادی کم ندارد؛ پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۴۵ استفاده شده در این گوشی نیز عملکردی سریع و روان را برای آن به ارمغان آورده است. امیدواریم شیائومی در آینده طراحی‌های اصیل‌تری ارائه دهد تا دیگر تشابه آن با گوشی‌‌های دیگر آزاردهنده نباشد. طراحی شیشه‌ای، لغزندگی گوشی و بریدگی بالای نمایشگر را به کرات در گوشی‌های جدید دیده‌ایم و ناگذیر آن را برای می ۸ نیز تکرار می‌کنیم.

نسخه‌ی جدید رابط کاربری MIUI به گذشته‌ی خود وفادار مانده است و هنوز فاصله‌ی زیادی از اندروید خالص دارد؛ امکانات متنوع این رابط کاربری برای بسیاری از کاربران خوشایند است و ظاهر آن نیز توسط برخی به باد انتقاد گرفته می‌شود. دوربین می ۸ نه تنها یکی از بهترین‌های در رده‌ی قیمتی خود است بلکه در برخی از سناریوها پرچمداران گران‌قیمت را به چالش می‌کشد؛ می ۸ ما را به آینده‌ی دوربین گوشی‌های شیائومی امیدوارتر کرده است و چینی‌ها پای در راهی گذاشته‌اند که رقبای قدری انتظارش را می‌کشند.

شارژدهی می ۸ را قابل‌قبول ارزیابی می‌کنیم اما راهکارهای هواوی در استفاده از باتری بزرگ‌تر و شارژرهای سریع‌تر را بیشتر می‌پسندیم. در پایان باید گفت می ۸ تبلور سیاست‌های شیائومی در بازار پرچمداران است؛ سیاستی که تمرکز ویژه‌‌ای روی ارزان نگاه داشتن گوشی دارد و بهای آن چیزی نیست جز از دست رفتن برخی ویژگی‌ها مانند شارژ بی‌سیم، گواهی IP68، نمایشگر با رزولوشن بسیار بالا و مواردی از این دست.