پتنت اپل؛ استفاده از دستکش هوشمند برای تعامل با هدست واقعیت مجازی در دیجیتال مارک

مدتی است که کانون توجه اپل به توسعه‌ی دستگاه‌های قابل نصب‌ روی سر (HMD) معطوف شده است و به‌نوعی پرونده‌های ثبت اختراع متعدد مُهر تأییدی بر این ماجرا محسوب می‌شوند. در توسعه و ارائه‌ی دستگاه‌های مبتنی بر واقعیت افزوده یا واقعیت مجازی نکته‌ی حائز اهمیت چگونگی غوطه‌ور کردن کاربر در دنیای خیالی این محصولات و در عین‌ حال تعامل با دنیای حقیقی است؛ بنابراین، HMD باید به‌خوبی فرامین کاربر را شناسایی و آن‌ها را در محیط پر جزئیات خود اعمال کند. این دقیقا جایی است که اپل در پتنت خود، فناوری و مکانیزم یک پوشیدنی حساس به لمس مانند دستکش را به‌منظور استفاده در سطوح غیر لمسی به‌تفصیل شرح می‌دهد. به نقل از اپل‌اینسایدر، مفاهیم ارائه‌شده در این اختراع از جهات بسیاری تکنولوژی فورس تاچ (Force Touch) را یادآوری می‌کند.

حسگر فورس تاچ اولین ‌بار برای استفاده در نمایشگر نسل نخست اپل واچ معرفی شد. این تکنولوژی به اپل واچ اجازه می‌داد فشار واردشده به صفحه‌نمایش را برای انجام اقدامات مختلف شناسایی کند. این فناوری در سال ۲۰۱۵ به ترک‌پد لمسی مک‌بوک راه یافت و دیری نپاید که تمامی لپ‌تاپ‌های مک از این قابلیت بهره‌مند شدند؛ فورس تاچ استفاده‌شده در مک‌بوک این امکان را به کاربران می‌دهد که بدون دکمه‌های مکانیکی فرامین خود را در تمامی نقاط ترک‌پد اعمال کنند. در نهایت، آیفون ۶ اس در همان سال با فناوری ۳D Touch معرفی شد که اساسا نام تجاری جدیدی برای فناوری فورس تاچ به‌ حساب می‌آید. متأسفانه در آیفون‌ها و اپل واچ‌های کنونی این تکنولوژی حذف شده و موتور هپتیک جای آن را گرفته است؛ اما به ‌نظر می‌رسد اپل هنوز این تکنولوژی را به‌صورت کامل کنار نگذاشته و ممکن است در محصولات آینده‌ی این شرکت شاهد احیای دوباره‌ی فورس تاچ در کالبد و قابلیت‌های جدید باشیم.

گزارش‌های اخیر حاکی از آن بودند که اپل مشغول توسعه‌ی روش‌های مختلفی، از جمله دستگاهی شبیه حلقه (انگشتر) و دستکش برای کنترل هدست واقعیت ترکیبی است. غول دنیای فناوری قبلا در مورد استفاده از دستکش حساس به فشار تحقیقاتی برای ایجاد کنترل‌های حرکتی انجام داده است؛ اما اختراع جدید بیشتر در رابطه با ثبت فشار فیزیکی هنگام فشار دادن روی یک سطح غیر لمسی است. اختراع ثبت‌شده‌ی اپل در اداره‌ی ثبت اختراعات و علائم تجاری ایالات متحده با عنوان «تشخیص اولتراسونیک نیرو» پیشنهاد می‌کند که پوشیدنی‌ها می‌توانند هنگام تشخیص فشار انگشتان روی سطح، از دستگاه‌های فراصوت برای تشخیص نیرو استفاده کنند.

اپل استدلال می‌کند که با استفاده از تکنیک‌های زمان پرواز (TOF) و یک یا چند موج فراصوت که در بدن کاربر منتشر می‌شوند، می‌توان مقدار نیرو را تعیین کرد. گفته می‌شود یک دستگاه الکترونیکی شامل مبدل می‌تواند به انگشت کاربر متصل شود و امواج فراصوت را به انگشت منتقل کند. همان‌طور که موج از ضخامت انگشت منتقل می‌شود، حداقل بخشی از موج منتقل‌شده می‌تواند به دلیل استخوان یا به دلیل رسیدن به سمت مخالف انگشت، بازتاب ایجاد کند. در نهایت، یک یا چند بازتاب برای تعیین مقدار نیرو قابل اندازه‌گیری است و به موجب آن، هنگام استفاده از دستکش، فشار انگشتان روی سطح را می‌توان تشخیص داد و مقدار آن را اندازه‌گیری کرد. سیستم پیشنهادی اپل می‌تواند عمدی یا سهوی بودن لمس را تشخیص بدهد.

پرونده‌ی ثبت اختراع، سیستم ارائه‌شده در یک دستکش را نشان می‌دهد و بیشتر آن را توصیف می‌کند؛ اما لزوما کارایی آن به اینجا ختم نمی‌شود و انواع دیگر پوشیدنی‌های قابل نصب‌ روی سر، دست یا انگشت را نیز پوشش می‌دهد. به‌عنوان مثال، سیستم تشخیص نیروی اولتراسونیک می‌تواند روی بَند انگشت یا سطح رویی انگشت پیکربندی شود و حتی با استفاده از یک چسب موقت می‌توان آن را مستقیما به انگشت متصل کرد. در هر حالت، اندازه‌گیری فشار امکان‌پذیر خواهد بود و در برخی از نمونه‌ها، می‌توان از تغییرات ضخامت بخشی از انگشت برای تعیین نیروی واردشده استفاده کرد.

در مستندات اختراع آمده است که کاربر با به‌کارگیری چنین دستکشی می‌تواند از میز یا هر سطح دیگری به‌عنوان صفحه‌ای برای کنترل فرامین استفاده کند. در نهایت، مقدار فشار وارد‌شده به آن سطح شناسایی و اندازه‌گیری می‌شود و سپس سیستم تشخیص می‌دهد که کاربر می‌خواهد یک کنترل را فشار بدهد. کنترل‌ نامرئی مؤثر روی سطوح، مرز دنیای واقعی و مجازی را محو می‌کند. برای مثال، از فرامین اندازه‌گیری‌شده می‌توان به‌عنوان ورودی برای تعامل با هدست‌ واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) بهره گرفت. اعتبار ثبت این اختراع به هشت مخترع از جمله پاول ایکس وانگ داده شده که پیش‌تر در اختراعات مشابهی فعالیت کرده است.

اپل هر هفته اختراعات بی‌شماری ثبت می‌کند. ثبت اختراع نشان‌دهنده‌ی موضوعات دلخواه واحد تحقیق ‌‌و توسعه شرکت‌ها محسوب می‌شود؛ اما تضمین‌کننده‌ی ارائه‌ی آن در محصول یا خدمات آینده به‌حساب نمی‌آید. طبیعتا این امر درباره‌ی بسیاری از پتنت‌های مرتبط با عینک واقعیت افزوده نیز صدق می‌کند.