چاقی شدید خطر بستری و مرگ بر اثر کووید ۱۹ را افزایش می‌دهد در دیجیتال مارک

به گزارش نیویورک تایمز، در طول سال گذشته، بسیاری از گروه‌های پژوهشی سراسر دنیا موارد تشدید بیماری کووید ۱۹ در افراد چاق را گزارش کردند. طبق بررسی جدید روی ۱۵۰ هزار فرد بزرگ‌سال در بیش از ۲۰۰ بیمارستان سراسر ایالات متحده، چشم‌اندازی دقیق‌تری از ارتباط بین وزن و نتایج کووید ۱۹ به دست آمده است.

طبق پژوهشی که توسط گروه پژوهشگران در مرکز پیشگیری و کنترل بیماری انجام شد، چاقی به شکل چشمگیری خطر بستری و مرگ مبتلایان کووید ۱۹ را افزایش می‌دهد. از طرفی در میان افراد چاق، خطر بیماری شدید رابطه‌ی مستقیمی با شاخص توده‌ی بدنی یا BMI دارد. بیماران دارای BMI برابر با ۴۵ یا بیشتر (متناظر با چاقی)، ۳۳ درصد بیشتر از افراد متناسب با خطر بستری و ۶۱ درصد بیشتر با خطر مرگ روبه‌رو می‌شوند. به گفته‌ی لیودمیلا کمپانیتز، اقتصاددان سلامت در بخش تغذیه‌، چاقی و فعالیت‌های فیزیکی CDC و مؤلف ارشد این پژوهش:

یافته‌های پژوهشی نشان‌دهنده‌ی عوارض سلامتی جدی ناشی از افزایش BMI و نیاز فزاینده به مدیریت متمرکز بیماری کووید ۱۹ به‌ویژه در میان افراد مبتلا به چاقی شدید هستند.

اما رابطه‌ی دقیق‌تری بین وزن و نتایج وجود دارد؛ برای مثال بیماران کووید ۱۹ دچار کمبود وزن و لاغری هم بیشتر از افراد متناسب بستری شدند؛ البته مورد شدید یا مرگ‌ومیری در میان آن‌ها دیده نشد. دکتر کمپانیتز و همکاران او از پایگاه داده‌ای شامل موارد مبتلا به کووید ‍۱۹ برای شناسایی ۱۴۸,۴۹۴ فرد بزرگ‌سال مبتلا ۱۹ در بیمارستان‌های آمریکا از ماه مارس گذشته تا ماه دسامبر استفاده کردند. آن‌ها BMI تمام بیماران را محاسبه کردن و به جستجوی همبستگی‌هایی بین BMI و انواع نتایج شدید از جمله بستری، پذیرش ICU، نیاز به دستگاه تنفسی و مرگ‌ومیر پرداختند.

براساس نتایج، چاقی که به‌صورت BMI برابر با ۳۰ یا بیشتر تعریف می‌شود، ریسک بستری و مرگ بر اثر کرونا را افزایش می‌دهد. بیماران دارای BMI برابر با ۳۰ تا ۳۴٫۹ نسبت به افراد متناسب وزنی، هفت درصد بیشتر در معرض بستری و هشت درصد در معرض خطر مرگ قرار دارند. ریسک‌ بستری و مرگ‌ومیر بر اثر ویروس کرونا با افزایش BMI به شکل چشمگیری بالا می‌رود. به گفته‌ی دکتر آن دیکسون، مدیر مراقبت‌های بحرانی تنفسی مرکز پزشکی دانشگاه ورمنت، با ارائه‌ی شواهدی درباره‌ی «واکنش دز»، جذابیت این پژوهش را افزایش داده است. او می‌گوید:

هرچه مقدار اضافه‌وزن شدیدتر باشد، آثار شدیدتری خواهد داشت؛ و این حقیقت که خطر مرگ‌ومیر و بستری با افزایش شدت چاقی بالا می‌رود، می‌تواند دلیلی منطقی برای رابطه‌ی بین چاقی و نتایج حاصل از آن باشد.

رابطه‌ی بین چاقی و نتایج نامناسب، در میان بیماران زیر ۶۵ سال شدیدتر است. پژوهش‌های گذشته به رابطه‌ای بین چاقی و شدت کووید ۱۹ در بزرگ‌سالان دست نیافته‌ بودند. دکتر کومپانیتس و همکاران او همچنین به مستندسازی رابطه‌ی خطی بین BMI و احتمال نیاز به دستگاه تنفسی پرداختند. هرچه BMI بالاتر باشد، احتمال نیاز به دستگاه تنفسی افزایش می‌یابد. طبق این پژوهش، بیمارانی که دچار لاغری و BMI زیر ‍۱۸٫۵ هستند هم ۲۰ درصد بیشتر از افراد عادی در معرض خطر بستری بر اثر کووید ۱۹ قرار دارند. دلایل این نتیجه شفاف نیستند؛ اما می‌توانند به دلیل سوء‌ تغذیه یا بیماری‌های زمینه‌ای دیگر به وجود آمده باشند.

طبق یافته‌ها، محدوده‌ی BMI مربوط به نتایج بهتر، بین وزن سالم و اضافه‌وزن قرار دارد. این نتیجه منطبق با پژوهش‌های قبلی است که چند کیلو اضافه‌وزن را برای محافظت در برابر بیماری‌های عفونی مفید می‌دانند؛ اما به گفته‌ی دکتر آلیسون گودمن، همه‌گیرشناس CDC و یکی از مؤلفان این پژوهش، دلیل این رابطه هنوز مشخص نیست.

یکی از دلایل می‌تواند این باشد که اندکی چربی ممکن است ذخایر انرژی لازم برای دوره‌ی طولانی‌مدت بیماری را فراهم کند. یافته‌ها همچنین بر اهمیت مدیریت دقیق مراقبت از بیمارهای چاق و تضمین دسترسی آن‌ها به واکسن و دیگر معیارهای پیشگیرانه تأکید دارند. به گفته‌ی سارا وای تارتف، همه‌گیرشناس بیماری‌های عفونی:

براساس یافته‌ها افرادی که BMI بالاتری دارند باید زودتر از افراد دیگر واکسینه شوند.