کوالکام: مصرف باتری اپلیکیشن‌های Win32 در معماری ARM با پردازنده‌های اینتل برابری می‌کند

کوالکام معتقد است که تأثیر اپلیکیشن‌های قدیمی Win32 بر مصرف باتری در کامپیوترهای مبتنی بر معماری آرم با کامپیوترهای مبتنی بر تراشه‌های اینتل یکسان خواهد بود.

از هنگامی که مایکروسافت و کوالکام در ماه دسامبر ۲۰۱۶ اعلام کردند که نسخه‌ی کامل ویندوز ۱۰ به پردازنده‌های مبتنی بر معماری آرم راه پیدا می‌کند، یکی از مهم‌ترین سؤالات کاربران در خصوص چنین کامپیوترهایی، چگونگی اجرای اپلیکیشن‌های x86 و عملکرد آن‌ها در دستگاه‌های مبتنی بر معماری آرم بود. همه‌ی ما می‌دانیم که اپلیکیشن‌های قدیمی Win32  به‌لحاظ مصرف انرژی نسبت به اپلیکیشن‌های مدرن UWP، عملکرد چندان مناسبی از خود به‌نمایش نمی‌گذارند و با توجه به آنکه چنین اپلیکیشن‌هایی با استفاده از شبیه‌ساز روی کامپیوترهای مبتنی بر معماری آرم اجرا خواهند شد، تصور بالاتر بودن مصرف انرژی در این شرایط، چندان غیر منطقی نیست.

اما به‌ نظر می‌رسد که پی‌جی جاکوبوویتز، یکی از سخن‌گویان کوالکام، در این زمینه با ما هم‌عقیده نیست. وی می‌گوید در این شرایط، عملکرد و میزان مصرف باتری با کامپیوترهای مبتنی بر تراشه‌های اینتل یکسان خواهد بود. تاکنون تمام کامپیوترهای مبتنی بر تراشه‌های کوالکام با وعده‌ی حداقل ۲۰ ساعت شارژدهی معرفی شده‌اند؛ اما این کامپیوترها تا پیش از بهار سال جاری، روانه‌ی بازار نخواهند شد.

بی‌شک مشاهده‌ی عمر باتری چنین کامپیوترهایی در حالت استندبای، جالب توجه خواهد بود. تراشه‌های آرم از معماری big.LITTLE بهره می‌برند، بدین مفهوم که هسته‌های قدرتمند تنها در صورت لزوم استفاده می‌شوند و هسته‌های کم‌مصرف برای تسک‌هایی به‌کار می‌روند که نیاز به توان پردازشی بالایی ندارند؛ یکی از این تسک‌ها، همگام‌سازی اعلان‌ها در حالتی است که سیستم در وضعیت استندبای قرار دارد که در نهایت به کاهش مصرف باتری می‌انجامد. بدین ترتیب، دیگر شاهد خالی‌شدن باتری لپ‌تاپ‌ها در حالت استندبای نخواهیم بود.

یکی دیگر از نگرانی‌ها، به اپلیکیشن‌‌های ۳۲ و ۶۴ بیتی بازمی‌گردد. در ابتدا گفته می‌شد که کامپیوترهای مبتنی بر معماری‌ آرم، قادر به اجرای اپلیکیشن‌های ۶۴ بیتی Win32 نیستند. در این بین، شرکت دل نیز علت عدم همکاری خود با آرم را مشکل‌ساز بودن اپلیکیشن‌های ۳۲ بیتی عنوان کرده بود؛ اما اکنون به‌ نظر می‌رسد که این مشکل برطرف شده است و اگر اپلیکیشنی روی تراشه‌ی اینتل اجرا شود، روی تراشه‌‌ی کوالکام نیز اجرا خواهد شد؛ اما چنانچه در خصوص نقص‌ها و مشکلات احتمالی نسل اول کامپیوترهای آرم دچار تردید هستید، می‌توانید تا زمان عرضه‌ی نسل دوم آن‌ها با تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۴۵ باشید.

درحالی‌که مایکروسافت از این فناوری با عنوان «ویندوز روی آرم» یاد می‌کند، کوالکام آن را «ویندوز روی اسنپدراگون» می‌نامد که نام بی‌مسمایی به‌ نظر می‌رسد. این فناوری به کوالکام تعلق ندارد؛ بنابراین سایر تولیدکنندگان تراشه‌های مبتنی بر معماری آرم می‌توانند از آن بهره‌مند شوند. طبیعتا هر شرکتی که قصد درگیر شدن با این پروژه دارد، باید در ابتدا با مایکروسافت وارد همکاری شود؛ چرا که در حال حاضر، تنها نام اسنپدراگون ۸۳۵ در لیست تراشه‌های سازگار با ویندوز ۱۰ به چشم می‌خورد. با این همه، وجود اکوسیستم سخت‌افزاری گسترده‌تر و متنوع‌تر، همانند همیشه، مورد انتظار است.

احتمال وقوع این گستردگی در اکوسیستم کامپیوترهای ویندوزی، «ویندوز روی آرم» را به پروژه‌ای هیجان‌انگیز بدل می‌کند. برای مدت‌های مدید، تنها گزینه‌های در دسترس برای خرید کامپیوترهای شخصی، نمونه‌هایی مجهز به تراشه‌های ای‌ام‌دی و اینتل بودند؛ اما به‌ نظر می‌رسد که در سال ۲۰۱۸ این شرایط به‌تدریج تغییر خواهد کرد.