گوشی‌های هوشمند با نمایشگرهای بزرگ؛ چالشی که با گوشی‌های تاشدنی هم حل نمی‌شود – دیجیتال مارک

اگر نگاهی به نسل جدید گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار داشته باشید، متوجه می‌شوید که محدوده‌ی ۶ اینچی ابعاد نمایشگر را پشت سر گذاشته‌اند. گوشی‌هایی همچون گلکسی S20 اولترا و پیکسل ۳XL با نمایشگرهای ۶/۹ و ۶/۳ اینچی به بازار عرضه شده‌اند. درحالیکه اگر نگاهی به پرچم‌داران سال‌های گذشته همچون گلکسی S9 داشته باشیم، شاید نمایشگر ۵/۸ اینچی آن را هم کمی بزرگ بدانیم. احتمالا دسته‌ی بزرگی از مصرف‌کننده‌های دنیای گوشی هوشمند، از ابعاد بزرگ نمایشگر در محصولات جدید ناراضی هستند.

آمار معرفی گوشی‌های هوشمند نشان می‌دهد که تنها در طول چند ماه، شاهد عرضه‌ی محصولات غول‌پیکری همچون وان‌پلاس ۷T پرو ۶/۶۷ اینچی، گلکسی نوت ۱۰ پلاس ۶/۸ اینچی، ال‌جی V60 با نمایشگر ۶/۸ اینچی و گلکسی S20 اولترا ۶/۹ اینچی بوده‌ایم. درواقع امروز به وضعیتی در دنیای گوشی‌های هوشمند رسیده‌ایم که کوچک‌ترین پرچم‌دار، گوشی غول‌پیکر آیفون ۱۱ پرو مکس با نمایشگر ۶/۵ اینچی است. به‌علاوه، شایعه‌ها ادعا می‌کنند کوپرتینویی‌ها امسال با یک گوشی ۶/۷ اینچی، ابعاد بزرگ‌ترین پرچم‌دار خود را باز هم افزایش می‌دهند. البته حداقل اپل گزینه‌های پرچم‌دار زیر ۶ اینچ را نیز به کاربران ارائه می‌کند.

اگر امروز به‌دنبال یک گوشی اندرویدی مناسب باشید که تقریبا به‌راحتی با یک دست بتوان با آن کار کرد، انتخاب‌های جدید تنها در بین میان‌رده‌ها هستند و باید پیکسل ۳a با نمایشگر ۵/۶ اینچی یا گلکسی S10e را انتخاب کنید. البته تولیدکننده‌های چینی نیز میان‌رده‌هایی با ابعاد زیر ۶ اینچ دارند؛ اما در بخش پرچم‌دارها گزینه‌های آن‌چنان زیادی پیش‌روی شما نیست. ابعاد نمایشگر خانواده‌ی گلکسی S20 سامسونگ از ۶/۲ اینچ شروع می‌شود و افزایش می‌یابد. ابعادی که حدود ۰/۵ اینچ بزرگ‌تر از پرچم‌دار دو سال پیش یعنی گلکسی S9 است. در ادامه فهرستی از گوشی‌‌های هوشمند و افزایش ابعاد نمایشگر آن‌ها را در چند سال گذشته مشاهده می‌کنید:

با نگاهی به فهرست بالا متوجه می‌شویم که گوشی‌های اندرویدی در دو سال گذشته افزایش ابعاد قابل‌توجهی را تجربه کرده‌اند. امروز با گوشی‌های بسیار بزرگی روبه‌رو هستیم که به‌خاطر نسبت تصویر بلند، کارایی با یک دست را هم دشوار می‌کنند. بررسی‌های متعدد گلکسی S20 اولترا نشان می‌دهد با گوشی روبه‌رو هستیم که به‌راحتی حمل نمی‌شود و حتی با دو دست نیز نمی‌توان به‌راحتی از آن استفاده کرد. حتی در تجربه‌ی عکاسی و استفاده از فوکوس خودکار هم چالش‌هایی برای کاربران وجود دارد.

استفاده از گوشی‌های پرچم‌دار جدید، برای افرادی که دستان کوچک‌تری دارند و خصوصا خانم‌ها، آن‌چنان آسان نیست. درنتیجه بسیاری از کاربران از قابلیت‌های عالی دوربین و پردازنده‌ی آن‌ها محروم می‌شوند، چون تمایلی به استفاده از یک گوشی ۶/۹ اینچی ندارند. انتخاب نمایشگر بزرگ‌تر یک گزینه برای مصرف‌کننده محسوب می‌شود؛ اما امروز شاهد مجبور کردن خریداران به خرید گوشی‌هایی با ابعاد بسیار بزرگ هستیم که برای بهره‌مندی از قابلیت‌های سخت‌افزاری حرفه‌ای، مجبور به تحمل ابعاد غول‌پیکر می‌شوند. به‌علاوه گوشی‌های جدید سنگین‌تر و شکننده‌تر هستند که تجربه‌ی کاربری را به‌صورت کامل تحت تأثیر قرار می‌دهد.

نمایشگر بزرگ‌تر، همیشه بهتر نیست

مشخص نیست که چرا سامسونگ اندازه‌ی محبوب و مناسب ۵/۸ اینچی را از خانواده‌ی گوشی‌‌های پرچم‌دار حذف کرد. گوشی‌های ۵.۸ اینچی به اندازه‌ی کافی بزرگ هستند که برای کارهای روزمره مناسب باشند و نمایشگر آن‌ها بیش‌ازاندازه بزرگ نیست و می‌توان به‌راحتی با یک دست با آن کار کرد. اکنون اگر کاربری بخواهد حتی از پایه‌ای‌ترین نسخه‌ی گلکسی S20 استفاده کند، انتخابی به‌جز گوشی ۶/۲ اینچی ندارد.

شاید ۰/۵ اینچ اختلاف ابعاد نمایشگر در ظاهر تفاوت زیادی ایجاد نکند؛ اما در تجربه‌ی کاربری قطعا تأثیر زیادی دارد. گلکسی S20 اولترا در مقایسه با نوت ۱۰ پلاس تنها ۴/۶ میلی‌متر بلندتر است، اما در تجربه‌ی اولیه با آن قطعا متوجه می‌شوید که دشواری زیادی در دست‌رسی به منوها خواهید داشت. تفاوت گوشی‌های دیگر همچون S10e و S20 به ۹/۵ میلی‌متر می‌رسد. درنتیجه افزایش ابعاد از ۵/۸ اینچ به ۶.۲ اینچ، برای بسیاری از کاربران به‌معنای بی‌فایده بودن گوشی هوشمند خواهد بود.

ظاهرا باوجود بررسی‌های منتشرشده و انتقادهای بی‌شمار، تولیدکننده‌های گوشی هوشمند توجهی به وضعیت تجربه‌ی کاربران ندارند. برخی کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که شاید گوشی پرچم‌دار بعدی سامسونگ یعنی گلکسی S30، در نسخه‌ی پایه با ابعاد ۶/۴ اینچی عرضه شود و نسخه‌ی حرفه‌ای حتی نمایشگر هفت اینچی داشته باشد. درواقع، کاربردپذیری گوشی‌های هوشمند در رقابت برای تولید محصولات بزرگ‌تر، به‌نوعی از بین رفته است و امیدی هم به کاهش رقابت در این حوزه نیست. ازطرفی با پیشرفت فناوری گوشی‌های تاشدنی، تولیدکننده‌ها روز‌به‌روز محصولات خود را به ابعاد مینی‌تبلت نزدیک می‌کنند.

آینده‌ی نامعلوم

گوشی‌های تاشدنی امروز محصولات جدید و جذابی محسوب می‌شوند، اما قطعا تا تبدیل شدن به انتخاب بدنه‌ی بازار، فاصله‌ی زیادی دارند. گلکسی Z فلیپ را می‌توان یک محصول مناسب در بازار جدید دانست. ازطرفی مصرف‌کننده‌ها هنوز تمایل زیادی برای خرید تاشدنی‌ها ندارند. همچنین رابط کاربری نه‌چندان جذاب و فرم‌فاکتور نامشخص برای آینده، تاشدنی‌ها را از محصولاتی مرسوم، دور می‌کنند.

گوشی‌های تاشدنی حتی با مقرون‌به‌صرفه شدن، چالش نمایشگر بزرگ را حل نمی‌کنند

حتی اگر گوشی‌های تاشدنی به محصولاتی بادوام و مقرون‌به‌صرفه تبدیل شوند، تنها مشکل حمل گوشی‌های هوشمند را حل می‌کنند. وقتی کاربر بخواهد از گوشی تاشدنی همچون گلکسی فولد استفاده کند، باز هم با چالش نمایشگر بزرگ روبه‌رو خواهد بود. ازطرفی احتمالا با پیشرفت گوشی‌های تاشدنی در بازار، شاهد افزایش ابعاد آن‌ها نیز خواهیم بود. درنهایت نتیجه می‌گیریم که گوشی‌های هوشمند به‌اندازه‌ی کافی بزرگ شده‌اند. اگر تولیدکننده‌ها باز هم به افزایش ابعاد ادامه دهند و کاربران از محصولات جدید استقبال کنند، شاید روزی شاهد یک گوشی هوشمند در ابعاد یک تبلت باشیم که حتی تاشدنی هم نباشد.

کارشناسان، افزایش ابعاد نمایشگر را بهانه‌ای برای حواس‌پرتی از حقیقت اصلی می‌دانند. حقیقتی که توقف تکامل و توسعه را در دنیای گوشی‌های هوشمند فریاد می‌زند. صرف‌نظر از دوربین‌های حرفه‌ای با بزرگ‌نمایی بسیار زیاد و نمایشگرهای تاشدنی، شاهد هیچ‌گونه نوآوری خاصی در صنعت نیستیم. شاید استفاده از نمایشگر ۱۲۰ هرتزی در گلکسی S20 و دیگر محصولات جذاب و نوآرانه به‌‌نظر برسد، اما هنوز نمایشگر پرچم‌داران قدیمی همچون گلکسی S9 نیز به‌اندازه‌ی کافی روشنایی و شفافیت مناسب را به کاربر ارائه می‌کنند.

هم‌زمان با انتظار کاربران و کارشناسان برای نوآوری بزرگ بعدی (نمایشگرهای تاشدنی بهتر، باتری‌هایی با عمر بالا یا حتی نسل بعدی هوش مصنوعی) تولیدکننده‌ها تلاش می‌کنند تا نمایشگرهای بزرگ را به‌عنوان نیاز اصلی مصرف‌کننده‌ها نشان دهند. آن‌ها تنها در تبلیغات خود ادعا می‌کنند که با کمی پیکسل بیشتر، کارایی بهتری از گوشی هوشمند خود خواهید داشت.

تمرکز بر افزایش ابعاد، کمبود نوآوری را در صنعت گوشی هوشمند پنهان می‌کند

تمرکز بیش از اندازه روی افزایش ابعاد نمایشگر، گوشی‌های کوچک‌تر را به‌مرور به حاشیه می‌راند. تولیدکننده‌ها برخی قابلیت‌ها را به‌خاطر محدودیت‌های ابعادی و باتری، تنها در گوشی‌های بزرگ‌تر عرضه می‌کنند. امروز به وضعیتی رسیده‌ایم که حتی یک گوشی ۶/۲ اینچی به قابلیت‌های حرفه‌ای برادر بزرگ‌تر خود مجهز نیست. صرف‌نظر از نمایشگر، نمونه‌های بزرگ‌تر حتی با سرعت اتصال بیشتر و دوربین‌های حرفه‌ای‌تر عرضه می‌شوند.

گوشی‌های هوشمند جدید قبلا هرساله با قابلیت‌های حرفه‌ای جدیدی عرضه می‌شدند که همه‌ی کاربران را به خرید یک گوشی در سال تشویق می‌کردند. اکنون که تنها شاهد افزایش ابعاد نمایشگر هستیم، کاربران ترجیح می‌دهند که از گجت‌های قدیمی خود استفاده کنند. البته بخشی از تصمیم آن‌ها نیز به قیمت مربوط می‌شود، اما دلیل اصلی را می‌توان در نبود نوآوری خاص جست‌وجو کرد. همان‌طور که گفته شد، مشکل اصلی این است که تولیدکننده‌ها با محدود کردن قابلیت‌های حرفه‌ای در گوشی‌های بزرگ‌تر، کاربران را مجبور به خرید آن‌ها می‌کنند.

درنهایت همه‌ی تولیدکننده‌ها تا ظهور نوآوری بزرگ بعدی در گوشی‌های هوشمند، راهی به‌جز افزایش ابعاد نمایشگر ندارند. آن‌ها در این رقابت آن‌چنان مشغول شده‌اند که از توسعه‌ی نوآوری‌ها هم غافل مانده‌اند. به‌هرحال قطعا پاسخ به نیازهای کنونی بازار، یک نمایشگر غول‌پیکر هفت اینچی نیست.